Dikke ikke

Waar is de groep gebleven, het groepsgevoel, het wij gaan het samen doen systeem, het schouders eronder voor ons allemaal voor ons gezamenlijke belang.

Ik denk dat ik ergens in de naoorlogse periode geboren had moeten worden, en niet nu, nu het alleen maar om de grote dikke ikke gaat.

Ik heb altijd het geluk gehad dat ik in mijn werksfeer nooit met ellebogen types te maken heb gehad, ja die ene muts die mij altijd aanbood om de showroom keukens uit te werken en vervolgens de keukens op haar naam zetten omdat ze de mooie sier naar leveranciers wilde maken dat zij ze had ontworpen, lekker boeien.

Mijn man komt in zijn werk altijd deze types tegen, de klop je op je borst types, kijk mij nou, 70% van hun tijd zijn ze daar mee bezig 30% doen ze daadwerkelijk waar ze voor aangenomen zijn, en dat is geld in het laatje brengen.

In werk kende ik dit fenomeen niet erg, echter in clubverband wel, de dikke ikke regeert, of eerder de dikke ikke voor het kind regeert.

Na jaren met kromme tenen naar de technische prestaties van het team van mijn dochter gekeken te hebben besloot ik om dan maar old skool zelf het team van mijn dochter te trainen, die meisje te leren dribbelen, een goede slag te leren een lage backhand een simpele dummy en vooral TEMPO enz.enz.

Het resultaat twee promoties, en een paar meiden die hockey steeds leuker gaan vinden omdat ze de basis beter beheersen.

Daarnaast werd ik gevraagd om categorie begeleider te worden van de D/C jeugd lage elftallen voor het aankomende seizoen, ik loop alvast mee met de huidige categorie leider, en heb meteen van de situatie gebruik gemaakt om selecties te regelen voor de lage teams.

Dit was niet gebruikelijk, op advies van de trainer werd er een indeling gemaakt voorheen wat er in resulteerde dat ik vijf meisjes die ver onder het niveau presteerde van het overige team onder mijn hoede kreeg en een aantal meisjes die ik graag in mijn team had gehad een team lager werden geplaatst omdat een trainer het jaar daarvoor iets te enthousiast was over de prestaties van haar team.
Niet fijn voor de meisjes niet fijn voor mij als ik die kinderen nog dingen moet gaan uitleggen die de rest al beheerst.

Daarnaast is het helaas zo dat de lobby ouder ruim baan krijgt binnen de club, de mensen met een plaat voor hun kop als het gaat over de prestaties van hun kind de wegen weten te bewandelen om hun kind in een hoger team te krijgen, mensen die blijkbaar op de een of andere rare manier denken dat het een status verhoging is als je kind in de C3 speelt ipv de C5, wat als resultaat heeft dat de C3 en de C4 in de zelfde poule speelt, wat klopt hier niet....

Goed ik heb mij hard gemaakt voor het clubbelang, een eerste team moet het beste zijn het laagste team is een opleiding team voor meisjes die wat meer moeite hebben met het aanleren van het spelletje, en daartussen moet je een gezonde competitie hebben en die kinderen het gevoel geven dat als ze hun best doen, ze hoger kunnen hockeyen, niet zoals het nu is we hebben twee top teams en de rest is breed, zit je in de top vanaf de D jeugd ga je eigenlijk nooit naar beneden omdat alleen de top onderling selectie doet, zit je in breed dan maak je nagenoeg geen kans om ooit hoger te komen.

Door te selecteren in de lagere teams krijg je een beter aansluiting met de top omdat de lobby ouder buiten spel wordt gezet en de meisjes die potentie hebben in de nek van de topteams gaan hijgen wat in mijn ogen een gezonde onderlinge competitie gaat creëren.

Iedereen was voor, in de vergadering toen ik mijn betoog hield voor selecties.

Op twee na, hun dochters spelen in de top.....

Daarnaast wordt de mailbox van de huidige categorie begeleider overspoelt met mailtjes van de lobby ouders die over het algemeen ook vaak teambegeleider zijn, die vinden dat er ook naar hun geluisterd moet worden.

In mijn ogen geeft dit aan dat ik de dikke ikke van een club op een genuanceerde manier aan het uitschakelen ben, door een neutrale onafhankelijk systeem als een selectie in te voeren, de mensen die selecteren hebben geen eigen belangen en kijken slechts naar de individueel prestatie technisch en tactisch en hoe een kind in teamverband functioneert zodat je in combinatie met de bevinding van de trainer en de hockey school de beste spelers op de juiste plaats krijgt.

Een competitieve club creëren, die niet bestaat uit de ego's van ouders en uiteindelijk eens echt op niveau gaat spelen ik zeg, dat lijkt mij heerlijk en eerlijk.