Mijn boot gaat voor alles, was mijn
gedachte altijd, weer of geen weer ik moest naar haar.
Maar tijden veranderen, ze is mijn boot
maar helaas zijn er vele facetten die aan mijn leven trekken, de
wereld maakt dat zij niet meer mijn middelpunt mag staan.
Het voelt niet goed ik mis haar en het
stukje polyester zal dit waarschijnlijk niet voelen al heeft zij voor
mijn gevoel die gedachte wel.
Zeil mij, maak dat mijn romp weer door
het water mag scheren, hijs mijn zeilen en ik zal er voor jullie
zijn, een stukje ziel die jij in haar legt geeft ze terug, omdat het
zo voelt.
Eens een zeiler altijd een zeiler, elke
boot zal dat ondersteunen, al is het meer mijn gevoel, of heeft zij
een ziel die niet zichtbaar is.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten