Fuck de vakantie

Persoonlijk vind ik het een over gewaardeerd fenomeen, en wat ik al helemaal niet snap zijn de mensen die zeggen dat ze er aan toe zijn.

Wat bedoelen ze?

Wat betekend er aan toe zijn, wat zegt dat over hun leven dat ze zo denken, is die twee tot drie weken in een all inclusief in een of ander tropisch oord het walhalla waar de rest van het jaar naar toe geleefd moet worden?

Het fenomeen vakantie bestaat sinds halverwege de vorige eeuw als ik het goed heb, en dan bedoel ik dat de gemiddelde mens met vakantie ging, de elite was daarvoor de enige groep die dit deed, die hadden geld en tijd, Jan met de pet kwam niet verder dan een paar dagen op bezoek bij vrienden die wat verder woonde dat noemde men destijds vakantie.

Nee nu is dat anders, we moeten de wereld over trekken, de Taj Mahal zien en minimaal eens in het leven in nieuw Zeeland, Thailand of Zuid-Afrika zijn geweest, want verre streken geven een verrijking voor het foto boek wat we trots aan onze vrienden kunnen laten zien, we vergeten even de broeierig stank van wereld steden als Bangkok en Johannesburg de slechte hotelkamers en de diarree.

Vakantie het is fantastisch, niet omdat het het is maar omdat het het moet zijn, het is het eens per jaar verplicht genieten van de rust die het ons moet geven, wat een stress, het moeten genieten.

Niet voor niks worden mensen met een psychische aandoening gewaarschuwd voor dit fenomeen.

Vakantie geeft stress.

De VMDB, dat is de club van manisch depressieve mensen, heeft er niet voor niks er een heel nummer aan gewijd, vakantie haalt je uit je ritme de stress van het moeten genieten is soms te veel voor deze kwetsbare groep.

De voorbereiding en de angst voor ontregeling, want ja wat te doen als je van het padje raakt in het buitenland, ik zeg als je dat allemaal moet meenemen in je koffer, dan is die niet groot genoeg naar omstandigheden..

Ik ga al jaren niet meer met vakantie ik heb een bloed hekel aan reizen, ik zit het liefst gewoon daar waar ik mij thuis voel, en dat is mijn voordeel.

Ik stap een keer per jaar in het vliegtuig naar Zwitserland, daar heb ik een tweede thuis het huis van mijn vriendin, daar leert mijn dochter skiën, en vermaak ik mij onder aan de piste met een boek en drink ik 's avonds gezellig een wijntje met mijn vriendin.

In de zomer pakken wij een paar weken de boot en zien wel waar de wind ons brengt, en dit na jaar ga ik naar het vaderland van mijn moeder Suriname, dat is geen vakantie dat is snuffelen aan je roots.

De enige stress die ik heb is die van manlief, die vind nog altijd dat hij in die weken dat hij vrij is dat hij dan verplicht moet genieten en daar hoort mooi weer bij...............

Ik pest hem er wel eens mee, als ik het weer bekijk zie ik dat het volgende week als wij op stap gaan een stukje minder is qua voorspelling dan, het zou zomaar kunnen gaan regen.

Shit dat hebben wij weer is het twee weken schitterend weer, slaat het weer om als wij weg willen. zegt hij zuchtend.

Hij is van de generatie verplicht genieten, net als ik maar op de een of ander manier kan het mij niet schelen dat ik niet het walhalla tegen kom, ik zeg fuck de vakantie en het verplicht moeten genieten.

Kan je het geluk van het leven samenvatten in die paar weken?

Ik vind het bijna triest als je denkt dat dat zo is.

Ik zit nu in mijn tuin, het is weer een zwoele avond, de muggen vinden mijn kuiten, ik sla ze weg maar bedenk mij dat het over een paar maanden een bijna genot is dat het mogelijk was dat ik zo lang buiten kon zitten dat ze de mogelijk hebben om dat te doen, ik ga gelukkig niet met vakantie, wij gaan wel een paar weken naar ons drijvend huisje, wat ons ergens gaat brengen afhankelijk van de wind.

Dat is geen vakantie, dat is gewoon stress-loos genieten.

Foto gemaakt door kindje, zonsondergang in Stavoren.