Als je de betekenis van hondenleven opzoekt dan wordt het omschreven als een ellendig bestaan.
Zal best, een paar eeuw geleden, maar
nu?
Wat een mooi leven hebben deze
viervoeters tegenwoordig, om jaloers op te worden!
Eten spelen slapen, eten spelen slapen,
eten spelen.......... enz. enz.
En als pup vooral je baas wakker houden
's nachts.........
Wie heeft er nu een honden leven.
Onze kleine aanwinst niet in ieder
geval.
Hoe gaat het met die kleine? Vraagt
mijn moeder nadat ze anderhalve week nacht in nacht uit bij elk
geluidje wat maar enigszins een teken van leven van onze kant was in
haar oren, ons vergenoegde met een serenade aan jank geluiden.
Mam, ik wist dat het een opgave werd
een kleine hond in huis nemen, daar hebben we ons op ingesteld, maar
ik zit er redelijk doorheen.
We bellen om de definitieve tijd af te
speken dat ik kindje langs breng voor een logeer partijtje bij opa en
oma in de kerstvakantie.
Neem die kleine hond ook maar mee, zegt
ze, dan hebben jullie even rust.
Ik hoor muziek.
Bedoel je dat jullie hondje ook te
logeer willen hebben?
Ja, het lijkt mij heel gezellig om voor
het beestje te zorgen, en voor kindje is het ook leuk, zegt ze.
Yes!
Twee nachten rust ik ben er aan toe, ik
begin mij namelijk ernstig zorgen te maken wat nog meer slapeloze
nachten voor een indruk achter laten op mijn psyche, temeer omdat ik
ook als de hond er niet is ik het beestje overal in flitsen zie, en
dat is niet oké, vege voortekens daar houdt ik inmiddels rekening
mee en mijn moeder voelt blijkbaar haarfijn aan hoe ver het is.
Na nog een nachtrust minder laad ik in
de vroege ochtend kindje, hondje en alle toebehoren in de familie
Volvo om met een D-tour deze twee kleine wurmpjes al te leveren bij
mijn ouders voordat ik naar mijn werk ga.
Met veel afstand van mijn
medeweggebruikers omdat mijn reactie door vermoeidheid enigszins
vertraagt is lever ik ze veilig af in de polder waar mijn ouders
wonen.
En, hoe was het vannacht?
Wat stil?
Dat meen je niet....
Ja papa heeft vannacht in de kamer
naast de hal geslapen, ze huilde even.....
Hahaha, ze is waarschijnlijk in slaap
gevallen door mijn gesnurk, hoor ik mijn vader op de achtergrond
zeggen als ik de volgende dag informeer hoe de eerste nacht met
hondje was bij mijn moeder.
De fokker zei al dat als ze bleef
huilen dat je haar in je slaapkamer kon nemen in de bench omdat
puppy's verlating angst hebben de eerste weken als ze uit het nest
zijn.
Blijkbaar is een deur tussen de mens en
het dier ook genoeg voor het beestje om zich veilig en niet alleen te
voelen.
Wij nemen het ervan, die twee dagen.
Even rust.
Zullen we de stad in gaan? Vraagt
manlief, ergens wat gaan eten?
Ik, ik wil gewoon even thuis zijn, even
rust hebben, geen drukte, geen obers of serveersters die tegenwoordig
een hoge irritatie graad bij mij hebben, beken ik hem.
Weet je wat we gaan naar de vis
juwelier, en halen alles wat we lekker vinden.
Dan ga ik lekker aan de slag in de
keuken, dat is meer mijn ding, en halen we ook nog wat lekkere
wijntjes bij de wijn juwelier.
Feest!
Dat is koken voor mij, en daarna met
een goed glas wijn genieten van een goede maaltijd met mijn manlief
daar kan geen druk restaurant tegenop, op de achtergrond speelt de
muziek die wij hebben gekozen, het kristal klinkt als wij een proost
uit brengen, en van een goed glas wijn genieten.
Wat een honden leven........
En de hond in ons leven?
Dat is de hond waarmee we leven, ons
gekozen hondenleven.
Die slaapt nu rustig de nachten door,
ze weet nu dat wij er altijd zijn op afstand, dankzij de twee nachten
naast een snurkende grootvader te hebben gelegen beseft ze dat de
mens in haar leven er altijd is.
Thanks pappie en mans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten