Easy opening

Mensen zijn altijd opzoek naar gemak en het verbeteren ervan, zo probeer ik sinds enige tijd de easy opening van de AH buitenlandse kazen van de 'vers afdeling' te open met het gemak die de mensheid zou moeten dienen,.

Mooi die vernieuwing maar is alles wat nieuw is ook een verbetering?

Ik volg de instructie, stikker er afhalen en dan de stikker die er onder zit met twee handen uiteen trekken, de eerste keer dat dit niet lukte gaf ik mijn vette handen de schuld, de tweede keer gaf ik mijn haast de schuld, de derde keer die scheepsrecht zou moeten zijn ging ik goed voorbereid te werk.

Eerst handen wassen, goed afdrogen en rustig de stikker verwijderen en met twee handen met evenredig verdeelde kracht rustig de easy opening openen.

Rustig!

Het gaat lukken,

Nee, het opent niet, de stikkers schuren wel, maar het kaasje blijft in zijn veilige verpakking, heel easy.

Het enige wat easy gaat is gewoon ouderwets de schaar in de verpakking zetten en het kaasje ontdoen van zijn niet eetbare plastic omhulsel.

De AH heeft op de plek waar de verpakking had moeten open nog een keurig hard plastic kaartje gelegd met een aanprijzing hoe lekker romig hun kazen zijn.

Wat een geld verspilling, wikkel die kazen gewoon ouderwets in een stukje plastic folie, klaar.

Dan weet je waar je aan toe bent, dat je gewoon een schaar moet pakken om de verpakking te open.

Ik kan de evolutie in de kaas verpakking helaas vergelijken met de voortgang in de psychische gezondheid zorg.

De verpakking is veranderd, zo heeft mijn GGZ een heel mooi nieuw pand betrokken, tenminste dat vinden zij.

En hebben wij sinds een paar jaar een echte hoogleraar met als leerstoel de bipolaire stoornis.

Mooi vooruitgang, er gaan verbeteringen komen.

Ik kreeg een brief binnen van de GGZ of ik als gediagnostiseerd bipo gestoorde mee wilde werken aan onderzoeken.

Natuurlijk, doe ik dat als ik kan helpen aan verbetering dan doe ik dat graag.

Na een paar maanden radio stilte kwam er een brief, of ik en mijn soortgenoten onderwerpen konden verzinnen die ze zouden kunnen onderzoeken.

Wat?

Dus jullie hebben een leerstoel gecreëerd voor deze aandoening maar weten zelf niet wat er onderzocht dient te worden?

En ik maar denken dat de knappen koppen een heel scala aan onderwerpen die zij willen onderzoeken op de plank hebben liggen.

Het komt over als, wij weten het eigenlijk niet, weten jullie nog wat?

Over easy openingen gesproken.

Van de week dreigde mijn gestel en dan het hersens gedeelte daarvan af te zien van normaal functioneren, de drukte die altijd latent aanwezig is probeerde de overhand te nemen.

Teleurgesteld moest ik erkennen dat het mij weer niet ging lukken zonder bijsturing van medicijnen.

Ik telde de pillen die ik nog had liggen en kwam tot de conclusie dat gezien de maten van onrust en bijbehorende rariteiten ik niet voldoende pillen had.

In een mail aan mevrouw de psychiater, beschrijf ik wat er aan de hand is en verzoek haar vriendelijk een recept naar mijn apotheek te sturen.

Ik baal er altijd van, heb nog altijd de stille hoop dat mijn klachten vanzelf over gaan, dat deze aandoening van tijdelijke aard is en dat het iets is waar je overheen kan groeien als een kinderziekte.

Voor mijn gevoel verlies ik elke keer een stukje van mijzelf, als het weer zover is.

Het verlies gaat gepaard met stukje extra ontstemming in een periode dat mijn stemming al niet te harde is.

Ik vlieg een ieder en alles aan.

Zo ook mevrouw de psychiater als ze mij adviseert op extra rust te nemen en slaapmiddelen te slikken.

Dat is lekker makkelijk, dat advies van jou, bitch ik in een reactie op haar mail terug, rust nemen geen auto kunnen rijden door die pillen, daar kan ik als hardwerkende moeder echt wat mee, not.

Voor mij was haar goedbedoeld advies een easy opening om mijn frustratie bot te vieren.

Haar opening zin was goed bedoelt ze weet hoe veel moeite ik heb met medicijnen slikken, ze prijst mij met het feit dat het mij lukt om langere periodes medicijn vrij te leven.

Maar alles wat ze goed bedoelt zegt komt verkeerd binnen bij mij in dit soort periodes.

Ik vraag haar pinnig of ze wel beseft hoe zwaar het is, om op deze manier door het leven te gaan, dat je je ergste vijand dat nog niet gunt, maar dat het medicijn aanbod voor deze aandoening ook niet van dien aard is dat je daar vrolijk van wordt.

Voor mij zijn dit easy openers, om mijn frustratie bot te vieren, omdat het mij maar niet lukt om die verpakking die om deze ziekte zit goed te openen.

Ik druk een pil uit de strip, dat ging best makkelijk......

Easy Gaab.