Kerst geschenk

Als drie wijzen reden wij naar het Oosten, nee niet uit het oosten en niet met cadeaus voor een kindje wat volgens de overlevering de zoon van God geweest moet zijn, als je het geloofd, nee om ons kerstcadeau voor ons kindje en onszelf op te halen.

Maar wat als we geen keuze meer hebben, zegt manlief.

Ik zucht; we hebben de vorige keer gezien dat alle hondjes even speels waren en lief.

Ja maar die kleine, die met de fles is opgevoed, die is misschien niet zo sterk, gaat hij verder.

We zien het wel, als we er geen goed gevoel bij hebben kunnen we altijd nog nee zeggen, al hebben we dan in het totaal, 4 uur voor niks in de auto gezeten.

We kunnen kiezen uit twee hondjes, de kleine met de fles grootgebrachte is de drukste van de twee.

Ze is zo druk dat kindje haar nauwelijks op schoot kan hebben, dat maakt de keuze makkelijk.

Haar zusje is een stuk rustiger, gezellig, lief, maar overdrijft niet zo.

We kiezen haar en vertrekken met een kofferbak vol honden spullen en een hondje op de achterbank in de armen van kindje afgewisseld met mijn armen richting het westen.

Een paar weken gelden meld ik tijdens een mail wisseling met mevrouw de psychiater dat wij een hondje krijgen.

Mooi! Is haar reactie, het zorgt ervoor dat je regelmatig buiten komt.

Hu?, ik kom veel buiten waar heb jij het over, ik werk, doe de boodschappen en haal kindje van school, daarnaast sta ik elke zaterdag langs de lijn en speel ik op zondag zelf een partijtje hockey en als het zomer is zitten wij elk weekend op de boot, dat lijkt mij genoeg buiten.

Wat een rare opmerking! Zegt mijn bipo skype maatje als ik haar de reactie van mevrouw de psychiater vertel.

Alsof je een zielig hoopje bent wat de hele dag binnen achter de geraniums wegkwijnt!

Tja, het is de psychiatrie eigen op hun klant te zien als een disfunctioneel hoopje ellende, zeg ik haar lachend, wij worden gelabelde als een eenheidsworst.

QQQQQQQVBGGGGGGGGGGDXXXXXXXXXXXX

Wat leuk het hondje kan typen!

Ik heb haar even op schoot als ik dit stukje typ, en laat haar kennis maken met de computer, ze loopt over het toetsenbord dat levert deze tekst op, die vast heel boeiend is in honden taal.

Vorige week was ik bij mevrouw de psychiater, we spreken uitvoerig over mijn gezinsleven van vroeger, ergens weet ik wel dat ze daar wat uit wil halen maar ik kan haar alleen vertellen dat ik een gelukkige jeugd heb gehad op een van de mooiste plekjes van Nederland, met ouders waar ik trots op ben, en dat wij vroeger Airedale terriërs thuis hadden die ik heel lief had.

Misschien is dat wel de rede dat ik pas op latere leeftijd last heb gekregen van deze aandoening,

zeg ik als ik haar serieus aan kijk.

Hoe bedoel je? Vraagt ze geïnteresseerd.

Vroeger toen ik nog thuis woonde, ging ik minimaal drie keer per week een lange wandeling van minstens een uur maken met onze hond als ik uit school kwam, het voordeel van het Gooi is dat je alle kanten op kan.

Wil je heide, wil je bossen, wil je tussen de akkers lopen, het kan allemaal op loop of fiets afstand, zeg ik haar.

Daarnaast speelde ik minimaal vijf uur hockey per week, ik denk dat dit mij gezond heeft gehouden ondanks dat ik achteraf gezien toch echt wel depressies en hypo manieën heb gehad destijds, ik zag ze niet als zodanig, misschien wel omdat ik genoeg afleiding had, en mijn hersens kon luchten door mindful, al bestond deze omschrijving toen nog niet, door de bossen, heidevelden en langs het water te banjeren.

Ik krijg gelukkig geen preek van haar, over hoe ik mijn ritme moet proberen te blijven bewaren, en voldoende rust moet nemen omdat een jonge hond nu eenmaal niet anders is dan een pasgeboren kind, en dat geeft per definitie ontregeling bij mensen met een bipolaire gevoeligheid.

Ik krijg de indruk dat ze verdomt goed weet in hoeverre ik mijn gevoeligheid serieus neem.

Dit is de derde nacht met onze pup, ik heb haar net in haar bench gezet in de gang, ze huilt elke avond minimaal een uurtje en een half, ik ga naar bed en bedenk mij dat dit binnen een week tot het verleden behoort mits je niet de fout maakt om toe te geven aan haar gehuil.

Mijn korte nachten worden opgeluisterd met het gehuil van een beestje wat wij lief hebben, een kleine hond die opgevoed moet worden wat tijd vergt maar ook veel plezier geeft.

Tanden op elkaar even doorzetten maar dat geldt voor veel dingen in het leven.

Welkom kerstgeschenk, met al je bijkomende ongemakken, merry X-mas allemaal!

Redders

Er is een bultrug gestrand op de 'razende bol', ik volg het nieuws op de voet via twitter ik volg namelijk de helden van de KNRM die elk nieuwtje over het beest wereld kundig maakt.

De pogingen waren mislukt om bij hoogwater het beest los te krijgen, ze gaven het op het beest zou sterven.

De beelden van een huilende walvis halen het nieuws, het is aangrijpend niemand wil toch dat dit grote zoogdier het leven laat omdat het een inschatting fout maakte en droog kwam te vallen?

Het mooi om te zien dat de inzet voor het redden van dit dier zo groot is.

Redders ik weet nog dat wij ooit eens zijn 'gered' door de KNRM, met onze eerste echt zeewaardig scheepje een kleine 28 voeter.

Dik tien jaar gelden waren wij onderweg naar Zeeland, het scheepje was oud maar goed onderhouden, stabiel en zeewaardig, alleen de motor was net zo oud als het schip en niet gereviseerd.

En dat het nodig was die revisie, daar kwamen we achter toen we de motor bijzetten om de Maas mond over te steken, laveren tussen vrachtschepen dat gaat niet onder zeil, zeker niet met een klein drietje.

Ze pruttelde leuk, best wel leuk, maar net voor de maas mond besloot ze de geest te geven, er zat maar een ding op, omkeren en terug naar Scheveningen waar je niet op zeil de haven mocht binnenlopen gezien het feit dat het toen der tijd nog redelijk drukke was met vrachtverkeer die deze haven aandeed.

Wij melden via de marifoon dat wij graag een sleetje zouden willen hebben als wij over ca. twee uur met deze wind bij de haven ingang aankomen.

Wat is uw positie?, vraagt de redder.

We geven de coördinaten door, een half uur later komt de KNRM langszij, ruim vijf mijl voor de haveningang.

Jullie hebben hulp nodig?

Ja, we willen een sleepje de haven in, meer niet er staat genoeg wind om op zeil naar Scheveningen te varen.............

Ach we zijn er toch, zegt een der redders.

De dikke sleepkabels worden aan boord gebracht. Met twee 'opstappers' aan boord genieten wij van de zomerdag op de Noordzee weliswaar in de diesel dampen van het KNRM schip wat ons de haven van Scheveningen binnen trekt.

Als de bultrug is overleden zijn vele mensen de KNRM dankbaar voor hun inzet, ik ben blij dat ik deze niet gesubsidieerde organisatie sponsor, ergens heb ik het gevoel dat ik een bijdrage heb geleverd aan de pogingen die deze helden hebben gedaan om het grote zoogdier te redden.

Ook Ecomare heeft zich ingezet om het beest te redden, ik ben blij dat ik deze zomer toen wij op Texel waren en het centrum weer eens bezochten omdat kindje een spreekbeurt over zeehonden ging houden en zij een waanzinnig goed spreekbeurten pakket hebben met zelfs een zakje echt zeehonden haar, wij een extra bijdrage in het collecte potje hebben gestopt bij vertrek.

Maar wat lees ik vanavond op het nieuws?

Medewerkers van Ecomare worden bedreigt via twitter, de directie denkt er serieus over om aangifte te doen, dit hebben ze niet verdient is hun reactie.

Daar ben ik het mee eens, dat hebben deze mensen niet verdient maar gaan we nu niet een beetje overdrijven?

Kom op zeg twitter reacties!

Een gestoorde psychiater die ik vooral volg omdat ik mij af en toe, nee eigenlijk graag erger aan de psychiatrie geeft een terechte reactie;

'Als Ecomare het durft ga ik ook maar eens aangifte doen van bedreiging. Al die mensen die mij al dood hebben gewenst..'

De redders die er niet in slaagde een bultrug te redden moeten nu zelf gered worden omdat er dankzij de moderne media een soort hysterie ontstaat omdat een gestoorde zeehonden opvang houdster heeft lopen verkondigen dat zij het beest wel had kunnen redden maar de kans niet kreeg omdat er al besloten was het beest uit zijn lijden te verlossen?

Het moet niet gekker worden, vroeger zou dat anders zijn gegaan dan hadden en paar vissers het beest zien liggen op een zandplaat, misschien waren ze er heen gevaren en hadden het beest met een gericht schot uit zijn lijden verlost om het vervolgens aan stukken te snijden voor de levertraan.

Geen haan die er om kraaide geen RIP betuigingen voor een beest wat men zelfs een naam heeft gegeven en geen overwegingen om een stille tocht te houden.

De vissers waren gewoon met hun buit naar huis gegaan en verdiende er een extra centje aan.

En wie verdient er nu wat aan?

Niemand en zeker niet als het gaat om het respect wat men in mijn ogen moet hebben voor de redders die humanitair gezien juist hebben gehandeld, is het niet zo dat wij mensen als het leven ondragelijk is de keuze voor euthanasie hebben, en aangezien een beest deze keuze niet heeft je de natuur best wel een handje mag helpen, dat doen wij als eeuwen toch?

Nou dan.

Offline

Een heel weekend lang zaten wij zonder....

Zonder wat?

Zonder voedsel en vocht nou goed...

Dat kan niet!

Nee dat klopt, niet in onze wereld dan...

De router had besloten na vijf jaar dienst er mee te kappen, zonder aankondiging stop het kreng er gewoon mee.

In eerste instantie dachten wij dat de internet provider weer eens een storing niet kon verhelpen, bellen met de helpdesk leverde het standaard keuze menu op.

Om u zo goed mogelijk te helpen vragen wij u het volgende menu met kromme tenen aan te horen.

Schiet op trut mijn internet werkt niet.

Kies één voor internet problemen.

Mooi, 1 dus ik hoef niet de tien keuzes die het gemiddelde keuze menu heeft af te luisteren.

Kies één bij storing.

Yes, weer de eerste uit de rij dit gaat goed.

Hoopvol wacht ik op de helpdesk meneer of mevrouw die mij gaat vertellen dat het een tijdelijk probleem is.

Onze helpdesk is van maandag tot vrijdag...........

Ja ja ja, bla bla, ga door trut.

En op zaterdag tot vijf uur bereikbaar...........piep, piep, pieeeep.

Wat! Het is half zes! En zaterdag! Godverrrrrrrrrrrr de godverrrrrrrrr....

En dan kom je er achter hoe internet afhankelijk wij eigenlijk zijn geworden, de papieren krant hebben wij al een hele tijd geleden de deur uit gedaan die bezorger kwam altijd te laat of helemaal niet, de internet variant is altijd, ook al is het weer minder op tijd.

Manlief wilde zondag naar de boot, maar wat ging het weer doen?

IJzel of hevige sneeuwval, is het wel verstandig om de weg op te gaan?

Even kijken, o nee dat gaat niet we hebben geen internet, dan maar even betaald kijken op zijn I phone, kort want de baas betaald.

Mam, ik wil mijn topmodel ontwerp afmaken op internet, zegt kindje.

Gaat niet dat ligt plat.

Wat moet ik dan doen?

Nou gewoon, tekenen op papier bijvoorbeeld?

De computer werk nog dus ik ben de enige gebruiker, ik schrijf mijn stukjes in word en daar heb je geen internet voor nodig.

Stiekem geniet ik van de rust die het internet loze weekend bied, ik ben de enige die de meest populaire computer in huis, de laptop die meestal op de eettafel staat, kan gebruiken.

De I pads liggen werkeloos elders in de kamer de zolder waar de vaste computer staat wordt niet betreden, waarom zou je? de enige rede om de zolder gang te maken is op weg naar de computer of naar de wasmachine en droger die ook op deze verdieping staan, maar het is nog geen maandag dus geen wasdag.

Het is zelfs zo dat wij een bordspel spelen met elkaar, een spel wat kindje kreeg voor sinterklaas.

Ik ben de enige die dit weekend even met haar vingers over het toetsenbord aait.

Ik wil wat schrijven over een doodgeschopte grensrechter maar na drie zinnen stop ik er mee.

Het is een mooi weekend off line, bedenk ik mij.

Het is bijna zoals het vroeger was, toen we moesten inbellen en er nauwelijks internet was en je hooguit een uurtje achter de computer zat omdat je de telefoonlijn moest gebruiken en de lijn bezet hield voor weet ik welk belangrijk telefoontje wat je misschien mocht krijgen. Het is niet te vergelijken met het hedendaagse gebruik, waar het hele gezin aan de computer,de i pad, i phone en laptop gekit zit omdat we wifi hebben en overal door het hele huis en de tuin 24 uur het interpret ons bedient van alles wat we wel en niet willen weten.

En maandag?

Toen was het sprookje voorbij de internet provider wist te vertellen dat het niet aan hun lag, wij keken niet verder dan..., en gaven meteen de schuld aan.........

Een simpel brandend lichtje in de meterkast had ons kunnen vertellen dat de verbinding er was maar dat de router was overleden, als wij verder hadden gekeken en niet de eerst logische aanname als een feit hadden gezien, dan hadden wij geen weekend zonder internet gezeten.

We prikken de computer weer aan een kabel, je weet wel één zoals elke computer vroeger had, de kabel die ergens stoffig in de meterkast ligt voor het geval dat.

Onze huiscomputer heeft weer verbinding met de rest van de wereld, al hebben de i pads even pech en heeft manlief ook geen tijd meer genomen om op zijn zakelijke laptop even aan de kabel te hangen, hij moet naar de luchthaven om voor een week naar zuid Europa te vertrekken voor zijn werk.

Offline werd weer online, het was best oké een weekend offline werken al heeft het ook nadelen.

Hij belt vanaf Schiphol.

Eh, schat kan je me weer komen halen? Mijn vliegtuig is twee uur eerder vertrokken.

Wat? Hoe kan dat? Zeg ik

Tja, dat zei de dame van de in-check balie ook;
De vlucht is vervroegt, meneer.

Heeft u dat dan niet gelezen in de mail die wij dit weekend naar u hebben gestuurd.......

Grenzeloos

Het was een weekend als alle andere, nee niet waar, ten eerste was er geen sport voor kindje, niet omdat het een weekend van bezinning was omdat er een grensrechter was dood geschopt, nee mijn dochter speelt een elitaire sport zoals een bekend voetbal doelman in een interview pretendeert.

Hockey wel te verstaan, voetbal dat is voor het volk, zegt hij, en een echte volkssport het reflecteert wat de gewone mens als normaal ziet blijkbaar, volgens zijn woorden dan.

Nog even en dat wordt de marktkoopman dood geschopt omdat hij het lef had om een onsje meer te vragen als hij de kaas net te ruim heeft afgesneden, yeh right...

Er lag gewoon sneeuw op het veld, de enige reden naast vrieskou om een hockeywedstrijd af te lasten. Kindje hoefde niet verplicht in het clubhuis een vuist te maken tegen zinloos geweld, de voorzitter aan te horen met die ongemakkelijke speech over hoe men zich op het veld dient te gedragen, wat elk kind wel begrijpt mits de ouders, die een voetballer van wereldformaat in hun spruit zien die hun uit hun financieel problemen gaat helpen en de gefrustreerde leiders die ooit hadden gehoopt prof voetballer te worden maar nooit verder kwamen dan jeugd begeleiding bij een B clubje dat ook eens gingen doen.

Hockey is een sport waar je niet rijk van wordt, het is daarom elitair, op een enkeling na die er misschien een leuke boterham aan verdien misschien een twee keer modaal inkomen is het liefdewerk oud papier.

Beetje sponsorgeld dat wel maar niet genoeg geld voor een villa in weet ik welk oord dan ook en een wereld faam omdat je net iets beter in een sport ben dan je gemiddelde medemens.

Je trap wat beter tegen een bal en ….. daar krijg je veel geld voor!

Je laat elk weekend aan die gewone volks mensen zien dat er een uitweg is uit het nietig bestaan als arbeider.

Je laat je elk weekend vallen met veel gevoel voor theater en als de scheids je doorziet scheld je hem uit, pretendeer je hem neer te slaan met je aangeleerde theatrale uitingen, maar doet dat net niet, omdat je dan een schorsing riskeer, je boodschap is echter duidelijk voor het volk.

Zie je wel die scheitrechter is een nietig persoon of in volkstaal een lul, die incapabel is en het niet verdient om überhaupt een superieure spel te mogen onderbreken.

Is dat het gevoel waarmee deze kansarme spelers het veld op gaan?

De scheids en zijn kompanen die met die met de vlaggen, zijn een interruptie en staan ons in de weg wij die een briljante toekomst als prof voetballer voor de boeg hebben.

Het waren Marokkaantjes, onze Geert werd daar wilder van en trok natuurlijk van leer, koren op de molen van deze simpele maar door het 'gewone volk' geliefde man, en waarom?, hij durft tegen een groep te trappen zoals een Hiltler de joden vervloekte, net zoals een scheidsrechter niet meer als belangrijk en gezaghebbend wordt zien door het gewone volk wat niet anders doet dan een Geert die schijt heeft aan normen, het is stigmatiseren en nietig verklaren, de geschiedenis herhaalt.

Onze toekomst is het continue herhalen van de geschiedenis, het uitsluiten en verachten van bepaalde mensen is het niet om een geloof dan gaat het wel om huidskleur op komaf of omdat een ander het beter heeft of elitair is, de guillotine voor de hockeyers! Zal ik dan maar zeggen het is tijd voor een franse revolutie om maar even in onzin te praten.

De voetballertjes zijn minderjarig dus krijgen een minimale straf, de ouders en club begeleiders zullen niet gestraft worden, vreemd.

Zij stonden toch toe te kijken langs de zijlijn, zij hebben toch gezag?

Is het niet zo dat een minderjarige minder straf krijgt omdat de meerderjarige supervisor gestraft wordt omdat hij of zij heeft verzuimt om de supervisie naar behoren uit te voeren?

Waar waren deze mensen?

Waarom keek een ieder voor mijn gevoel toe maar deed niks?

Wat gebeurde hier?
Of is het gewoon en dus normaal dat deze jongens een lijnrechter in elkaar trappen na een wedstrijd?

Waar is de grens als de grensrechter het aflegt....

Surprise

Mam, ik heb P getrokken en hij houdt van techniek!

Het is weer tijd voor creatief fröbelen met je kind, vanaf groep 5 trekken ze lootjes en worden ze geacht een echte surprise te maken.

Een dag voor de Sinterklaas viering op school wordt er van de ouders verwacht dat ze het fröbel werkje op school brengen en als de buit binnen is mag de hele school kijken naar de 'kunstwerken', die gecreëerd zijn.

Vorig jaar bouwde wij een hockeyveld voor een jongetje uit haar klas, lekker makkelijk, schoenendoos. groen vel, twee goals en wat poppetjes die ik nog had liggen. De witte lijnen trokken we met correctie tape wat je tegenwoordig voor weinig bij de Action kan krijgen.

Maar wat is het geval, de halve school maakt sport gerelateerde werkjes, voetbal/ hockey velden /maneges /handbal velden en turn toestellen vliegen je om de oren als je een rondgang lang de klassen maakt.

Mmmm, niet echt origineel wat wij als eerste ontwerp hebben gemaakt bedacht ik mij vorig jaar dat gaan we anders doen volgend jaar............

Mooi kindje, P heeft wat met techniek?

We gaan een robot maken!

En niet zo maar één 'het wordt een superheld uit een bekende animatiefilm!

Kindje kiest wall.e

Het wordt een van duct tape aan elkaar hangende exemplaar, waar ik nachten over na heb gedacht, dat is het voordeel als je toch slecht slaapt dan heb je tijd genoeg om uit te vogelen hoe je een constructie bouwt die er redelijk goed uit ziet en ook nog eens stevig genoeg is om heel op de sinterklaas viering van de klas te komen.

Kinder proof moet een surprise zijn vanaf het tijdstip dat je het maakt totdat het uitgepakt wordt en te toon wordt gespreid in het klaslokaal.

Wat er daarna mee gebeurt?, lekker boeien.

Als ik Wall.e met harde wind voor op de fiets naar school heb gebracht is het leuk om de reacties op het fröbel werk te zien, eerst die van de overige ouders die hun knutselwerkje hebben gebracht en vervolgens de reactie van de kinderen. Die wil ik hebben! roepen er een paar.

Vijf uur knutselen geeft vijf minuten fame.

Samen met kindje ga ik bij de andere klassen kijken wat daar gefabriceerd is voor de viering van die niet bestaande man die elk jaar jonge kinderen fopt en waar in een vreemde traditie ooit is besloten dat als je er niet meer in geloofd je dan maar creatief met karton en papier moet zijn.

Kindje en ik geven elkaar een high five als we de klaslokalen hebben doorlopen, we zijn origineel geweest met Wall.e, kindje krijgt een traditioneel hockeyveld als surprise.....

Het is weer voorbij afgelopen woensdag vierde wij sinterklaas avond traditioneel met haar beste vriendinnetje zoals elke jaar, dan bij haar dan bij ons.

Dit jaar waren wij weer aan de beurt, vier liter erwtensoep, drie liter pompoenensoep, hapjes, drankjes en wederom een echte sint die dit jaar een striptease act gaf, omdat de meiden echt wel weten dat de sint niet bestaat, en hij gewoon zijn baard /mijter /mantel uit kon trekken waar ze bij waren.

Als was het toch een deceptie voor de meiden om het te zien, wij als volwassenen konden wel lachen om deze act.

Mam mag nog een keer mijn schoen zetten? Vraag kindje een dag nadat de sint officieel weer naar Spanje is vertrokken.

Wat denk jezelf? Zeg ik tegen haar van achter de computer als ik een mailtje lees van mevrouw de psychiater.

Ik had haar een dag voor sinterklaas avond een mail gestuurd met wat wijzigingen op het concept wat ik aan het opstellen ben, ik sloot af met haar een prettige sinterklaas avond te wensen.

Ze geeft keurig antwoord op mijn mail zoals ik van haar gewend ben, ze eindigt de mail met een antwoord op mijn prettige sinterklaasavond wens.

En nee, ik mocht niet mee naar Spanje....

Mmm, denk ik ,jammer......

De fokker

We staan in de middle of nowhere bij een boerderij, de boer weet ons te vertellen dat hij niet de fokker is die wij zoeken.

Kolere tomtom!

Maar je mag apparatuur niet de schuld van menselijke fouten geven, het blijkt zo te zijn dat wij een toevoeging moesten geven om onze fokker in het oosten van het land te vinden, twee dorpen van de zelfde gemeente gebruiken de zelfde straatnaam en liggen naast elkaar gelukkig.

Ja, de tomtom vindt ons alleen als je die toevoeging gebruikt, zegt onze fokker als we hem bellen.

We vinden uiteindelijk onze weg naar de beestjes waar wij twee uur voor hebben gereden.

Bijna een jaar geleden stond ik in het tuincentrum en werd getriggerd door een waanzinnige hondenmand, een hondje dat wil ik graag niet alleen voor mij zelf maar ook voor ons kindje, ze is alleen en ik weet, ondanks dat ik wel een broer en zus heb hoe fijn een beestje is, ik was verknocht aan onze hond liet haar met liefde uit, en werd altijd blij van haar begroeting als ik thuis kwam, we stoeide met elkaar en zij was mijn gezelschap op avonden als ik alleen thuis was, normaal lag ze ergens in de gang maar als ik alleen was dan kwam ze bij mij liggen en legde haar kop op mijn schoot.

Nadat kindje en ik manlief hebben overgehaald om een hondje als vierde familielid toe te voegen, want tja het is een familie beslissing, zou ik nu een zoetsappig verhaaltje kunnen schrijven over hoe lief de puppy's waren die wij gingen bekijken.

Geen zin in.

Ik kan u vertellen dat elke huisje zijn kruisje heeft, onze fokker is een man van onze leeftijd, terwijl hij ons de pups laat zien vertelt hij tussen neus en lippen dat zijn gezondheid niet zo goed is.

We horen het maar hebben meer oog voor die lieve kleine hoopjes die ons vrolijk begroeten.

Als hij even weggeroepen wordt naar zijn winkel, fokken is zijn hobby hij heeft een hengelsport annex dieren zaak waar hij boven woont, verteld zijn vrouw dat hij een hartpatiënt is, het gaat niet goed met hem hij moet voor de zoveelste keer geopereerd worden, ze heeft veel moeite met het feit dat hij eigenlijk rust moet nemen maar zijn hobby honden fokken niet wil loslaten, naast zijn drukke baan als ondernemer.

Wat beweegt mensen om wild vreemden die een pup komen bekijken hun ellende te vertellen, zit het ze zo hoog? Hebben ze niemand om er over te praten of willen ze het met een ieder die het wil horen delen.

Ik weet het niet, ik moet zeggen dat ik ook best open ben over mijn ziekte maar voel me niet geroepen op tegen elke wildvreemde die ik tegenkom te vertellen dat ik een stoornis heb.

Ik zie het al voor mij bij elke klant die ik heb.

Wat een mooi ontwerp we vinden het fantastisch!

Ja beste klant dit komt omdat ik manisch depressief ben, en u heeft het geluk dat ik licht manisch ben! En ik daarom voor u dit waanzinnige ontwerp heb kunnen maken!

Natuurlijk niet, geen klant van mij weet waar ik last van heb, ik schrijf niet voor niks onder een pseudoniem, ik zou toch eens een klant hebben die mij googled voordat hij ruim twintigduizend euro gaat uitgeven.

O, oké ik ga dus geld uitgeven bij een gek, nou uh, doe mij dan maar een Mandemakers keuken dan.....

Als de fokker terug komt hervatten wij het gesprek over de aankoop van een pup, we spelen met de beestjes hij laat zien wat de eigenschappen zijn van de Lakeland Terriër.

Moeder, oma en overgrootmoeder worden getoond, die zijn nog allen in zijn bezit en hij verteld met trots dat hij wereldwijd contact heeft met zelfs beroemde mensen die deze beestjes fokken.

Er komt een foto van een bekende acteur uit Amerika op tafel met een van zijn honden.

Je vrouw vertelde dat je deze maand nog een hartkatheterisatie moet hebben, onderbreek ik de gezelligheid, heftig lijkt mij hoe gaat het nu met je?

Zijn ogen staan pijnlijk.

Ik hoop dat deze ingreep er voor gaat zorgen dat ik weer wat beter door het leven kan.

Ik hoop het ook voor je, zeg ik.

Ik aai de puppy's nog een keer, welke het gaat worden weten wij nog niet onze fokker wil graag een teefje houden en wil zijn keuze pas over drie weken maken.

Het maakt niet uit welke wij krijgen alle drie de dames komen uit een goed nest, onze fokker met hartkwaal heeft een grote liefde en een groot hart voor de honden die hij fokt.

Ik hoop van harte dat hij nog lang door mag gaan met zijn hobby.

Foto, kindje met een van de pups