The pole challenge

Mijn facebook overstroomt met filmpjes van mensen die een emmer of bucket ijs koud water over zich heen gooien, en vervolgens anderen nomineren om het zelfde te doen voor het goede doel.

Welk goed doel?

De stichting ALS heeft dit in het leven geroepen en wat is er niet meer hilarisch dan een bak water over je te laten gooien voor het goede doel, ik denk dat menig deelnemer eerst ALS heeft moeten opzoeken op google om te weten wat het nu precies is, ik niet de beste vriend van mijn buurman heeft deze ziekte, hij is net in de veertig getrouwd en heeft twee jongen kinderen, mijn buurman gaat vaak bij hem langs om voor hem te zorgen als zijn vrouw en de thuishulp dat niet kunnen omdat de budgetten voor hulp nu al schrijnend zijn en in de toekomst nog minder worden, participatie maatschappij noemt men dat...

Volgens internet is er met deze ludieke actie al ruim 10 miljoen euro opgehaald, zit een Schots eiland zonder water omdat men massa water heeft getapt om over zich heen te gooien voor het goede doel, en duiken begin septemberdag ook nog wat bnn ers in de Amsterdamse grachten om geld op te halen voor onderzoek naar deze gruwelijke ziekte, ik zeg sponsor ze ook.

Bij elke actie denk ik één ding.

Wat maakt het dat mensen massaal geld willen doneren voor een ziekte die relatief klein is als je kijk naar de verhouding tot andere aandoeningen, natuurlijk fietsen wij ons op een berg kapot voor kanker, spelden wij een rode stik op voor Aids en geven grif als er ergens een tsunami een werelddeel bedelft onder een golf van verdriet.

Maar er is een ding waar nooit een landelijke of globale inzameling voor is, en dat is voor onderzoek en ondersteuning van mensen met psychische aandoeningen.

Het valt mij eerlijk gezegd pas op zins ik er zelf last van heb, ik ben eerlijk voeger doneerde ik ook aan alle collectanten die bij mijn deur kwamen, van nier-hart- lever- diabetes stichting tot het anjer fonds en god mag weten wat die mensen doen met je geld, ik ben er mee gestopt omdat het mij irriteerde dat er nooit eens iemand collecteert voor schizofrenie of chronische depressie, of de ziekte die ik zelf heb de bilopaire stoornis.

Ik doneer slechts aan twee doelen en dat zijn artsen zonder grenzen en de KNRM, de een omdat de jongen aan mijn deur erg charmant was en ik in een hypomane fase het vooral hem gunde dat hij in ieder geval een nieuwe klant had gescoord, de andere omdat ik een boot eigenaar ben en toch echt hoop dat ik veilig wordt gered, mocht het voor komen, door deze fantastische geheel op donaties werkende rescue unit.

Waarom geven wij geld, wel aan het ene doel maar niet aan het ander?

Waarom wel aan ALS en niet aan chronisch psychisch leed waar volgens de statistieken meer mensen aan lijden.

Ik kan niet anders verzinnen dan het hoog hilarisch gehalte wat met name de ice bucket challence met zich mee brengt, haha ik gooi een emmer ijswater over mij heen en ik daag je uit om dat ook te doen voor het goede doel.

Waarom wel voor deze ziekte en niet voor een veel algemenere aandoening of eerder een groep aandoeningen die als gemene deler een net zo dodelijke afloop kent als de ziekte ALS.

Zelfmoord, de dood die gekozen wordt is niet anders dan het gevolg van een chronische ziekt als elke chronische ziekte, met het verschil dat het minder geaccepteerd wordt door deze maatschappij maar zeker een groter groep verliezers kent.

Na nog meer filmpjes van mensen die een emmer water over zich gooien bedenk ik mij dat het tijd is om dit eens onder de aandacht te brengen maar hoe?

Ik verzin dat een ieder een strop aan zijn deur moet hangen, om zo zijn medeleven voor zelfmoord te uitte, maar besef dat dit iets te morbide is, en vrij kind onvriendelijk.

Zie je het voor je, je loopt de deur uit en je kind vraagt het volgende;

“mam wat is dat aan de deur?”

“O gewoon een strop schat, om zelfmoord onder de aandacht te brengen...”

Ik bel mijn beste bipolaire vriendinnetje en leg haar het voor, hoe kunnen wij op een leuke manier mensen bewegen om geld te geven voor het goede doel wat een beetje eng is.

Hoe kunnen wij een ice bucket creëren voor de mensen met een psychische aandoening.

Zij heeft een briljant idee.

Waarom vraag je niet of mensen een paal vast houden en tien keer snel eromheen draaien en dan proberen rechtdoor te lopen zodat ze meemaken, in een kort tijdsbestek, hoe het voelt om de weg kwijt te zijn?

Briljant!

Aan al mijn volgers vraag ik het volgende, pak een stok een plu of iets waar je je hoofd op kan leggen. Draai 11 keer in hoog tempo om de paal met je hoofd daarop, de hockeyers onder ons begrijpen het wel het is de bier estafette zonder bier dan.

11 keer omdat het het gekkengetal is, en probeer dan tien meter rechtdoor te lopen, bedenk je tijdens het lopen dat dit de gang is van iemand die de weg kwijt is, film het en deel je ervaring hoe het voelde met je vrienden, vraag ze om dit te doen en geld te doneren aan;

113 Online

IBAN-nummer NL 40 Rabo 0136050565

Waarom?

Ik kan niet kiezen, elke aandoening verdient evenveel aandacht, het duurt nog vele jaren voordat er een oplossing komt voor ziektes als die waar ik aan lijd, ik ben iemand die liever snel werkt, en daar de oplossingen nog ver weg zijn hoop ik dat instanties als deze, mensen kunnen helpen

de stap naar het hiernamaals niet te nemen.

Omdat ik uit ervaring kan vertellen dat je geest een loopje met je kan nemen die net zo dodelijk kan zijn als elke ziekte.

Daarom.

The pole challange wie durft?