The motherboard

Nee, ze gaat niet mee..

Waarom niet, ze is al vaker aan boord geweest!

Nee schat, ze bezit al onze data, als zij verloren gaat dan zijn wij alles kwijt.

Maar we kunnen toch even een back-up maken voordat we gaan?

Nee de externe harde schijf zit nokvol, daar kan niks meer bij.

En wat verliezen wij dan? Slechts een klein stukje data toch?

Het gesprek van hoe was je zeilwedstrijd, lijkt een eeuwigheid geleden, al is hij slechts twee uur thuis, de volgende reis staat alweer op het programma, de vakantie met het gezin met das boot.

Ik heb in de week dat manlief naar Noorwegen zeilde thuis alle voorbereidingen getroffen, waar een normaal mens zijn koffers vult met zwemkleding en korte broeken, een paar boeken en zonnebrand, gaan onze tassen vol met kaarten, pilots, warme kleding en de rest van de boven genoemde normale vulling van een vakantie koffer.

Al pakken wij het in tassen, koffers passen niet in een boot die wel bergruimte kent maar geen oppervlakte heeft voor een massief vierkant object als een koffer.

Een boot is nu eenmaal een vrouw, rond gevormd niet hoekig als een man..

Mokkend kijk ik naar de man die mij lief is, ik heb hem gemist deze week al heb ik er ook van genoten dat kindje en ik een weekje gezellige dingen hebben kunnen doen die de man minder vindt, zoals naar de markt gaan in Amsterdam, en naar markt gaan in Amstelveen en pannenkoeken eten en veel sushi maken en uit eten gaan om weer sushi te eten.

Rauwe vis en zeewier is niet zijn ding, al heeft hij ze wel gevangen in Noorwegen met zijn boot genoten en voer hij ongetwijfeld door wouden zeewier, eten is een ander ding.

In de week dat hij weg was spraken wij slechts twee keer met elkaar, kort omdat andere dingen hem bezig hielden en hij niet langer hoeft te denken of het thuis wel lukt, dat station zijn wij gelukkig voorbij the motherboard regelt alles thuis, de zeekaarten zijn binnen, de Reeds is gelezen, the motherboard weet exact hoe laat we waar moeten vertrekken en hoe laat we waar binnen moeten lopen aan de Engelse en Franse kust

The motherboard kijkt ook naar mogelijke leuke bestemmingen als het weer tegen zit zoals het aandoen van Antwerpen, de stad waar manlief heeft gewoond tijdens zijn studenten tijd.

Als je het Willems dok in wil dan moet je een bureaucratische code hebben die eenmalig wordt verstrekt, ik zoek terug in de computer, mijn motherboard die ons hele verleden, tot vijf jaar gelden onder haar rokken houdt.

Ja ze, ze is een vrouw met geheugen en geeft mij de code prijs. ik sla het op in mijn telefoon, en ik besef dat haar database van ongekende waarde is.

Ze gaat niet mee, ik schrijf de aankomende weken op papier heb ik besloten niet op de tablet want ik haat toetsen op een scherm, ik wil het inkt weer op het papier zien.

Ik bedenk mij de voordelen van papier ik kan weer eens een poppetje tekenen als ik schrijf, zoals ik vroeger deed in mijn boeken op de middelbare school, of ik kan een schets maken van een paar dartelde bruinvissen op de Noordzee, soms is het beter om even de moderne techniek los te laten en gewoon basic terug te grijpen op je eigen m otherboard.

Later......