Een vl(a)ag van traditie

Ja maar mamma ik wil niet naar de boot, ik ga met de buren mee mijn oude spullen verkopen op de vrijmarkt, mokt kindje als ik zeg dat we van plan zijn naar de boot te gaan met koninginnen dag.

Tja, zegt manlief 's avonds, we kunnen toch pas zaterdag het water in, dus we hebben wat langer de tijd.

Joepie, naar de vrijmarkt bij ons in de buurt, kindje is door het dolle, staat haar waar aan te prijzen als een echte markt koopvrouw, en spekt voor een fractie van de inkoop prijs haar spaarpot.

Manlief en ik assisteren haar per toerbeurt, als ik naar de vrijmarkt fiets zie ik vrijwel overal vlaggen hangen met een oranje wimpel, dat krijg je als de bouwer bij wijze van cadeau elke opgeleverde woning een “gratis”vlaggenstok houder met vlag en wimpel geeft.

Ik wilde hem nog weigeren maar manlief vond het wel handig zo'n gratis vlaggenstok houder, en dat bleek, elk jaar hangt hij uit als kindje jarig is met ballonnen en opgeblazen cijfer die haar leeftijd weergeeft.

Mama waarom hebben wij de vlag niet uit?, vraagt kindje.

Wij zijn niet koningsgezind, zeg ik, eerder republikeins.

Wat is dat?, vraagt ze.

Ik leg het uit in een voor haar begrijpelijke taal.

Zij vindt koningen, koninginnen en prinsessen best cool, want op koninginnen dag ben je vrij en kan je dingen verkopen.

Jij kan dat maar een leeftijdsgenootje van je moet samen met haar zusjes op deze dag zwaaien naar vreemden en in een kerk zitten omdat haar vader koning wordt.

Saai, zegt kindje.

Gisteren liep ik 's avonds laat door de wijk met hondje, een aantal mensen had de vlag al hangen.

Aaaarhhh, tenenkrommend keek ik er naar, kreeg zin om de vlaggen te strijken.

Etiketten, mensen etiketten! Als de zon onder gaat strijkt men de vlag!

Tenzij men onder zeil is dan laat je je vlag staan zodat buitenlandse autoriteiten weten uit welk land je schip komt, dat weet elke echte zeiler, en als je het niet weet en aanlegt bij de koninklijke Muiden, daar waar Bea haar draak heeft gestald, dan krijg je een keurig briefje bij het afrekenen van het havengeld waarin wordt uitgelegd dat de koninklijke waarde hecht aan traditie en of u zo vriendelijk wil zijn dit ritueel in acht te nemen.

Dat het treurig is gesteld met de etiketten dat merk je niet alleen in de wijk maar ook op het water, maar men vroeger elkaar hiep met aanleggen door een lijntje aan te pakken en een boot af te houden, moet je tegenwoordig niet vreemd kijken als je buurboot gewoon blijft borrelen in de kuip en kijkt hoe jij aanlegt, laat staan dat ze bij zonsondergang de vlag strijken.

Het verval van etiketten, in mijn ogen geeft het aan hoe wij met traditie willen omgaan.

Persoonlijk denk ik dat Alexander de laatste koning is, tradities zijn niet meer van deze tijd, en zeg nou eerlijk een titel krijgen door erfopvolging ook niet.

Alexander was niet de beste leerling weet ik uit betrouwbare bronnen, HAVO was eigenlijk al te hoog gegrepen, met veel bijles heeft hij een VWO diploma gehaald en een doctorandus titel gekregen.

Zijn slimste zet was om met een briljante PR dame met hersens te trouwen, en ach wie kent die zin niet?

Hij was een beetje dom....

Pointing.

Als we thuis komen van de vrijmarkt gaat de tv aan, toch even kijken naar dit 'historische' moment.

Met een mantel, wat duidelijk het verval laat zien, om zijn schouders lopen hij naar de nieuwe kerk, Maxima draagt een schitterende jurk, ik vraag mij af hoeveel de belasting betaler daar voor heeft moeten neertellen.

Ik tel de versprekingen van de nieuwe koning tijdens zijn rede, ach je ben ook maar een mens.

Zijn dochter gaapt tijdens de ceremonie zonder hand voor de mond, wat voor een opvoeding krijgt dat kind!

Wat een poppenkast het is een sprookje wat niet meer past in deze tijd,manlief en ik kijken naar het kapsel van de nieuwe koning als hij de kerk verlaat.

Het lijkt wel een toupet wat hij op zijn hoofd heeft, zegt mijn man.

Als de koning naar het paleis op de dam loopt en de wind de greep krijgt op zijn kapsel proesten wij het uit als de voorkant van zijn kapsel in zijn geheel wordt opgetild door de wind.

Zeker weten hij draagt een haarstukje de narcist!

Voor ons vertegenwoordigd het koningshuis een vergane glorie wat even opleeft maar nagenoeg dood is, het is als een haarstukje wat de jeugdigheid van dit instituut moet vertegenwoordigen.

Ik denk dat ik in het vervolg de vlag op ons schip gewoon laat staan, dag en nacht, dat is modern dat doet de meerderheid, het tijdperk van tradities is voorbij.

Al maak ik een uitzondering en dat is de enige keer per jaar dat ik de vlag aan onze gevel hang.

Dat is met dodenherdenking halfstok, en met Bevrijdingsdag geheel gehesen, ik blijf zolang ik leef respect houden voor de mensen die zijn omgekomen in de strijd voor onze vrijheid.

Dat is de enige traditie waar ik echt waarde aan hecht.

foto; manlief  in strijd met, en samenwerkend  met de elementen water en wind, dat is Nederland.

Uitvaart

Ik moet zeggen het hakt erin, dat koningslied,
geintje...

Kan mij het bommen dat het vol staat met taalfouten, het laat tenminste goed zien hoe ernstig het is gesteld met het niveau van onderwijs in deze taal, die waarschijnlijk de volgende eeuw een soort dialect zal zijn net als het Fries.

Over honderd jaar spreken we allemaal Engels of Spaans of Chinees let maar op, mijn dochter krijgt volgend jaar in groep zeven al Engelse les en kan op de middelbare school kiezen voor tweetalig onderwijs, dus.

Maar goed wat kan mij die kroning wat schelen of dat wanstaltige lied wat een ieder dan moet zingen, ik ga lekker naar de boot die dag klussen, mijzelf onder spetteren met blauwe antifouling in plaats van mijn gezicht rood wit blauw en oranje beschilderen, en mij volgooien met bier omdat prins pils koning krat is geworden.

Ik ga de afgelopen week even mindful weg schilderen, daar ben ik aan toe.

De dood en de crematie van een waardevolle man hakt er in of je wilt of niet, dat moet je verwerken al moet ik zeggen dat het een mooie op zijn Piets geregisseerde tot in de puntjes verzorgde middag was.

Niemand mocht spreken dat wilde hij niet, de meneer van het crematorium had de opdracht gekregen zijn afscheid voor hem te verwoorden en dat deed hij erg goed er was muziek van Mozart en Herman van Veen, met een klein half uurtje stonden we weer buiten.

Ik weet dat hij geen waarde hecht aan lang geleuter, to the point zijn, zaken regelen, en dan de kroeg in, dat is des Piets.

Gaby drink een goede borrel op mijn begrafenis, hoor ik zijn woorden nagalmen in mijn oren als ik een glas wijn van het blad pak in de door hem gekozen kroeg, ik zie zijn kist weer voor mij glimlach als ik zijn olijke gezicht erbij bedenk en een deel van een gedicht wat hij mij stuurde herhaal.

Herinner mij zoals ik was, er blijft niet veel van mij over, slechts een hoopje as.

Het is een reünie, veel van zijn en mijn oud collega's zijn aanwezig het is een weerzien, een herinnering aan een mooie periode toen Piet nog de scepter zwaaide en het leven in de bouwwereld zijn hoogtij kende.

Samen met mijn baas scan ik de ruimte.

We herkennen mensen waar Piet over heeft gesproken en zijn teleurstelling over uit heeft gesproken.
Zijn enige neef die had beloofd terug te komen uit Spanje als Piet terminaal zou worden en het vervolgens niet deed.
Een oud collega die na negen jaar Piet niet gezien te hebben er op stond bij hem langs te komen en verontwaardigd was dat Piet de boot afhield.

En heb je daar niet die zogenaamde vrienden die in goede tijden op kosten van Piet gingen uit eten met hun en kosteloos gebruik maakte van hun vakantiehuis?
Om vervolgens niks meer van zich te laten horen toen het nieuws bekend werd dat hij dood ging?

We nemen nog een slok en spoelen de wrange gedachten weg.

Ik ga de vrouw van Piet even redden, zeg ik tegen mijn baas, als ik de opdringerige collega bij haar zie staan, die een langdradig verhaal tegen haar houdt.
Aan de non-verbaal houding van de vrouw van Piet zie ik dat ze het zat is.

Ik loop naar haar toe en schaar mij keurig achter de opdringerig collega.

Ik heb de vrouw van Piet niet meer gesproken sinds twee weken voor de dood van Piet, maar weet van mijn baas dat Piet mijn SMS jes die ik heb gestuurd na het afscheid nog wel wilde beantwoorden maar niet meer in staat was, ik had hem gezegd bij het afscheid dat ik hem nog wel ging sms en maar dat hij zich niet geroepen hoefde te voelen om ze te beantwoorden.

Ja zij zijn vrouw, toen mijn baas haar aan de lijn had, wil je tegen Gaab zeggen dat Piet nog aan mij heeft gevraagd de sms'jes te beantwoorden namens hem maar dat ik geen flauw idee heb hoe zo'n telefoon werkt.

Ze duikt na een kort afscheid langs de opdringerige collega naar mij toe.

Gaab, hoe gaat het met je zorg je goed voor jezelf? Zegt ze als ze mij omhelst.

Lieverd dat kan ik beter aan jou vragen, zeg ik als ik haar een zoen geef.

Meisje Piet heeft aan je gedacht, zegt ze warm.

Ik geef haar nog een zoen vind het niet gepast om uit te wijden op dit moment.

Zal ik je bellen van de week?

Ja graag, zegt ze als ze in mijn arm knijpt.

De aandacht ging de laatste tijd naar Piet, maar ik zal haar niet vergeten zijn wederhelft, die slechts een letter qua naam verschilt van hem.

Mooi mensen hebben een relatie met mooie mensen.

Bootwerker

Ze kwam afgelopen najaar elegant uit het water haar onderwaterschip had nauwelijks aangroei ondanks dat ze een jaar in het water was blijven liggen.

Blijkbaar hebben wij de afgelopen jaren genoeg gewisseld van zoet naar zout water om de verschillende algen die beide types water hebben de das om te doen, of de antifouling werk gewoon goed.

Maar toen, toen werd onze vrees werkelijkheid...

Twee jaar geleden toen we voor het laatst een laag antifouling aanbrachten lieten er al stukken oude antifouling los, maar konden we de plekken nog dicht smeren, al leek het onderwaterschip meer op een koe met vlekken, wat maakt het uit wie ziet dat nou het is het onderwaterschip!

Dit najaar kwam manlief met de trieste mededeling dat er geen redden meer aan was, grote delen van het onderwaterschip lieten los dicht smeren was geen optie meer.

Ze moet kaal, zegt hij met een zucht.

Onze mooie dame moeten wij strippen.

Godverrr, sloerie kan je je kleding niet omhooghouden! Grap ik wrang.

Elke vrije minuut vertrekt manlief naar das boot, schraapt haar niet losgelaten lagen van haar huid, en komt smurfen blauw thuis.

Er mag niet geschuurd worden in de hal waar ze ligt, daar staat de doodstraf op, dus het is handmatig met oplosmiddel de dikke lagen van het resterende en vrij hardnekkige goedje er af schrapen.

Het is een kut klus maar uiteindelijk is alles eraf en kunnen we beginnen met de wederopbouw.

Een paar honderd euro lichter en een paar potten smurrie rijker kunnen wij van start.

We plannen een paar dagen samen, zodat manlief niet het idee heeft dat hij alles alleen moet doen en dat hij niet alleen massage hulp van het thuisfront krijgt maar ook wat fysieke ondersteuning in de zin van smeren, dat doe je samen.

Jezus, dit is toch gewone verf? Zeg ik als we een discussie, of het nu een derde van de hoeveelheid is of drie vierde van het geheel, hebben beslecht en er achter komen dat wij het over het zelfde hebben.

De mengverhouding heb ik het dan over.

Het lijkt wel de farmaceutische industrie, zeg ik als ik begin met het goedje te rollen.

Hoe bedoel je, vraagt manlief aan de andere kant van het schip.

Nou, wie zegt nu dat dit peperdure goedje gaat werken en het onderwaterschip voor weet ik veel hoe veel jaren gaat beschermen tegen de elementen.

En is het wel zo dat dit middel het gaat doen of is het zo dat een goedkoper middel eigenlijk het zelfde kan,of dat je een schip helemaal niet hoeft te behandelen en die aangroei er net zo goed van af gaat zonder deze troep, weten wij dat?

Als we verder rollen hou ik een hele oreade over welke verf het gaat doen of welke pillen echt werken of alleen maar een placebo effect hebben, daar zie ik een vergelijk al is het wel zo dat de werking van een verflaag zichtbaarder is als het wel of niet loslaat dan was het een of geen goed product maar pillen is het niet zo dat als het niet werk er alleen maar meer wordt aangesmeerd?

Halverwege het schip ben ik mijn hersenspinsel kwijt kijk alleen naar het achterschip en het roer wat het einddoel is van deze rol actie, daar werk ik heen als het roer klaar is dan kan de kwast gestreken worden.

Langzaam werken we naar elkaar toe, we rollen en raken elkaar.

O schatje, zeg ik met een hese film stem, het is als de lady en de vagebond, al is het niet een spaghetti sliert die we delen maar wel een lik antifouling...

Ik bekijk zijn groene spetters en ik zie hem kijken naar de mijne.

Er verbind niks zo mooi als een gemeenschappelijk doel, en dat is het vaar klaar maken, de bootwerkers onder ons zullen dit wel herkennen.

En de niet bootwerkers, daarvoor geld elke kutklus heeft zijn charme als je het samen kan doen met mensen waar je van houdt.

Afscheid...

Wat een week, zegt mijn baas als hij het kantoor binnenloopt.

Met een diepe zucht parkeert hij zijn tas achter zijn bureau.

Koffie? Vraag ik.

Zonder op zijn antwoord te wachten loop ik naar het apparaat en tap twee koppen.

Wij beginnen de dag altijd met een klein overleg en koffie.

Als het apparaat loopt vraag ik mij af waar mijn baas het over heeft als hij een negatief klinkende 'wat een week' uitspreekt, daar kom ik straks wel achter vrees ik.

Geschokt kijk ik hem aan als hij verteld dat de eigenaar van het bedrijf tegenover ons een hartaanval op 48 jarige leeftijd heeft gekregen en in kritieke toestand in het ziekenhuis ligt en dat onze monteur een ongeluk heeft gehad en een pees in zijn schouder heeft gescheurd.

En dat is niet alles, zegt hij, ik ga zo naar Piet hij heeft gevraagd of ik afscheid kom nemen...

Wat een week.

Ik tuur naar mijn beeldscherm probeer een keuken te ontwerpen, maar mijn gedachte zijn niet bij het ontwerp ze razen langs de gebeurtenissen die deze week zijn gebeurt, hartaanval, op 48 jarige leeftijd tjee dat is jong, monteur uit de roulatie en Piet.

Ik stuur Piet 's avonds een berichtje, van mijn baas heb ik vernomen dat het einde nadert en dat hij niemand meer wil zien.

Niet zien maar wel spreken bedenk ik mij als ik de volgende dag hem bel op de afgesproken tijd.

Mensen die weten dat ze binnen afzienbare tijd gaan sterven hebben een vrijheid die ze zich niet permitteren als het leven nog eindeloos lijk.

De vrijheid om dingen te doen en zeggen die op hun hart liggen bedoel ik dan.

Piet heeft en passant nog even wat mensen de oortjes gewassen verteld hij mensen waar hij veel voor heeft gedaan en die nu het einde voor hem inzicht is het compleet laten afweten.

Ik moet denken aan de vader van onze beste zeil vriend die toen hij terminaal was tijdens zijn laatste oud en nieuw viering een vuurpijl richten op het huis van een buurtbewoner waar hij een grondige hekel aan had, en in een deuk lag toen het ding explodeerde tegen de gevel en een grote zwarte vlek achter liet en dat voor een gepensioneerd directeur van een middelbare school.

Hij leest de tekst voor die op zijn rouwkaart komt te staan, hij heeft het zelf geschreven en het verwoord precies zijn persoonlijkheid en levens visie, zoals hij is en ik hem ken.

Gaby, de datum is bekend zegt hij als hij uitgelezen is, het wordt de 22 ste op maandag dat is makkelijk want dan is de begrafenis op vrijdag of op zaterdag.....

Jezus piet, ik vind het echt heel bizar om te weten wanneer je dood gaat, zeg ik.

Ik niet, ik vind het wel rustgevend, zegt hij met een rust die voelbaar is.

Het past wel bij hem de touwtjes in handen nemen en houden, de regie bepalen over zijn leven, hij heeft alles gepland, de laatste dagen van zijn leven wil hij niemand meer zien en alleen met zijn vrouw zijn, genieten van elkaar, lief.

We halen nog wat mooie herinneringen op lachen nog een keer om bepaalde gebeurtenissen, vertellen elkaar dat wij op onze manier heel veel van elkaar hebben gehouden, ik bedank hem voor het feit dat hij in een voor mij moeilijke periode altijd bleef bellen en dat je inderdaad in moeilijke periodes pas echt leert wie echt je vrienden zijn en wie naar het hokje;

'vage kennissen' kan verhuizen.

Lieve Gaby, ik wens je een behouden vaart, zegt hij.

Nou dat schip ligt nog lang niet in het water, mopper ik.

Nee meis, ik bedoel een behouden vaart voor het leven, voor jou, je man en je dochter.

Ik besef dat hij het gesprek wil afronden en dat dit zijn laatste woorden zijn.

Ik besef dat dit de laatste keer is dat ik hem nog spreek, en dat dit het afscheid is, dat ik hem de volgende keer in een kist zie...

Ik toon niet graag emoties en weet dat hij mij waardeerde om dat ik niet zo'n huilebalk ben maar droog houden kan je het niet op dit soort momenten.

Lieve Piet, zeg ik, ik ga je ongelooflijk missen zou je graag nog honderd keer bellen maar het is wat jij niet wil en dat respecteer ik.

Je ben een mooie markante man, en ik ben ongelooflijk blij dat ik je heb mogen kennen.

We geven elkaar een telefoon zoen, en drukken op uit.....

Afscheid nemen bestaat niet zingt het liedje door mijn hoofd de rest van de dag.

Hou op kut hersenen! Afscheid nemen bestaat wel!