Voorbereiden

De man staat op het punt om een zeilwedstrijd te varen.

Zijn was is gedaan door.. 

Uh hemzelf, ik ben nog even zonnebrand gaan kopen, nadat ik een vette pan nasi voor de bemanning heb bereid die diep bevroren mee gaat., en de hond naar mijn ouders heb gebracht in de polder.

Je weet maar nooit in het hoge noorden, Larvik Noorwegen in dit geval, of je derde graad verbrandingen kan oplopen.

Voorbereiding voor elke reis, geeft een beetje stress, een beetje, een heel klein beetje.....

Nee hoor ik wordt er gek van druk, irritant, druk en nog irritanter.

Ik maak ruzie om niks, om het feit dat de wasverzachter op is omdat de man te veel in de machine gooit.

Ja maar er staat op de verpakking dat ik er een dop in moet gooien, verweerd hij zich.

Nee man!, een halve dop is genoeg!

Mijn vader heeft zijn hele leven voor Unilever gewerkt, en ik kan je vertellen dat dat een verkoop praatje is uit hun onderzoeken is gebleken dat een halve dop meer dan genoeg is, maar de verkoop vond dat het verkoop technisch beter was om de dop te vergroten!

De man gaat slechts een weekje weg, het is voor ons ruim een jaar geleden dat hij met een regelmaat, lees eens per maand een week weg was voor zijn werk.

En ik moet zeggen het wendt snel, een man die elke avond thuis komt, al is het vaak laat in de avond.

Ik ben een trutje, denk ik dan kom op Gaab, je leven was altijd zo ook nadat je ziek werd heb je het altijd gered om hiermee om te gaan, dus.

Ik ga na wat er nu mis is, waarom reageer ik er nu anders op, waarom maak ik mij druk, het is niet zo dat mijn man voor het eerst van huis is, het is niet de eerste keer dat hij zonder mij gaat zeilen, het is niet zo dat hij iets doet wat hij niet eerder heeft gedaan, dus.

Vanavond zitten wij aan de laatste maaltijd als gezin, ik voel een licht drama, zie mijn man overboord gaan tijdens de zeilrace terwijl niemand het door heeft, ik zie hem hem eenzaam zinken in de zee terwijl hij het zog van het schip nog probeert in te halen om weer aan boord te kunnen stappen.

De kustwacht van Noorwegen die opgeroepen wordt en ter vergeefs zoek slagen maakt, om de drenkeling te vinden....

Mam, zegt kindje aan tafel, je bent best wel weer druk, betekend dat dat we weer lekker gaan shoppen?

Ik zie weer dat mijn stress zich uitdrukt in drukte, veel praten, te laat naar bed gaan omdat slapen betekend dat ik rust moet hebben en dat zit er even niet in, dus ik stel het graag uit...

Mijn dochter is mijn spiegel, kinderen zien alles.

Kindje maakt graag misbruik van mijn hypers ze weet dat als mama druk in haar hoofd is dat zij veel krijgt, ik zie de smile op haar gezicht maar bedenk mij dat mama even een pilletje mag slikken om een gewone moeder te zijn..

Ik grinnik en kijk haar aan, ja we gaan leuke dingen doen, en nee je hebt alles al, weet je wat jij mag mama helpen met de voorbereiding voor de vakantie, dus nieuwe kaarten kopen voor de oversteek naar Engeland, het huis opruimen en............

Ik zie een sip gezichtje, ze prikt in haar broccoli, kijkt met een vies gezicht, maar mij en de groene struikjes.

Ik moet stilletjes lachen, omdat ik weet dat ik er beter aan doe om mijn ziekte niet al te veel in het daglicht te plaatsen, omdat ik weet dat ik gewoon moet dealen met de ontregeling, en omdat ik weet dat ik mijzelf af en toe moet remmen met medicijnen.

Ik glimlach om de teleurstelling in de wetenschap dat ik haar weer blij ga maken, omdat zij een gewone jeugd zal hebben met een moeder die af en toe uitspat.

Ze weet nog niet dat ik met haar naar Parijs ga, aan het einde van haar schoolvakantie, soms moet je je uitspattingen voor je houden.

Ook omdat mamma nog niet zeker weet of ze het trekt.

Ik bereid alles voor, maar weet nooit of het mij gaat lukken om het uit te voeren, voorbereiden geeft minder stress en maakt dat de kans van slagen groter wordt.

Ik wens de bemanning van de Merrimac een behouden vaart.

xx