De afgelopen jaren was het altijd raak
na een vakantie, ik noem het inmiddels terugkomst turbulentie.
Een paar weken van onrust als ik weer
thuis kwam en weer in mijn normale ritme terug moest komen.
Hyper gevoelig, onrustig, druk in mijn
hoofd, snel geïrriteerd, nog slechter slapen dan ik al deed dat was
'normaal' voor mij de afgelopen jaren bij terugkomst van vakantie
En nu?, dit keer dus niet
Ik voel me gewoon, gewoon moe zoals ik
moe hoor te zijn na dit soort terugkomst perikelen, niet hyper niet
druk in mijn hoofd ik ga haast denken dat de afgelopen jaren een nare
droom was waar ik eindelijk uit ontwaakt ben.
Meer en meer begin ik te geloven dat
herstel voor mij mogelijk is, langzaam aan krijg ik mijn leven weer
op de rit.
De angst voor terugval neemt naar maten
de tijd verstrijkt af.
Ik denk niet meer dat ik ooit nog
opgenomen ga worden, zeg ik tevreden door de telefoon.
Aan de andere kant van de lijn luistert
mijn beste vriendin.
Lijkt mij een mooi streven, zegt ze
afwezig.
Ze is bezig met ons spelletje wordfeud,
onder de twintig punten scoren is een no go en ik heb het haar in
mijn laatste set erg lastig gemaakt om dat te halen.
Weet je dat ik op onze boot veel beter
slaap dan thuis?, ga ik verder, al heb ik geen last van terugkomst
turbulentie dit keer goed slapen blijft een probleem.
Manlief en ik hebben een droom en een
goede oplossing voor mijn slaap probleem.
Een boot kopen waar je op kan wonen,
een motorboot van ca. 17 meter.
Als wij ons huis zouden kunnen
verkopen, en dat is lastig in deze tijd, dan was de enige rede om het
niet te doen onze dochter.
Ze heeft het erg naar haar in onze
nieuwbouwwijk, school, vriendinnen alles is binnen handbereik, dat
zal niet zo zijn als wij in een haven gaan wonen, dilemma.
Tja, zegt mijn vriendin, jullie willen
toch ook nog een hond?, gaat dat op zo'n boot.
Makkelijk, zeg ik, het wordt trouwens
een Lakeland terriër, die is een maatje kleiner dan de Welsh terriër
met het zelfde uiterlijk, maar is liever qua karakter, een van onze
steiger genoten heeft er twee wat een schatjes hij heeft de fokker al
gebeld om te vragen wanneer ze weer een nestje heeft.
Onze droom om te gaan wonen op een boot
is geboren tijdens onze vakantie in Zeeland, wij zijn liefhebbers van
varen echte bootjes mensen, dat huis dat kochten wij omdat wij
dachten dat een tuin die wij niet hadden in de hoofdstad een plek was
wat wij miste.
Inmiddels zijn wij er achter dat het
niet hetgeen is waar wij gelukkig van worden.
We hebben nooit ingezien dat onze boot
waar wij elk weekend op leven niet gecompenseerd kan worden door een
paar vierkante meters groen.
Het is geen vergelijk als ik kijk over
de dijk die ons scheidt van het ruime sop zoals in onze thuishaven,
ruimtelijkheid vind je niet in een woonwijk wel op het water.
Rust en ruimte de eeuwige klots tegen
je romp, het zachte wiegen op het water, nooit meer vaste grond onder
je voeten als je thuis bent, lekker dobberen, niet zweven.
Huisje wordt in de toekomst bootje met
beestje,als kindje vaste grond onder haar voetjes heeft dan verruilen
wij aarde voor water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten