Uitzending gemist

Ik hou mij al weken bezig met een nieuwe hobby en dat is uitzending gemist kijken, ik ben er sinds jaren achter dat 's avonds TV kijken slecht voor mij is vooral films zijn te onrustig mede door het grote beeldscherm wat wij sinds wij zes jaar, sinds wij in het nieuwe huis wonen, hebben laat hetgeen geprojecteerd wordt een te grote indruk achterlaat op mijn netvlies en het hersenwerk wat daarachter alles moet genereren.

Hoe meer actie hoe meer onrust, dus wat doe ik tegenwoordig?

Ik kijk uitzending gemist, geen films maar documentaires, dagelijkse praat programma's en oude series, ik zit in een tv kijk flow die ik jaren heb gemist, opdat kijken op een groot beeld geen optie voor mij was.

Mijn lieve laptop die ik ooit eens heb gekocht van het geld wat de staat mij toekende omdat ik ten onrechte zes weken tegen mijn zin opgesloten heb gezeten is mijn venster naar alles wat ik heb gemist, en het mooie is ik kan op mijn eigen tempo programma's kan kijken en stop zetten of doordraaien als het mij blieft.

Zelf regie ook als ik tv kijk, niet afhankelijk zijn van het tempo waarvan men denkt dat een mens dat bij kan houden.

Ik heb het gevoel dat ik een paar jaar in te halen heb, en ben blij dat veel programma's worden herhaalt tot in de eeuwigheid zoals oude series, Will & Grace en sex and the city op de commerciële zenders bijvoorbeeld. Vandaag heb ik een paar oude Zembla uitzendingen gekeken, over storende onderwerpen overigens.

Ik en de rest van Nederland die het heeft gezien heeft zich vast verbaast over het feit dat een obductie van een overledene geen protocol kent, dat men gewoon maar mensen zonder hersenen en hart het graf in stuurt, zonder dat de nabestaande er van op de hoogte zijn, niet dat ik het persoonlijk een ramp zou vinden om zonder hersenen of hart verbrand te worden, ik bedoel op sterk water staan na je dood omdat men onderzoek wil doen naar je doodsoorzaak het zal mij een rotzorg zijn, en ik denk dat mijn nabestaanden ook niet echt zwaar een issue gaan maken over het feit dat een deel van mij geen as is maar nog enige tijd op sterk water staat, ergens kunnen ze er waarschijnlijk wel om lachen, die Gaab die blijft op sterk water leven, het past bij haar...

Een andere aflevering van Zembla ging over het feit dat je als, met name GGZ klant het recht hebt om te weigeren dat je verzekering je diagnose te weten krijgt het is namelijk zo dat de verzekering pas uitkeert als de gezondheidszorg een diagnose aan je behandeling heeft gekoppeld.

Een paar prettig gestoorde juristen hebben er voor gezorgd dat je als GGZ klant bezwaar kan maken tegen het feit dat je verzekering weet waarvoor je in behandeling bent, omdat het een inbreuk is op je privacy.

Het blijkt dat de verzekeringen nogal lomp met deze regeling omgaat men wil liever niet betalen als men niet weet waarom men moet betalen, en ik denk terecht.

Er wordt druk op patiënten en behandelaars gelegd om toch maar de diagnose vrij te geven.

Ik vraag mij af hoe dat gaat in de normale ziekenhuis wereld is het niet zo dat men daar ook DBC's moet afgeven om geld te krijgen is het niet gewoon zo dat de behandelaars van mensen met HIV besmetting, aambeien en maag verkleiningen ook gewoon moeten melden aan de verzekering dat hun klant in kwestie is behandelt voor deze aandoeningen, hoe gênant het ook is?

Moet ik mij schamen voor mijn bipolaire stoornis?

Ik kan mij niet herinneren dat mij ooit is gevraagd of ik een formulier wilde invullen waarmee ik voorkwam dat mijn verzekering wist waar ik last van heb, waarschijnlijk omdat in crisis situaties dat niet echt een hoge prioriteit heeft bij de GGZ medewerkers, en wat maakt het uit?

Als een verzekering een rekening van de GGZ krijgt mag men toch per definitie er van uit gaan dat de persoon die verzekert is bij hen een steekje los heeft?

Wat nou als je een eenmalige depressie hebt en daar hulp voor zoekt en moeilijk doet over het feit dat je verzekering niet mag weten wat je mankeert, gaan die mensen dan niet gissen naar wat jou mankeert? Kan je niet beter open zijn over wat je hebt en kan een verzekering niet beter weten wat je hebt om vervolgens een inschatting te maken van wat het hen gaat kosten?

Mag dat niet?

Nee, een ziekte aan de geest is een taboe, en dat terwijl als je Alzheimer hebt of MS of een levens lange ziekte als diabetes een verzekering net zo hard zal denken, balen, niet voor de klant maar wel voor ons het gaat ons geld kosten, die eerste twee ziektes wat minder lang dan die laatste, dus gooi ik nog even een colitis ulcerosa patiënt in de strijd, die net als ik heel lang als in levens lang gebruik zal moeten maken van medische zorg, en net als ik hetgeen ik maandelijks spendeer aan het betalen van een ziektekosten verzekering dubbel en dwars uitgekeerd gaat krijgen, maar dat het iets is waar je liever geen gebruik van wilt maken en als anderen met een chronische aandoening zou ik met liefde leven zonder ziekte, daar zou eens een uitzending aan besteedt mogen worden.

Dat is de uitzending die ik mis.