Aardappelen groente en vlees

Dat ik niet geheel Nederlands opgevoed ben wat betreft eetgewoonten dat werd mij duidelijk op de lagere school, zo tegen het einde van de lagere school praat je met je klasgenoten wat meer over eten, ook omdat je wat vaker bij vriendinnetjes eet tegen die tijd.

Wat eten jullie vanavond? Vroeg ik wel eens.

O, het is dinsdag?, antwoordde een klasgenootje ooit, dan eten wij andijvie.

Hoezo andijvie op dinsdag?

Nou maandag eten wij prei, dinsdag andijvie, woensdag bloemkool, donderdag sperziebonen......

Eten jullie alleen maar groente dan?

Nee joh, met aardappelen en een stukje vlees en jus natuurlijk!

Ik vond het vreemd elke dag weten wat je eet en het feit dat ze alleen de groeten noemt die je eet.
Dat zij niet de enige is die dit doet dat begon mij steeds meer op te vallen.

Wat eet jullie vanavond? Vroeg ik mijn collega's in de verpleging wel eens als we na een dienst ons aan het omkleden waren.

O, ik denk dat ik broccoli ga eten, zucht een collega.

Ik eet snijbonen, zegt een ander.

Inmiddels had ik door dat de broccoli en de snijbonen vergezeld werden door een bergje aardappelen, een stukje vlees en wat jus.

Maar welk vlees eet men dan?

Daar kwam ik achter toen ik op kamers woonde met collega verpleegkundige in opleiding en wij een keuken deelde.

Wat bak jij? Vroeg ik eens nieuwsgierig toen ik twee ondefinieerbare worstachtige dingetjes omhult met wat spek in de pan van mijn huisgenoot zag liggen.

Slavinken.

Het oogt niet als gevogelte, zeg ik geïnteresseerd.

Nee joh gek, het is gehakt met spek eromheen ken je dat niet?

Nee nog nooit gegeten.

Dat meen je niet!

Maar ik meende het wel, mijn moeder is van Surinaamse komaf, en aardappelen vlees en groente stond nauwelijks op het menu, en als het er wel op stond dan werd het nooit geserveerd met een slavink, rundervink of zoals ik later leerde in het psychiatrisch ziekenhuis het ultieme stukje varkensvlees met een bijzondere naam, het procureur lapje, wat een ontbeend stukje schouder karbonade blijkt te zijn.

Wat de boer niet kent vreet hij niet heb ik niet van huis uit mee gekregen, dus in mijn leerlingen tijd heb ik moedig de slavink en de braadworst gekocht, heb het fenomeen aardappelen vlees en jus met een bergje groeten voor mijzelf klaar gemaakt en het overleeft.

Om vervolgens toch maar liever vlees en groente te wokken met kruiden.

De Hollandse keuken liet ik over aan de grootmoeder van mijn toenmalige vriendje die verbluffend goed deze keuken beheerste, maar dan ook met de beste producten werkte, die ene ultieme aardappel soort bij die ene groenteboer kocht maar niet de bloemkool want die andere groenteboer had mooiere struiken en de rollade bij die ene slager kocht maar het gehakt weer bij een ander omdat die beter gehakt draaide.

Het smaakte heerlijk wat zij maakte ik kon het zeker waarderen.

Net als de hachee die de moeder van mijn latere huisgenootje maakte. Als we bij haar gingen eten vroeg ze altijd wat ik wilde eten, nadat ik de eerste keer bij haar haar hachee had gegeten was mijn standaard antwoord hachee!

Dat ken ik niet van huis uit en vind het nog steeds heerlijk, niet dat ik het zelf ooit heb gemaakt, maar nu ik er zo over denk ik moet het kindje en manlief ook maar een voorschotelen met rodekool en puree.

Inmiddels woon ik 15 jaar samen met mijn manlief en nog nooit heb ik hem gekookte aardappelen, groeten, vlees en jus voorgeschoteld, wel gebakken aardappelen of gekookte kerrie aardappelen bij de roti maar gekookt overgoten met jus?

Dat nooit.

Ik dacht ook eerlijk dat mijn generatie dat niet meer maakte gezien de hoeveelheid aan multiculti voer die wij tegenwoordig voor handen hebben.

Ik stond dan ook verbaast te kijken dat mijn buurvrouw de piepers aan het schillen was voor het avondeten en zij niet alleen meerdere leeftijdsgenoten, en daar stikt het van in mijn wijk, koken nog traditioneel aardappelen vlees en groenten.

Deze traditie heeft de millenniumbug blijkbaar ook overleeft....

Ik zou best wel eens een gehaktbal willen eten bekende manlief laatst.

Een gehaktbal?

Ja een gehaktbal.

Je eet wel eens gehaktballen, of eerder gehaktballetje je weet wel Indonesische met satésaus of Italiaans gekruid gehakt brood of..,

Nee ik bedoel een ouderwetse gehaktbal met aardappelen en jus.......

Moet het echt?

Ik gruwel al bij het idee dat ik piepers sta te schillen die zonder enige vorm van aankleding in de pan verdwijnen om vervolgens vergezeld door een saaie ronde bal overgoten worden met een vette jus, want jus is alleen lekker als er veel vet in zit.

De Engelse noemen het niet voor niks gravy, als ik mij niet vergis is het een verbastering van het Franse woord grasse, of terwijl vet.

Echt, ik ben gek op koken, maar aardappelen, vlees en groente is niet mijn ding.

Dat is zo vorige eeuw daar begin ik niet aan.

Ga het lekker bij je moeder eten!