Hoge poten

Op hoge poten loop ik letterlijk en figuurlijk, figuurlijk niet altijd maar letterlijk wel.

Ik heb stelten, naar verhouding dan.

Vroeger was het kopen van een nieuwe broek een drama, ik liep altijd in hoog water modellen ook als het niet in de mode was,of in een aangesnoerde taille maat te groot daar de pijp lengte wel toepasselijk was maar de omvang niet, totdat Levi als eerste in Nederland met lengtematen kwam, ik draag nog steeds graag spijkerbroeken.

Mijn zus en ik stonden bekend als de mooiste benen van het Gooi, lang slank en getint, niet dat wij ons er bewust van waren. het was het oordeel van de hockey mannen die blijkbaar niet naar het spel van de hockey dames kijken maar allen kijken om de dames te beoordeelde op hun lichaam, als in borsten, billen en benen, en benen dat hebben mijn zus en ik, stelten.

Stelten als in lang en fragiel met namen, mijn zus en ik wisselde de krukken af, zij heeft twee zwakke enkels ik een zwakke knie.

Het groene kruis vroeg regelmatig waar hun uitgeleende krukken bleven omdat zij niet wisten dat wij per toerbeurt gebruik moesten maken van deze hulpmiddelen.

Wat mooi is aan de buitenkant wil niet zeggen dat het gezond is aan de binnenkant.

Wij moeten beide onze inmiddels minder fraaie stelten stutten met hulpmiddelen van buitenaf, mijn zus heeft enkel braces ik een knie brace.

Hoge poten vangen veel wind zal ik maar zeggen.

Hoge poten als in de figuurlijke zin ook daar hebben wij last van zowel mijn zus als ik zijn niet de types die over zich heen laten lopen als er misstanden zijn dan.

Naast onze lange benen stonden wij bekend om onze lange tenen tijdens een partijtje hockey, een blunderde scheids werd genadeloos genuanceerd onder vuur genomen.

Hoge poten, ook de GGZ heeft mijn stelten meegemaakt, ooit heb ik in een worsteling die als doel had mij medicijnen toe te dienen tegen mijn wil, op een Xenia Onatopp (als in 007/Famke Janssen) manier mijn stelten in de strijd gegooid, één belager kwam genadeloos in aanraken met het bereik van mijn lange benen niet dat het zin heeft gehad het in een 1 tegen 4 situatie.

Op hoge poten schreef ik een klachten brief over het functioneren van de gespecialiseerde bipolair poli waar ik daarna onder behandeling kwam.

Krachtig schopte ik tegen al hun manco's aan maar mijn blessure gevoeligheid heeft er voor gezorgd dat ik niet weg kan lopen.

Hoge poten, lange stelten vandaag kwam ik er weer achter hoe fragiel mijn onderstel eigenlijk is, ik wist eigenlijk wel dat er iets niet goed was met mijn enkel maar ging toch naar de hockeywedstrijd.

Gaan Gaab, niet zeiken gewoon gaan negeer het manco maar.

Ik kwam niet verder dan het rondje inlopen, het was alsof iemand een mes in mijn enkel stak.

Met tranen van pijn en frustratie in mijn ogen moet ik mijn team mede delen dat het niet ging.

Frustratie ten top, zittend in de dug-out kwamen allerlei donkere gedachten in mijn hoofd, daar zit je weer aan de zijlijn zie je wel net als in het leven, zoals je niet kan vertrouwen op je geest kan je ook niet vertrouwen op je lichaam. Kut, kut ,kut.

Trut, trut, trut, spreek ik mijzelf toe, doe even normaal!

Het is een spelletje, die blessure gaat over die geestelijke ziekte niet weliswaar maar je ben best redelijk in staat om het te handelen, waar lul je over.

Hoge poten, soms zou ik wensen dat ze wat korter en gespierder zijn, maar je kan niet alles in je leven hebben zoals je het graag zou willen zien.

Genetisch gezien ben ik behept met mijn manco's.

Lichamelijk en geestelijk.

Leef er maar mee, koe op stelten.