Lobby ouder

Heb je al op de site van de hockeyclub gekeken of de team indeling al bekent is, vraagt de vader van een hockey vriendinnetje van kindje als ik aan het eind van deze ochtend met de hond bij ze langs loop om te informeren hoe de logeerpartij was en hoe laat ik mijn dochter kan thuis verwachten.

Nuh, nog niet is er al wat bekend dan? Vraag ik.

Aan het eind van elk seizoen zijn er selectie wedstrijden en worden de teams opnieuw ingedeeld.

Coaches en trainers en de technische staf bepalen wie in wel team komt.

Ik ken het van vroeger toen ik zelf nog echt hockey speelde en trainer en coach was op mijn oude club.

Elk jaar had je van die ouders die je benaderde zo tegen het einde van het seizoen en voor hun kind gingen “lobbyen”.

Ze speelt goed hè....

Ja, best aardig...

Dat wordt volgend jaar C1 toch?....

Daar kan ik nog geen uitspraak over doen dat bepaal ik niet alleen...

En een paar weken later, als de team indeling bekend wordt dan wordt je gebeld.

Mijn dochter zit in de C2!

Ja dat zie ik, een mooi resultaat.....

Nee dat klopt niet, ze hoort in de C1, dat ene meisje wat vorig jaar pas is begonnen zit in de C1, dat kan toch niet!

O die, tja die heeft talent, echt talent.

De ouder in kwestie houdt een tirade waar de honden geen brood van lusten, ik hoor het aan en bedenk mij dat ik volgend jaar als coach in ieder geval geen last meer heb van deze persoon.

Als ik jaren later naar een wedstrijd van dames 1 van mijn club kijk speelt het meisje wat ik jaren daarvoor een positief advies voor C1 heb geven in dit team, en staat het meisje van de ouder die meer talent in zijn kind zag dan ik bij het clubhuis gezellig te geiten met haar vriendinnen die als vrienden clubje in dames weet ik veel speelt.

Ze hebben beiden waarschijnlijk evenveel lol.

Eind goed al goed.

De telefoon gaat.

Het is de moeder van het teamgenootje van kindje waar ze logeert.

Ja hoi, zegt ze, eh ze zitten een filmpje te kijken en dat met dit mooie weer.

O oké, zeg ik, en vraag mij af wat het probleem is.

Ja, gaat ze verder, we hebben de team indeling bekeken voor volgend jaar.... enne je dochter zit in de D4, niet bij onze dochter en een groot deel van het oude team...die spelen volgend jaar in de D3..

Ze moest daar om huilen, en begrijpelijk, dus als troost mochten ze de film van Alice in wonderland kijken die je dochter nog niet kent.....

Ik ga naar de site van de club en zoek de indeling op.

WTF! Dat mijn dochter geen D1 materiaal is dat weet ik ook wel, daar heb ik genoeg ervaring met deze sport voor.

Ze zou best leuk kunnen hockeyen en ik moet zeggen dat ik afgelopen jaar ook best wel verbetering zag in haar spel, ze is een geboren verdediger net als haar moeder en oké ze moet wel wat doen aan haar behendigheid maar dat geldt voor het hele team.

Ik kijk naar de lijst en herken wat namen, geen van haar vriendinnetjes zitten in haar team alleen team genoten waar ze niks mee heeft.

Ik heb een gevoel van plaatsvervangend verdriet....

En ze hebben nog wel gezegd dat ze vanaf de D3, wat gezelligheid niveau is, de team zo zouden maken dat vriendinnetjes met elkaar kunnen spelen, niet dus.

Op niveau hebben ze niet ingedeeld zie ik want een aantal meiden die een stuk minder spelen dan kindje, en dat zeg ik niet als moeder maar als ervaren hockeyer, zijn wel in de D3 ingedeeld.

Bel met de club, zegt manlief, laat weten dat kindje niet in een team zit met haar vriendinnetjes.

Tuurlijk joh, zeg ik tegen hem, dan ben ik zo'n lobby ouder waar ik zelf een grondige hekel aan had, zo'n ouder die wel even gaat bepalen in wel team haar kind moet spelen.

Ik als trainer coach had destijds een hekel aan dit soort mensen.

En nu nog heb ik een hekel aan dit soort mensen.

Vorig seizoen hadden wij zo'n vader in het team, zijn dochter moest hoger spelen want zij was zo goed, volgens hem dan.

Hij heeft er werk van gemaakt lobbyde bij de club en coaches en kreeg zijn zin.

Ze speelde inderdaad een jaar een team hoger.

Ik moest stiekem even lachen toen ik zag dat zijn dochter ook in de D4 is opgesteld, het enige wat jammer is is dat ik volgend jaar weer met hem langs de lijn moet staan, aan de andere kant is hij wel een van de weinige niet hockey spelende ouders die zijn scheidsrechters kaart heeft gehaald.

Mamma ik zit met allemaal meisjes in het team waar ik niks mee heb, zegt kindje sip als ze aan het eind van de middag thuis komt.

Ik zie een visioen van mijn dochter die op zondag op de club staat met vriendinnen die ze ooit in de D heeft gemaakt, meisjes die ze destijds niet kende maar uiteindelijk een mooie hockey carrière op haar niveau mee heeft opgebouwd.

Ik voel een lobby opkomen....

Lieverd, zeg ik tegen haar, misschien zit je dit jaar niet bij je vriendinnen maar volgend jaar kan het allemaal weer anders zijn, maak er wat moois van.......