Slapen is een groot probleem voor
mensen met een psychische aandoening, soms denk ik wel eens dat het
de aanleiding is voor de problemen.
Rust en regelmaat staat hoog in het
vaandel van de psychiatrie en terecht, het is algemeen bekent dat
mensen met een psychische aandoening geen ster zijn op dit gebied.
De nachten zijn een drama het duur te
lang je wilt het leven omarmen en de verplichte rust is niet iets wat
past in je denkbeeld op dat moment.
Veelal wordt de rust opgelegd door het
innemen van rustgevende slaap medicijnen geforceerd slapen het moet,
je moet minimaal 7 uur slapen is het devies waar een normaal mens
geen moeite mee heeft.
Jaren lang slikte ik slaappillen, om
aan die verplichte uren te komen tot ik besloot het anders te doen,
slapen is een relatief begrip, moet je of mag je rusten.
Is het zo dat je echt 7 uur onder zeil
moet zijn of is het ook oké om 7 uur in je bed te liggen en een paar
uur daarvan echt te slapen.
Ik besloot het uit te zoeken, stopte
met de medicijnen en legde mijzelf op dat ik minimaal 7 uur in bed te
blijven liggen, ook al had ik daar totaal geen zin in, het moest
omdat ik voor mijzelf wilde aantonen dat het mogelijk was.
Het is een moeizaam proces, het moeten
omdat je geen medicijnen wilt slikken, het is een uitdaging die je
aangaat en elke keer als je in bed ligt je bedenkt dat er een
makkelijkere manier is om de slaap te vatten, maar toch, uiteindelijk
leer je jezelf aan om de rust te vinden die niet automatisch meer is
maar geforceerd een onderdeel van je nachtrust is.
Nachten kunnen een hel zijn als je je
ergert aan het gebrek wat je hebt wat voor een ander zo normaal is,
ik luister vaak 's nachts naar de rustige ademhaling van manlief,
hoor soms een zachte gemoedelijke snurk uit hem komen, ben er van
gaan houden, hij slaapt, wat heerlijk dat hij die rust heeft in zijn
drukke leven. Je zou je er ook aan kunnen ergeren, hij wel ik niet.
Mijn nachten zijn een opeenvolging van
korte rust momenten die afgewisseld worden met uren van nadenken,
over van alles en nog wat, het minste of geringste halen mij uit mijn
oppervlakkige slaap.
Laatst zei mijn buurvrouw dat haar man
de halve nacht wakker was omdat onze hond blafte, blijkbaar begint
zijn halve nacht om 6 uur 's morgens, ik hoorde inderdaad onze hond
aanslaan om die tijd, ik slaap zo licht dat ik elk geluidje hoor zeg
ik haar, en inderdaad vroeg in de ochtend werd ze blijkbaar
getriggerd door iets om haar stemgeluid te laten horen.
O, was het 6 uur?, zegt ze, ja ik heb
niks gehoord hoor ik slaap overal door heen.
Ik niet, en de buurman kijkt blijkbaar
niet op zijn klok.
Tot een week of drie geleden sliep ik
met de onrust die de nacht met zich meebrengt voor mij, korte hazen
slaapjes veel wakker zijn ik ben er aan gewend.
Totdat mevrouw de psychiater met een
gouden tip kwam, nadat ik haar vertelde dat de nacht rust hoog uit 5
uur inhield door de manie.
Heb je een slaap masker?, vroeg ze mij,
ja was mijn antwoordt.
Het is gebleken dat mensen met de
bipolaire aandoening zeer licht gevoelig zijn, en het goed werkt om
het zo donker mogelijk voor je te maken tijdens de nacht, een slaap
masker kan daar bij helpen.
Ik heb ooit eens zo'n ding aangeschaft
om overdag een paar uur rust te nemen, ergens in een stoffige hoek
zou ik hem wel terug kunnen vinden, het is het proberen waard....
Ik vis het ding uit een laatje, en
besluit het een paar nachten te proberen, en..........
Het werkt!, al het licht wordt
geblokkeerd, mijn ogen die blijkbaar alles registeren vinden een
ongekende rust, na twee weken koop ik een nog geavanceerder model,
eentje die je ogen vrij houden van de druk die en standaard masker
wel heeft, ik verslaap mij zelfs een keer, iets wat mij nooit
gebeurt.
Ik voel mij een sleeping Beauty als is
het onooglijk ding elke avond om mijn hoofd zet.
Het leven in duisternis maakt mijn hoofd een stuk rustiger ik kan het een ieder met slaap problemen aanraden.
Het leven in duisternis maakt mijn hoofd een stuk rustiger ik kan het een ieder met slaap problemen aanraden.
Slapen het is een schoonheid die ik
miste, soms moet het even helemaal donker voor je worden om het weer
te vinden.
Dank U, mevrouw de psychiater..........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten