donderdag 27 februari 2020

tocht

De tocht is vaak mooier dan de eind bestemming.

Na een week Zwitserland, en een paar dagen bijkomen van alle indrukken zit ik weer eens, na lange tijd,  met mijn man aan tafel te tafelen.
Dit is iets wat wij vroeger regelmatig deden toen onze dochter er nog niet was of zo klein dat ze al heerlijk lag te snurken.
Onze inmiddels 16 jarige dochter brengt de nacht door bij een vriendin die dichter bij school woont, morgen is de eindexamenstunt op school, daarna het eindexamen gala waar papa mag opdraven met zijn klassieke mobiel om de dames voor te rijden, waarna de serieuze eindsprint naar het diploma ingezet gaat worden.
Het is het begin de eindbestemming, de start voor een studie om uiteindelijk een doel te halen,.
Carrière maken, slagen in het leven, die dingen.
Als kind maak je het niet bewust mee, als ouder weet je dat dit de weg is, omdat je allemaal hoopt dat jou het succes ten deel valt wat je gaandeweg opbouwt, of wat eigenlijk een logisch gevolg is van een studie en de mogelijkheden die je toegereikt krijgt.

Maar wat als je de mogelijkheden hebt gehad en het er niet voor je inzit?
Wat is dan de waarde van het doel als je het niet bereikt.
Moet je dan je een eeuwige loser voelen of mag je kijken wat de waarde van de weg was.

Ik zit met mijn man aan tafel en we spraken over de vele reizen die wij maakte over de zee.
Er is altijd een focus op een doel als je zeilt, die haven gaan we aanlopen met die wind, die stroming, en met die getijden kunnen we binnenlopen, de spanning maakt ook een schoonheid.
Mijn zus heeft een appartement op Texel waar wij vorig jaar zijn geweest, we hebben inmiddels drie jaar geen boot meet en hebben de veerpont gepakt, zwemmen is geen optie.
Ik miste de magie die ik normaal voel op dit eiland waar ik vaak heen ben gezeild.

Is het niet zo dat de tocht mooier is dan de eindbestemming? vraag ik aan mijn man.
Ja, zegt hij, daar zit wat in, de eindbestemming van een tocht is niet echt een feest, als je de tocht niet hebt beleefd.
Grinniken heffen wij het glas op de hoop dat onze dochter haar eindexamen haalt, en het feit dat de eindebestemming niet in zicht is, en wij kunnen genieten van de reis die het leven inhoudt.

1 opmerking: