What goes around comes around.

Tja, Gaab what goes around comes around, zegt mijn vriendin als ik haar mijn verhaal doe over mijn apotheek bezoek.

Hoezo?, vraag ik haar.

Nou, lacht ze, weet je nog dat jij als vakantie baantje bij de AH werkte en jij een jongen aan je kassa kreeg die een pak condooms schuchter onder een blaadje op de band had gelegd?

O, ja ik snap hem, zeg ik. Ik heb toen het pakje omhoog gehouden, en iets te hard aan mijn collega gevraagd wat die condooms kosten.

Ze heeft gelijkt what goes around comes around.

Ik voel het als een straf, de gang naar de plaatselijke apotheker.

Het is de plek waar je liever niet komt, zeker niet voor de medicijnen die ik moet halen, psychofarmaca. Op het recept stond al dat het van de GGZ kwam, maar tot mijn stomme verbazing staat tegenwoordig ook de diagnose op het papier.

Nou lekker dan die bescherming van je privacy, waar men vroeg nog mocht gissen naar je aandoening staat het nu pontificaal op het recept, medicijnen voor: de bipolaire stoornis.

Ik weet weer waarom ik niet graag bij de apotheek kom, het zit diep en brengt mij terug naar de tijd dat ik na ontslag uit de instelling elke week een recept voor slechts een week medicijnen meekreeg, als een soort controle, ik moest elke week naar de psychiater om een nieuw recept te krijgen, als ik niet zou komen dan wisten zij dat ik geen medicijnen had of niet innam en er een rede voor opname was, dat tijdperk ligt gelukkig ver achter mij maar dan nog het blijft een plek waar ik liever niet kom.

De open balie, de mensen die zitten te wachten en alles horen wat je daar bespreekt, en bespreken dat moest ik.

Ik vind het namelijk belachelijk dat ik tien euro moet betalen, voor uitleg over een medicijn dat ik al eerder heb geslikt, weliswaar 6 jaar geleden voor het laatst, maar het staat in mijn geheugen gegrift de werking de bijwerking en de gevaren, dat zeg ik dus tegen de mevrouw achter de balie.

Nee niet zij krijgen het geld, dat krijgt de verzekering verzekerd ze mij.

Tuurlijk, jullie doen het werk en de verzekering vangt het geld, geloof je het zelf?

De mevrouw is not amused met mijn antwoord zo not amused dat ze de volgende vraag die ze moet stellen door de apotheker laat stellen.

Mevrouw de psychiater heeft namelijk niet Camcolit op het recept gezet maar lithium carbonaat en ja dat hebben ze niet, het is Camcolit of Priadel.

De balie mevrouw overlegd hoorbaar met de vrouwelijke apotheker, ik herken haar van het schoolplein, haar schrikreactie staat mij nog bij toen ze mij daar zag staan wachten en weet dat ik Haldol slik en blijkbaar ook een kind heb....

Voorzichtig schuifelen ze naar mij toe, en vraagt de apotheker welke van de twee de psychiater bedoelt, Camcolit, zeg ik, een wazige arts met een wazig beroep laat de keuze aan haar klant...

Wilt u echt geen uitleg over de Lithium, ze de balie mevrouw te hard als ze uiteindelijk de pillen bij elkaar heeft geschraapt, nee zeg ik met knarsende tanden, ik pak de pillen en vertrek.

Volgende keer laat ik ze thuis bezorgen zeg ik tegen mijn vriendin, hebben die mensen niet door dat al die mensen die daar zitten te wachten met grote oren mee luisteren, hallo lithium, is een vrij bekend middel, die mensen hoeven niet te weten wat ik heb, het is al erg genoeg dat het tegenwoordig op een recept staat.

Ja Gaab, daar heb je gelijk in, zegt mijn vriendin, zou wel grappig zijn als een man daar komt voor Viagra, hier meneer uw Viagra!

Er zullen dan heel wat mensen gaan grinniken verwacht ik, en of die man hem dan ooit nog omhoog krijgt dat betwijfel ik...