Oordeel veroordeel

Het zingt al een tijdje in mijn hoofd wat is een oordeel en in hoeverre veroordeel je met je oordeel.

Kijk naar maar eens naar het vluchtingen probleem, hoe snel wordt een groep op de vlucht zijnde mensen neergezet als gelukzoekers en potentiële verkrachters van je dochter?

Men heeft een oordeel en veroordeelt.

Ik zit in een ander pakket heb geen oordeel over vluchtingen, en zal ze daarom niet veroordelen, zo simpel kan het leven zijn.

Mijn corebusiness op dit moment is een meisjes team trainen, en met de broeierigheid van een plaatselijk clubje omgaan.

Lekker makkelijk lijkt dit op het eerste gezicht maar schijn bedriegt, wie zich ooit heeft gemengd in de diepere regionen van het club leven weet dit.

Wat je ook doet je doet het nooit goed, de huid van een olifant is nog te dun om weerstand te bieden tegen de laag van aanvallen die je krijgt.

Ik ben vanaf nu nog een klein half jaar beschermt, ouders zijn nog aardig tegen mij, sterk nog zo ongeveer de helft hoopt dat hun vriendelijkheid en de veren die ze in mijn reet steken hun dochter een beter advies gaan geven.

Helaas ik vrees dat volgend seizoen een aantal mensen mij niet meer aankijkt, of mij slecht een koel knikje gunnen.

Ik weet het ik ben eerder trainer coach geweest, mensen oordelen en als het ze niet bevalt veroordelen ze je.

Ja, nee, belachelijk mijn kind kan veel meer dan de lagere regionen van de club, echt het ligt aan de trainer!

Ik krijg naast dit fenomeen, volgend jaar nog een probleem waarop men mij zal beoordelen en waarschijnlijk veroordelen.

Mijn dochter.

Mijn dochter is een vlinder, ze zweeft en huppelt door het leven neemt dingen minder snel serieus dan haar leeftijdsgenoten.

Ik kan daar van genieten maar soms pak ik haar bij haar vleugeltjes en zet haar op de grond.

Ik ben geen moeder die alleen maar zegt dat ze fantastisch is, als ze mij naar mijn menig vraagt dan krijgt ze die ook.

Mama, hoe vond je dat ik speelde vandaag?, vroeg ze een paar maanden geleden.

Wil je een leuk antwoord, of een eerlijk antwoord, vraag ik haar.

Eerlijk.

Oké, zoals je nu speelt, speel je volgend jaar op het zelfde niveau als je nu speelt.

Ik zie een sip gezichtje, ze wilde graag wat anders horen.

Hoezo?

Nou, je basis techniek is goed, alleen om hoger te hockeyen zal je een stapje meer moeten doen, versnellen en opbouwen, doorgaan en je actie effectief afronden. Je hebt inzicht maar je afwerking schiet nog te kort.

Ze slikt en knikt, meer niet.

Ze laat mij de wedstrijden daarop zien dat mijn woorden haar tot denken hebben gezet, ze zet een tandje extra bij haar spel verbetert, ik sta verbaast welke input woorden kunnen hebben.

Afgelopen weekend viel ze in in een hoger team, ze durfde eigenlijk niet want, mamma die meisjes zijn veel beter dan ik.

Ze oordeelt en veroordeelt zichzelf tot een niveau waarvan ze niet weet of het echt zo is.

Ga nou gewoon lekker ballen schat, zeg ik, die meisjes weten dat je uit een lager team komt, het maakt niet uit doe gewoon je best.

Mijn vlindertje ging, ze stond een potje leuk en goed te spelen, in de rust vroegen haar teamgenote in wel elftal ze normaal speelt, en stonden verbaast.

Mam!, ze vragen of ik vaker wil invallen!

Ik geef haar een box, en vertel haar dat ze geweldig goed heeft staan spelen, natuurlijk heb ik de nodige punten van kritiek op haar spel maar ik slik ze in.

Ik weet nu al dat ik volgend seizoen een probleem heb, gaat ze hoger spelen dan zal men zeggen dat dat komt omdat haar moeder trainer is, men zal mij beoordelen op dit feit, en ook veroordelen.

Misschien had ik geen trainingen moeten geven, dan had ik het makkelijker voor haar en mijzelf kunnen maken.

Maar hé zo ben ik niet kom maar op, oordeel zelf maar voordat je veroordeelt.