Breaking news

 Zo begint het nieuws op voornamelijk Engelstalige zenders als er iets is gebeurd wat net vers van de pers is en een inhoud heeft wat net wat belangrijker is, of een sensationeler inhoud heeft dan het gemiddelde bombardement van nog een Syrisch dorpje....

Wij Nederlanders zijn niet zo, we hebben er geen goed woord voor.

Ja wel, we noemen het gewoon belangrijk nieuws maar het heeft niet de kracht die het woord breaking wel heeft.

Het is een stukje sensatie wat wij niet willen in het rustige polderland, breaking is niet een woord wat ik kan vertalen, ik zeg laat mij even weten hoe je dit woord kan vertalen, ik denk altijd aan een breuk namelijk, zo simpel ben ik.

Al weet ik dat het een doorbraak betekend letterlijk dan, maar dat is het niet, het beoogd sensatie over het algemeen in deze tijd dan.

Breaking is een alles omvattend woord voor mij, dat niet in een hokje te plaatsen is.

Helemaal vandaag, toen ik kindje aan de breuken zette, haar huiswerk liet maken omdat ze ondanks haar middelbare schooladvies gewoon nog een half jaar stof tot zich moet nemen die veel te vaak herhaald wordt in haar ogen.

Mamma, ik snap dit, waarom moet ik het nog honderd keer maken? Het is saai!

Ja dame leer maar dat niet alles wat je moet doen leuk is, mompel ik van achter het fornuis.

Mamma, over breuken gesproken, wist je dat de ouders van J. uit elkaar zijn?

J. is een vriendinnetje van kindje, vorige week nog lunchte ze bij ons, ik zag een meisje die net als anders gezellig babbelde aan de eettafel, en vroeg of ik nog een keer wentelteefjes wilde maken, dat vindt ze zooooo lekkkkkerrrr.
Volgende keer beloof ik haar, ik geniet van haar spontaniteit, ik was niet zo als kind, te verlegen om dit soort dingen te vragen aan de moeder van een vriendinnetje. 

Ik kijk verbaast op van mijn braadworsten, ja braadworsten, het is een geintje dat ik die maak. Manlief heeft namelijk een hele week in Duitsland doorgebracht, en geen bratwurst gegeten, zie hij gisteren aan de lijn.

Dan kan ik maar een ding doen en dat is braadworsten bakken bij thuiskomst, sorry mijn humor.

Het is niet grappig om te horen dat ouders en leeftijdsgenoten van je besluiten om ondanks het feit dat ze hebben besloten kinderen op deze aarde te planten uit elkaar gaan, ik kan daar niet bij, al moet ik zeggen dat in mijn diepste depressies de hoop had dat mijn man mij aan mijn lot overliet.

Ga maar weg, vindt een vrouw die wel goed voor je is, een moeder voor onze dochter die wel functioneert.

In mijn ogen die troebel waren door een mechanisme in mijn hersenen die mij constant vertelde dat ik niks waard was werd dit mijn werkelijkheid, maar niks was minder waar, mijn man bleef van mij houden, soms vraag ik mij weleens af waarom in Gods naam, ik was er toch niet ik was toch die vrouw die er anderhalf jaar door opnames niet was voor haar man en dochter, de vrouw die alles fout deed?

Blijkbaar is niet voor een ieder de onvoorwaardelijke liefde weggelegd, en tja als je de statistieken bekijkt gaan een op de drie huwelijke kapot.

Ik draai de braadworsten om, en luister naar het verhaal van mijn dochter over hoe haar vriendinnetje in tranen in de klas heeft verteld dat haar ouders uit elkaar zijn, ik voel haar verdriet, denk aan haar jongere broer en zusje, wat een ellende op die jonge leeftijd.

Een gebroken gezin, het is heartbreaking news, in mijn keuken.

Als manlief de sleutel omdraait van onze woning, krijgt hij een extra knuffel, en braadworst omdat wij ondanks alle ellende die wij hebben mee moeten maken vooral door mijn gekte, nog bij elkaar zijn.....

Shocking

Het voordeel van lichtelijk van het padje af zijn is dat mijn interesse in de wereld hemels breed is, alles is interessant, ik bemoei mij normaal niet veel met dingen, maar voel een ongebreidelde drang om overal een mening over te hebben en die ook te ventileren daar waar het maar kan.

Zo keek ik van de week, naar “0,8 ampère geluk” een documentaire over de hernieuwde of eerder, herbeleving van de elektroshock therapie, een behandeling in de psychiatrie die sinds het verschijnen van de film “one flew over the cuckoo's nest” uit de gratie is geraakt.

Het is het Buckler effect van Youp van 't Hek zullen we maar zeggen, een aantal jaar durven de bierbrouwers het niet aan het 0% bier in de schappen te zetten, en kijk nu.

Van wit, rosé tot het gewoon bier heeft men een alcohol vrije variant gemaakt, en prijken de etiketten met 0% prominent in de schappen van de drank afdeling van elke supermarkt.

Youpie heeft waarschijnlijk een mooi afkoop som gekregen om zijn bek te houden, of kon de hoeveelheid aanbod niet meer aan, vroeger hoefde hij zich slechts tot één merk te richten. Met een beetje pech is het zijn leeftijd, en drinkt hij stiekem zelf af en toe een 'Buckler”omdat zijn lever er om vraagt.

Net als in de kunst komen alle stromingen weer eens boven drijven, kijk naar de architectuur, wat de Grieken en Romeinen ooit eens mooi vonden en maakte heeft door de eeuwen heen weet ik hoeveel neo 's gehad, en als ik kijk naar mijn nieuwbouwwijk, om maar even een recenter voorbeeld te noemen....
Ik woon in een neo jaren dertig huis, tja..zo snel kan het gaan.

Zo moet het met de wederopstanding van de schok therapie zijn gegaan,houdt het een paar decennia stil wacht tot een tijdperk waarin alles snel opgelost moet worden en dan halen we deze "Buckler" weer uit het stof.
Via twitter zag ik de aankondiging voor de documentaire en las dat iemand het reeds gezien heeft en het een zeer integere documentaire vond, het was wel een hulpverlener overigens, inmiddels weet ik dat hulpverleners en “hulpbehoevende” vaak door een andere bril kijken, wie het niet heeft zal het nooit begrijpen, dat heb ik al lang gemerkt als het gaat om psychische hulpverlening., dat ze je het idee geven dat zij jou probleem voor jou kunnen fixen vind ik nog vreemder.

En dat is wat ik zag in deze documentaire, natuurlijk weet ik dat deze mensen een weg hebben bewandeld en voor hun gevoel alles hebben geprobeerd, maar helaas is het altijd de makkelijke weg van de pillen geweest, iets wat door bezuinigingen in de GGZ een makkelijke snelle oplossing lijkt te bieden voor het probleem dat depressie heet.

De eventuele oorzaak van de depressie wordt niet of nauwelijks besproken, terwijl als je goed luistert naar de verhalen van de mensen er een duidelijke rede is, ik ga ze niet noemen kijk zelf maar eens goed.

De shock voor mij was vooral dat mensen denken dat een depressie net als een gebroken been te behandelen is, en wat ik met name erg vond is dat het zo gepresteerd wordt.

Joh, je bent depressief? Geen probleem we shocken het wel even weg, komt het terug? Nog vierhonderd keer! Zoals bij één vrouw in deze documentaire is gebeurd, niemand die zich afvraagt of het dan nog zinvol is?

Dank u mw. Schipper met uw drammerige manier om de GGZ steeds meer te dwingen om dit soort kort durende, uiteindelijk dure middelen te gebruiken omdat het een tijdelijk gewenst effect laat zien, maar de mens niet helpt, omdat de onderliggende reden of de aanleiding van de depressie niet wordt aangepakt.

Zelf weet ik bv dat mijn diepe depressie een gevolg van de manie is, inmiddels zorg ik er voor dat de manie niet uit de hand loopt met pillen als het echt niet anders kan. Ik weet inmiddels wat mij depressie veroorzaakt en denk dat elke depressie een gevolg is van iets, wat voor een ieder anders is, overigens.

Ik heb het door introspectie kunnen achterhalen overigens, daar heeft de psychiatrie mij nooit op gewezen, omdat men alleen symptoombestrijding toepast in dit land, en nooit verder kijkt omdat er simpelweg geen tijd voor is en men dan maar grijpt naar dit soort praktijken.

Net als neo stijlen, die niet vernieuwend zijn maar door een gebrek om echt te willen of kunnen vernieuwen werden gebruikt, omdat het een goed gevoel geeft bij de mensen die het voor het zeggen hebben.

Ja mooi ik zie resultaat! Kan mij het bommen of het beter of mooier kan dan hetgeen we al kennen!

Het kost minder tijd en geld, en het ach het is best mooi.. 

Shocking...