Ben ik te min

Mijn meest trouwe lezer stuurt mij een persoonlijk bericht via een forum waar wij elkaar ooit eens heb leren kennen.

Hij refereerde aan de zanger Armand, die net is overleden, hij spuugt mijn kak gehalte ongenuanceerd in mijn gezicht.

Ik praat te veel over mijn Gooische roots, ik koketteer te veel met alles wat ik heb, mijn boot mijn komaf de sport hockey die in zijn ogen elitair is, en het feit dat ik geen onderhoud medicijnen slik.

Tja.

Ik merk dat ik mensen intimideer, niet alleen hem maar bijvoorbeeld ook een vrouw hier in de buurt.

Ze woont overigens in een veel groter huis dan ik, heeft het veel beter voor elkaar met haar vier kinderen en een drukke baan bij de plaatselijke luchtvaartmaatschappij, je weet wel die met die zwaan, uit die leuke reclame van een paar jaar terug.

Vreemd genoeg vindt ze het nodig om tegen mij te liegen, over waar ze vandaan komt bijvoorbeeld...

Op een laat honden uitlaat moment vroeg ik haar of ze hier in de buurt is opgegroeid, of dat ze net als ik import is, ze moest er lang over denken en vertelde mij toen dat ze uit de hofstad kwam.

Later vernam ik van haar buurman dat ze uit een van de omliggende dorpen komt.

Ik vraag me af waarom ze dat niet gewoon vertelt, waar ze vandaan komt, waarom ze zich verhult in een verzinsel, wat haar motivatie is, wat er mis is met een dorp.

Ik ga het haar niet vragen, waarom zou ik, wel besef ik welke indruk ik blijkbaar op bepaalde mensen maak, op deze persoon, dat zij vond dat ze iets moest zeggen waar ik niet om geef.

Persoonlijk begrijp ik het niet, ik kan niet verhullen waar ik vandaan kom ik weet ook niet waarom ik dit zou moeten doen, wat is er mis met het Gooi wat is er mis met het feit dat je hockey speelt, of dat men de indruk heeft dat je ouders iets meer waren dat je eigen, wat niet zo is overigens.

Met veel genoegen kan ik een ieder vertellen dat mijn ouders en voor ouders rood waren met communistische sympathieën. Ha!

Ben ik te min, ik vind het een tekst van de vorige eeuw, te min omdat je vader meer verdient dan de mijne, kom op zeg.

Afkom is niet meer belangrijk, de adel bestaat niet meer en het koningshuis dat wordt waarschijnlijk halverwege deze eeuw afgeschaft, mijn sport is bijna als voetbal een ieder speelt het, gelukkig hebben we nog geen last van aso ouders en in elkaar getrapte scheidsrechters.

Nee ik minacht niemand, ik deel alleen wat ik wil delen, en daar zit een stukje van mij in, ik ben een Gooische, ik hou van hockey, en nee ik slik geen medicijnen omdat het moet volgens sommige.

Dat laatste is een keuze, een van de keuzes die ik heb gemaakt, één was weer werken ondanks een afkeuring, met veel plezier gedaan al was het af en toe op het randje.

En nu ik niet meer werk vul ik mijn tijd anders in, ik ben het hockey trainen weer gaan oppakken, en heb vandaag genoten van die meiden, die met 6-0 van het veld komen en waarschijnlijk weer kampioen worden en weer promoveren.

Dat ze winnen is leuk,maar wat leuker is is dat ze het geen ik met ze train ik terug zie in de wedstrijd, wat mij weer motiveert om door te gaan met het trainen van een meisjes C4 van een middelgrote club.

En ja dat is mijn streberig ik, een van mijn reden dat ik dit ben gaan doen is het feit dat ik het niet eens ben met het club beleid, de indeling van top en brede teams, met andere woorden zit je in de topteams dan weet je bijna zeker dat je daar blijft, zit je in de brede teams dan weet je bijna zeker dat je daar niet meer uit komt.

Nee, een selectie moet in mijn ogen voor een ieder toegankelijk zijn, niemand is te min om het beste uit zichzelf te halen en de kans te krijgen om hoger op te komen.

Vandaag kreeg ik de toezegging van de club dat de selectie wordt verbreed naar alle teams, ik ben daar zo blij mee, iedereen gelijke kansen, niemand is te min...