Over de kook

 

Soms, nee beste wel vaak maakt mijn hoofd uitstapjes.

Alles op de wereld is even interessant, niks mag ongemoeid blijven, niks is minder dan het geen wat meer aanwezig is , wat maakt dat alles wat meer is een nog groter gedeelte is van alles.

Drukte dus.

Ik vraag mij altijd af of ik de enige ben die een hoofd heeft waar ’s nachts een wasmachine op vol vermogen je nachtrust verstoord, ik weet als geen ander dat het geluid van een centrifuge niet per definitie uit hoeft te gaan als de machine al uren geleden is gestopt.

Drukte dus.

Ik doe mijn ogen dicht en probeer mijn gedachten te ordenen, Gaab dit kan jij,  jij die het al jaren lukt om geen medicijnen te nemen voor alles waar jou hersenen in excelleren en de afgrond van het verlies van je heldere ik niet meer in jou hand liggen.

Ik luister naar het centrifugerende geluid in mijn hoofd, er komt een hoge piep bij als of het geluid nog niet erg genoeg is.

Wat probeert mijn hoofd mij duidelijk te maken, zo gek is mijn leven niet ik ben best braaf doe geen rare dingen, what the fuck!

Een lichte paniek maakt zich meester van mij maar waarom vraag ik mij af, wat is dit…

Wat heb ik gemist…

 

Niks dus alleen het feit dat ik gewoon altijd moet blijven dealen met een stel hersenen die af en toe compleet van de kaart kunnen raken van niks.

 

Soms is het niet anders en kunnen mijn hersenen werkelijk om niks op hol slaan, of over de kook raken, ik pak dan virtueel een pan en stop daar dan alle ingrediënten in waar ik uiteindelijk iets lekkers mee kan maken.