Bucket list.

Sinds de film recentelijk is uitgezonden, die met Jack Nicholson en Morgan Freeman, twee geweldige acteurs, is het woordje populair.

Wat wil jij nog doen voor je dood gaat, het zet tot denken, ook als je niet terminaal ziek bent.

Waarom bedenkt de gemiddelde mens pas aan het halen van doelen als het einde in zicht is?

Natuurlijk is het zo dat men doelen heeft in het leven maar die komen vaak niet verder dan het volgen van een goede studie om vervolgens een goede baan te krijgen, en geld te verdienen om hetgeen men echt van droomt waar te maken, maar ergens tijdens het proces raakt men het doel kwijt en verzanden de meeste mensen in het normale en gangbare, ergens in het achterhoofd zijn er nog schimmen te vinden van de dromen die ze ooit voor ogen hadden, vaak de clichés, van verre reizen maken en eens die sportwagen kopen.

Mensen die de dood van dicht bij meemaken en net als ik er aan zijn ontsnapt, zijn eerder geneigd om hun bucket lijst in te vullen.

Als je de dood in de ogen hebt gekeken besef je dat het leven korter kan zijn dan je gemiddelde leeftijd genoot denkt.

Onze vrienden K&M zijn daar een voorbeeld van M heeft tot twee keer toe kanker overwonnen, met de nuchterheid die wij van ze kennen gingen ze er mee om, doorliepen het hele operatie en bestraling verhaal, en besloten het roer om te gooien.

Weg uit de randstad, en die boot laten bouwen waar ze al lang van droomde, waarom wachten als je het nu kan doen, het leven is grillig morgen kan je er niet meer zijn.

Mensen zo als zij en wij, mensen die de dood van dichtbij hebben meegemaakt weten dat uitstel iets is wat je beter niet kan doen omdat de dood elke dag om je heen hangt al beseft de meerderheid van onze leeftijdsgenoten dat niet.

Terminale ziektes doen wat met de mens, het besef van het eindige van het leven komt wat duidelijker in zicht en dat terwijl eigenlijk alle mensen vanaf hun geboorte weten dat er één dag zeker is in hun agenda en dat is de dag dat ze sterven, al hopen wij allen op een vreemde manier dat die dag ons niet overkomt.

Ik heb veel mensen zien overlijden in mijn leven, vele van hen staan in mijn geheugen gegrift, je bent nu eenmaal een mens, en geen machine, ook al je in de verpleging werkt.

Schrijnende gevallen maar ook mooie overlijdens processen zijn mij bij gebleven, de serene rust die een ieder toekomt aan het einde van een mooie of onrustige doodsstrijd maakte voor mij dat ik al lang voordat ik de diagnose manisch depressief kreeg had besloten dat het leven iets is wat kort of lang kan duren maar inhoudelijk maakt of het leven voor je af is of niet.

Klinkt moeilijk.

Misschien klink het makkelijker als ik de bucket list er bij haal, de lijst van dingen die je wil doen voor je dood, ik moet zeggen ik heb er geen, ik leef namelijk met de dag, ben blij dat ik leef überhaupt, dat ik simpel mag leven en geniet voor zover het kan van de kleine dingen, het moeten heb ik los gelaten, als ik op een dag heb gedaan wat ik kan dan ben ik tevreden.

Truttig hè.

Nee ik zal eerlijk zijn mijn bucket list heb ik moeten aanpassen, mijn grootste droom was om ooit eens een trans Atlantische oversteek te maken met manlief, dat zit er helaas niet in omdat mijn geest nogal eens een omweg kan maken naar het vreemde, en midden op de oceaan een psychose krijgen lijkt mij voor mijn man niet echt prettig.

Neemt niet weg dat ik de bucket list van mijn omgeving graag waar maak, manlief droomde al zijn hele leven van het bezitten van een 911, na de jaren die mijn ziekte in beslag hebben genomen besloten wij om die droom werkelijkheid te maken, en ook mijn droom maakt hij nu waar.

Hij is nu onder weg, niet naar de Bahama's, maar naar Larvik Noorwegen, op het schip van K&M overigens, iets wat ik graag had gedaan maar waarvan ik weet dat het voor mij nu niet kan omdat de onregelmatigheid van een zeilwedstrijd te veel drukte geeft.

Van achter mijn computer volg ik de vorderingen, vraag mij af waarom zij bepaalde slagen maken, volg het weerbericht en bereken wanneer zij Larvik zullen aanlopen, ik voel de regen en de wind zie de nachten met de lichten die boeien en schepen verspreiden, ruik de zee.

Mijn bucket list ik kan er weer een op afstand af vinken....