Hallo Muur...

Op Schiphol zoek ik altijd een boek, eentje die makkelijk leest tijdens het wachten in, naar ik hoop, de zon aan de voet van de piste waar kindje jaarlijks haar ski vorderingen maakt.

In de zon zit je heerlijk op het terras, ondanks de kou, in de loop der jaren heb ik een hoekje gevonden waar je uit de wind op een gewone stoel kan zitten in plaatst van op de houten banken en tafels die de rest van het terras vullen. Ga maar eens een paar uur wachten op een bank in de wind ook al is het zonnig het is niet te doen.

Vorig jaar kocht ik de gebundelde columns van een dame die geen diagnose heeft naar nog gekker is dan ik, halverwege haar gekweel over hoofdstedelijke prietpraat, dat bij tijd en wijlen voor een vage glimlach rond mijn koude lippen zorgde haak ik af.

De gesprekken met de weinige Medelanders in dit desolate skigebied waren boeiender.

Dit jaar valt mijn mijn keuze op het boek, hallo muur, van Erik Jan, (zonder streepje) Harmens, zijn boek is verkozen tot boek van de maand door het rode rakker programma 'de wereld draait door'.

Het is een autobiografisch verhaal van een depressieve aan drank en sigaretten verslaafde dichter.

Zo mooi zo rauw zo eerlijk, kirren de boek besprekende deskundigen in het programma.

Ik ben benieuwd.

Dit jaar zijn er weinig Medelanders op het terras, ik begrijp het wel, de Zwitserse frank die vorig jaar 20% minder waard was staat nu nagenoeg gelijk met de euro, de enige Nederlandse mensen die ik zie staan verbaast te kijken als ik zeg dat de euro en de frank net zo duur zijn.

'Ach ja, het is vervelend', zeg een vrouw die ik vorig jaar ook zag op deze berg, 'wat zei je 20%?'

Ze pakt haar spullen en verdwijnt met een vaag excuus richting haar auto, dat wordt geen koffie drinken dit jaar, dat is te duur.

Ik heb alle tijd om het boek, hallo muur te lezen, ook ik bestel slechts een kopje koffie in plaats van de gebruikelijke twee dit jaar 3,90 frank per kopje klonk vorig jaar acceptabel 3,90 euro niet.

Ik lees met interesse het verhaal, van een schrijver die ook dichter is, ik had ergens verwacht dat het dichterlijke zijn proza wat zou opleuken of zou verdiepen met woordspelingen, maar dat doet hij niet of ik moet het compleet gemist hebben dat kan ook.

Waarom ik dit boek koos?

Ik weet wel waarom, ik word namelijk beticht van alcohol afhankelijkheid door de psychiatrie, en wilde wel eens weten wat een alcoholist zoal drinkt, een maatstaf zal ik maar zeggen.

Ik lees zijn verhaal, hoe hij uit een familie van alcoholisten komt uit het povere Den Oever, ik moet zeggen ik ben er vaker geweest met mijn boot en net als Den Helder zou ik ook spontaan aan de drank geraken als ik daar zou wonen, niet dat de schrijver daar woonde hij woonde als kind in Alphen aan de rijn, ik moet zeggen dat is volgens mij ook een rede om zwaar aan de drank te gaan.

In zijn boek praat hij tegen een muur, vandaar de titel, hij is depressie gescheiden en van de drank af, wat ik mis is dat verhaal, hij verteld in column achtige stukjes zijn verhaal over vrienden en familie die hij heeft verloren door overmatig gebruik van drank en sigaretten, is dat hij de muur uit de titel slechts enkele malen aanspreekt.

Ik lees slechts een opsomming van wat men oppervlakkig gezien leuk moet vinden, een beetje seks, het feit dat hij durft te bekennen dat hij scheten laat onder de dekens, dat hij in zijn neus peutert en hoe hij dat doet en dat hij als een bekwaam alcoholist zijn drank stiekem drinkt, en zijn sporen die als excessief worden gezien door zijn omgeving wist.

Zes tot acht trippel biertjes, een fles wijn en nog een halve fles whisky's of andere sterke drank per dag.

Ik voel mij gelukkig, en tel de glazen die ik drink dat is nog geen kwart van wat hij dagelijks dronk en ik drink geen sterke drank, ik vind het niet lekker en heb een hekel aan een kater.

Ooit bekende ik aan mevrouw de psychiater dat ik in pre manische tijden te veel dronk, en kreeg daardoor meteen het etiket alcohol afhankelijkheid als extra diagnose, elke keer als ik bij haar was vroeg ze naar mijn alcohol gebruik, in de zin hoeveel ik drink per dag.

'Genoeg', zei ik haar, ik vind het niet noodzakelijk om in detail te treden, ik mag mijn glas wijn drinken en ook een fles als het leven dat op dat moment draaglijker maakt.

Ik kan ook maanden zonder drank, dat weet ik omdat het tijdens opnames, die ik veelvuldig heb gehad het verboden is om te drinken, en ik niet behoeftig op zoek ben gegaan om toch te drinken.

Hallo muur, heeft mij een ding laten inzien, een alcoholist ben ik niet.

Mocht ik mevrouw de psychiater ooit nog eens spreken over de hoeveelheid drank die ik drink dan zal ik eerlijk bekennen dat die paar glazen die ik drink prima zijn.

En soms ja soms als de hersenen iets meer nodig hebben, dan schenk ik gewoon een extra glas in.