Saai

Ze was vandaag vrij van school, de leraren hebben een studiedag dus na rustig op gang gekomen te zijn pakte wij de fiets en reden naar het centrum.

Met de fiets?, zegt mijn dochter met een vies gezicht, we kunnen toch ook met de auto of met de bus.

Ik kijk haar met een grijns aan.

Een duidelijk gevalletje van patat plus generatie ben jij, kom op zeg een beetje bewegen is goed voor je je hangt al veel te veel voor de TV!

Ja maar mama, ik ben nog moe van het schoolreisje van gisteren en vanmiddag moet ik ook nog trainen!

Ja en?, dat heet gewoon conditie opbouwen.

Mevrouw wil naar de Blokker, als ik vraag waarom?, dan zegt ze, nou gewoon dat is een leuke winkel.

Niet dat ze interesse heeft in potten en pannen nee de Blokker heeft een grote speelgoedafdeling en nog belangrijker een DVD afdeling waar ze de nieuwste Barbie film verkopen, dat was ik even vergeten...........

Kijk mama ze hebben hem, ik wil hem zooooo graag hebben!

Een zuurstok roze hoes met hoogblonde langbenige dames in glitterjurkjes wordt voor mijn gezicht gehouden, Barbie en.... kan ik ontcijferen, schat niet te dichtbij ik kan het zo niet lezen.
Het is een kwestie van tijd die leesbril.

Ik laat haar de keuze wachten tot sinterklaas of zelf kopen van haar zakgeld, zomaar een DVD geven zonder speciale gelegenheid gaat mij te ver, dan is het einde zoek dan kan ik niet meer spreken over de patat plus generatie maar over het patatje speciaal en doe er nog maar wat extra ui bij generatie, waar ik zelf de oorzaak van ben, want zeg nou eerlijk zijn kinderen hier voor verantwoordelijk?, not dat is de generatie voor hen.

Terwijl kindje aan het overwegen is of ze zelf in de buidel gaat tasten of nog twee maanden wacht, bekijk ik het aanbod aan DVD 's, de laatste tijd of is het al voor langer tijd, dat weet ik niet ik heb jaren niet naar de TV kunnen kijken omdat de wisselende beelden mij te veel waren, is het aanbod op tv erg mager of je moet van reality TV houden en de ellende van andere leuk vinden dan zit je goed met het huidige aanbod, maar het is niet mijn ding.

Een serie volgen vind ik lastig, dan moet ik elke week op de zelfde tijd de beeldbuis volgen ook als mijn hoofd er niet naar staat.

Het nieuws volg ik allang niet meer op tv, ook kranten zijn overbodig geworden via internet is de wereld te volgen en kan je selectief zijn in wat je wel en niet wilt weten, koppen snelle zoals ik vroeger met een krant deed doe ik nu op internet.

Ik zie een DVD met de complete serie van Shogun staan, wauw die serie heb ik altijd nog een keer willen zien!

Dat is de uitkomst, ik kan kijken als het mij uitkomt, het is een serie uit de oude doos zal ik maar zeggen, gemaakt in de tijd dat special effects niet het beeld domineerde, en de snelheid van opeenvolgende beelden  nog te volgen was.

Ik laat kindje wel eens expres series uit de oude doos zien, zo heb ik haar de hele serie van Barbapapa gevoed, mijn magische vriend uit mijn eigen jongen jaren.

De magie van een roze kneedgumachtig wezen dat elke vorm kan aannemen dat het wil zijn, ik vond het fantastisch vroeger.

Het tempo wat mijn kindje kent van de hedendaagse veelal uit Japan afkomstige magische en vooral flitsende tekenfilms bestond toen nog niet.

En toch de magie van het wezen en het soms moralistische verhaal achter deze onschuldige filmpjes waar niemand met vuurballen wordt bekogeld maakt veel indruk op kindje.

Misschien ook wel omdat ik in mijn soms iets wat psychotische klei momenten tijdens de creatieve therapie het liefst een Barbapapa-mama-benno-bob-bientje en de rest van de familie kleide.

De beeldjes sieren de vensterbank van kindje.

Ze zijn mooi mama!, mag ik ze hebben?

Natuurlijk schat ik heb ze speciaal voor jou gemaakt......

Kindje mag van mij af en toe die irritante in het oosten geproduceerde flitsende te snelle tekenfilms kijken als ze ze maar afwisselt met gezonde tv, Nederland 3 bestaat gelukkig nog met het jeugdjournaal en klokhuis, maar ook de series zaai wordt zelfs herhaald.

Kindje klikt het weg, niet boeiend twee meisjes zittend op een hekje ergens langs een landweggetje op het platteland.

Wat leuk!, zeg ik als ik het fragment nog net meekrijg.

Zaai wordt herhaald!

Dat is echt een leuke serie, het heeft zelfs een soort cultstatus, volwassenen keken er ook met plezier naar dat moet je zien, zeg ik enthousiast tegen kindje als ik de afstandbediening uit haar handen gris, en weer op Nederland drie druk.

Wist je trouwens dat Plien een oud klasgenootje van mij was op de HAVO, god wat moesten wij toen al om haar lachen, ze was de ster van onze musical op school.

Mam lekker boeiend dit is echt te saai voor woorden.

Nee schat ze zijn niet saai ze spelen het, dat is de kunst van goed tv maken, het is niet de snelheid maar de inhoud, de kunst om zonder snelle beelden een boeiend stuk te maken.

Kindje kijkt tegenwoordig naast haar Barbie films en andere glitter tv van tegenwoordig ook graag naar zaai, al is het gemaakt door een patatje zonder generatie, het smaakt nog steeds ook voor de patat speciaal generatie.