Redders

Er is een bultrug gestrand op de 'razende bol', ik volg het nieuws op de voet via twitter ik volg namelijk de helden van de KNRM die elk nieuwtje over het beest wereld kundig maakt.

De pogingen waren mislukt om bij hoogwater het beest los te krijgen, ze gaven het op het beest zou sterven.

De beelden van een huilende walvis halen het nieuws, het is aangrijpend niemand wil toch dat dit grote zoogdier het leven laat omdat het een inschatting fout maakte en droog kwam te vallen?

Het mooi om te zien dat de inzet voor het redden van dit dier zo groot is.

Redders ik weet nog dat wij ooit eens zijn 'gered' door de KNRM, met onze eerste echt zeewaardig scheepje een kleine 28 voeter.

Dik tien jaar gelden waren wij onderweg naar Zeeland, het scheepje was oud maar goed onderhouden, stabiel en zeewaardig, alleen de motor was net zo oud als het schip en niet gereviseerd.

En dat het nodig was die revisie, daar kwamen we achter toen we de motor bijzetten om de Maas mond over te steken, laveren tussen vrachtschepen dat gaat niet onder zeil, zeker niet met een klein drietje.

Ze pruttelde leuk, best wel leuk, maar net voor de maas mond besloot ze de geest te geven, er zat maar een ding op, omkeren en terug naar Scheveningen waar je niet op zeil de haven mocht binnenlopen gezien het feit dat het toen der tijd nog redelijk drukke was met vrachtverkeer die deze haven aandeed.

Wij melden via de marifoon dat wij graag een sleetje zouden willen hebben als wij over ca. twee uur met deze wind bij de haven ingang aankomen.

Wat is uw positie?, vraagt de redder.

We geven de coördinaten door, een half uur later komt de KNRM langszij, ruim vijf mijl voor de haveningang.

Jullie hebben hulp nodig?

Ja, we willen een sleepje de haven in, meer niet er staat genoeg wind om op zeil naar Scheveningen te varen.............

Ach we zijn er toch, zegt een der redders.

De dikke sleepkabels worden aan boord gebracht. Met twee 'opstappers' aan boord genieten wij van de zomerdag op de Noordzee weliswaar in de diesel dampen van het KNRM schip wat ons de haven van Scheveningen binnen trekt.

Als de bultrug is overleden zijn vele mensen de KNRM dankbaar voor hun inzet, ik ben blij dat ik deze niet gesubsidieerde organisatie sponsor, ergens heb ik het gevoel dat ik een bijdrage heb geleverd aan de pogingen die deze helden hebben gedaan om het grote zoogdier te redden.

Ook Ecomare heeft zich ingezet om het beest te redden, ik ben blij dat ik deze zomer toen wij op Texel waren en het centrum weer eens bezochten omdat kindje een spreekbeurt over zeehonden ging houden en zij een waanzinnig goed spreekbeurten pakket hebben met zelfs een zakje echt zeehonden haar, wij een extra bijdrage in het collecte potje hebben gestopt bij vertrek.

Maar wat lees ik vanavond op het nieuws?

Medewerkers van Ecomare worden bedreigt via twitter, de directie denkt er serieus over om aangifte te doen, dit hebben ze niet verdient is hun reactie.

Daar ben ik het mee eens, dat hebben deze mensen niet verdient maar gaan we nu niet een beetje overdrijven?

Kom op zeg twitter reacties!

Een gestoorde psychiater die ik vooral volg omdat ik mij af en toe, nee eigenlijk graag erger aan de psychiatrie geeft een terechte reactie;

'Als Ecomare het durft ga ik ook maar eens aangifte doen van bedreiging. Al die mensen die mij al dood hebben gewenst..'

De redders die er niet in slaagde een bultrug te redden moeten nu zelf gered worden omdat er dankzij de moderne media een soort hysterie ontstaat omdat een gestoorde zeehonden opvang houdster heeft lopen verkondigen dat zij het beest wel had kunnen redden maar de kans niet kreeg omdat er al besloten was het beest uit zijn lijden te verlossen?

Het moet niet gekker worden, vroeger zou dat anders zijn gegaan dan hadden en paar vissers het beest zien liggen op een zandplaat, misschien waren ze er heen gevaren en hadden het beest met een gericht schot uit zijn lijden verlost om het vervolgens aan stukken te snijden voor de levertraan.

Geen haan die er om kraaide geen RIP betuigingen voor een beest wat men zelfs een naam heeft gegeven en geen overwegingen om een stille tocht te houden.

De vissers waren gewoon met hun buit naar huis gegaan en verdiende er een extra centje aan.

En wie verdient er nu wat aan?

Niemand en zeker niet als het gaat om het respect wat men in mijn ogen moet hebben voor de redders die humanitair gezien juist hebben gehandeld, is het niet zo dat wij mensen als het leven ondragelijk is de keuze voor euthanasie hebben, en aangezien een beest deze keuze niet heeft je de natuur best wel een handje mag helpen, dat doen wij als eeuwen toch?

Nou dan.