Nacht dieren

Het leven draait om discipline als ik 's avonds mijn kleine viervoeter uitlaat dan zie ik een en al discipline, de lichten gaan uit om half elf, als ik rond die tijd langs de hutten loop zie ik systematisch de lichten uit knippen om die tijd.

Soms betrap ik nog een buurtgenoot op een late douche beurt, ik hoor het monotone geluid van de mechanische afzuig installatie, die elke nieuwbouw hut heeft zacht zoemen, er brand nog slechts een licht, het raam is beslagen.

Ik neurie dan altijd het liedje van Ramses, het is stil in Amsterdam,de mensen slapen................... Ook al woon ik in de voorstad, ik neurie die magie waar ik ooit woonde en met liefde naar terug keer.

Het is een grootstedelijk liefde die je nooit kwijt zal raken.

'S nachts heerst er een andere cultuur, het zijn bijna de wolven die het daglicht niet kunnen verdragen, mensen als ik, wij leven liever als het daglicht niet meer zichtbaar is, als de zon die te veel prikkelt geeft onder is dan komt de mens die zijn dagen moet slijten onder een steen naar boven.

In de relatieve rust die de schemering bied, het moment dat alle dag dieren zich verpozen in de rust dan komen wij tot leven, de prikkeling is weg, het dagelijkse wat een ieder doet, de constante drukte die een ieder aan kan, en die wij liever mijden, die is weg.

Het is misschien zo dat wij ons voeden op de resten van het bestaan, omdat wij niet in staat zijn om het zonlicht te verdragen, niet dat wij in somberheid leven maar wel liever de prikkeling mijden die ontregeling betekend, en prikkeling als vrolijkheid en feestgedruis, omdat wij geen grenzen hebben en nu eenmaal sneller over de schreef gaan.

De duisternis is een goede vriend, eentje die altijd een deken zal leggen over jou, eentje die de zon wegneemt, dan mag je dansen, de drukte in je hoofd die niet geprikkeld worden door het zonlicht, mag uitten.

'S nachts dan dans ik vaak over de straten van mijn nieuwbouw buurtje, omdat ik weet dat mijn buurtgenoten slapen en ik mijn gekheid ongenuanceerd mag uiten, ik dans met mijn kleine viervoeter, soms kom ik een andere late wandelaar tegen, maar hij is net als ik late nacht dier.

Hij spreken mijn taal, tot op een zeker hoogte, ik pas mij aan aan het gedrentel van de laatste tocht voor het slapen gaan, praat nog even over zinnigheid op dit uur voor normale mensen, ze zijn moe willen naar bed toe en gunnen hun beest nog even een ontlading van de blaas of de darmen.

Ik gun het mijn nacht diertje ook, al is mijn motivatie anders, ik geniet van de nacht omdat ik de rust kan vinden, omdat er dan geen drukte is, en ik kan neuriën, het is stil op straat, de mensen slapen, mmmmmm, mmmmm. de schrijver was net als ik een genieter van de late uren, een nachtdier...