Toen

Wij willen vanmiddag met elkaar spelen, kan dat?

Kindje staat met een klasgenootje voor mij te springen als ik net als elke woensdag middag haar opwacht op het schoolplein.

Ja hoor meisjes als het van je moeder mag, zeg ik tegen het klasgenootje.

Mag het bij jou? vraag ik de moeder, ik ben helemaal gaar na drie dagen beurs in Duitsland.

Kinderloos keer ik terug naar huis, met een paar uurtjes rust in het vooruitzicht duik ik nog even mijn bed in.

Rust is niet mijn ding maar een verplicht nummertje zeker na drie dagen onder de keukenboeren geweest te zijn.

De gezellige maar drukke dagen dreunen nog na in mijn hoofd, de indrukken moet ik nog verwerken voordat ze een eigen leven gaan leiden.

Sommige reacties blijven in mijn achterhoofd zitten, die twee vertegenwoordigers die onafhankelijk van elkaar indringend aan mij vroegen hoe het nu met mij ging.

Wat weten zij?

Wordt er over mij geluld?

Weten ze wat de werkelijke reden van mijn jaren langen afwezigheid in de keuken branche was?

Hebben ze die ene vertegenwoordiger gesproken die ik als enige het werkelijke verhaal van mijn afwezigheid heb verteld ? Heeft hij zijn mond niet kunnen houden?

Heeft hij en in een gezellig gesprek aan de bar met zijn collega's, toen hij net te diep in zijn glaasje keek verteld dat Gaab gek is?

Voor dat ik mijzelf paranoïde verklaar ga ik maar even bij mij zelf na hoe goed het met mij gaat, het stripje pillen ligt klaar maar is het echt nodig?

In mijn hoofd maak een lijstje plussen en minnen als ik onrustig mijn rust probeer terug te vinden in mijn bed.

Het is goed gegaan die trip naar Duitsland, beter dan vorig jaar of niet, toen was ik zo verstandig om bij tijds afscheid te nemen van de gezelligheid.

Dit jaar ben ik gezellig met de mannen in de 'stube' gebleven en heb slechts de 'schnaps' afgeslagen.

Mijn 'straf' voor het over mijn grenzen gaan vertaalt zich in onrust, flashback's flitsen door mijn hoofd, mannen in blauw lopen weer mijn huiskamer binnen, ik voel mijn arm weer pijnlijk op mijn rug gedraaid worden door een diender, ik wil schreeuwen als ik door de wachtkamer van de plaatselijke GGZ in deze houdgreep naar de crisisdienst wordt gebracht.

Ga naar huis suffers die hier braaf op zorg wachten!, snel nu het nog kan!, kijk naar mij dit kan je gebeuren als je in de klauwen van de GGZ terecht kom.

Niet doen Gaab mijn stukje gezond verstand spreek mij aan net als toen, toen ik ondanks de verwardheid wist ik dat het beter was om mijn bek even te houden.

Trauma's uit het verleden hoeven geen invloed te hebben op je heden.

Net zo goed als successen behaalt in het verleden geen garantie zijn voor de toekomst, om maar even in reclame uitdrukkingen te spreken.

Stop, en ga nu eens na wat je er aan kan doen om terug te komen in het hier en nu, niet het toen.

Toen het is een woord die een verleden vertegenwoordigt.

Toen was de tijd dat je nog niet wist waar je gevoeligheid lag.

Toen als je er niet reëel naar kijkt kan het een nu blijven, zoals ik vele met een psychische aandoening terug zie blijven grijpen naar het verleden, en het nu blijven zien als toen.

Ik speel met het stripje tussen mijn vingers, ze zijn best oké die kleine witte jongens op zijn tijd, ze dempen die kakofonie aan geluiden in mijn hoofd, die ondragelijk zouden kunnen worden als ik er naar ging luisteren.

Toen, vroeger toen deed ik dat toen ik niet wist waar ik gevoelig voor ben.

Toen maakte ik de klassieke fouten die een ieder maakt met een gevoeligheid voor gekte.

Maar hoe is het nu met mij?

Kan ik er mee omgaan?

Wat heb ik geleerd van toen?

In mij bed van onrust blijf ik bezig met deze vraag.

Toen was de afgelopen paar dagen.

Als je sec kijkt is het verleden een seconde geleden alles is dus een toen.

Leef je in het verleden, ja dat zeker het is een deel van je heden een les waar je lering uit kan trekken.

Toen is een stukje van je geschiedenis die elke seconde groter wordt.

Ik leg de stip witte jongens terug op mijn nachtkastje.

Grinnikend stap ik uit mijn bed.

Gaab schrijf dat eens op, spreek ik mijzelf toe, mensen zullen je ongetwijfeld vreemd vinden, maar dat geeft niet dit stukje toen kan je wel wissen als je het niet bevalt.

Of je kan altijd zeggen, och ja dat schreef ik toen, toen ik de keuze had om te slikken of te tikken.