Holééé de Hollandse fiets!

Het mag dan wel hartje winter zijn maar ik loop graag vooruit op de feiten, de Elfstedentocht koorts houdt een ieder in de greep, mijn dochter staat elke dag op de schaats.

Ik niet, ik ben niet zo'n wintersporter, zet mijn slappe knie in als excuus om niet te glibberen op het gladde ijs of om met latten onder de voeten van een berg af te stuiven, de dikte van de Friese ijslaag houdt ik zijdelings in de gaten.

Ik ben in mijn hoofd al bezig met de aankomende zomer, dit jaar hebben we een EK en de olympische spelen op het programma staan, mijn fiets is de inspiratie, ik voel een ludiek project opborrelen.

Toen wij vanuit de stad naar buiten verhuisde kocht ik voor het eerst een goede fiets, dit was eindelijk mogelijk, in de stad kan je wel een nieuwe fiets ambiëren maar de kans is groot dat je er niet lang plezier van hebt.

Drie oude lijken zijn er gestolen in de 11 jaar dat ik er woonde.

Wij woonde op een bovenwoning dus de fietsen stonden met een paar sloten aan de lantarenpaal voor ons huis vastgeketend.

Niet dat de sloten zin hadden, je kan net zo goed je fiets open laten staan, weg is weg wat je ook doet om dit te voorkomen.

In de buitenwijk zijn wij in het rijke bezit van een schuur en een afgesloten tuin.

Wat het geboefte niet ziet zal minder snel gesloten worden, denk ik dan maar.

Eindelijk de mogelijkheid om het barrel in te ruilen voor een echte tweewieler die niet kraakt en spontaan uit elkaar valt, zoals fiets vier ook graag doet.

Met manlief liep ik door de winkelstraat van onze nieuwe woonplaats, ik was net vrijgelaten en stuiterde nog gezellig na.

De plaatselijke fietsen handelaar had zijn mooiste fietsen buiten staan, mijn oog viel op een mooi oranje exemplaar die er uitsprong in dit doe maar normaal dorp.

Whoow, dat is hem!, zeg ik vrolijk tegen mijn man, een cargobike noemen ze het met bakkers frame en extra dikke banden.

Daarmee kan ik mooi boodschappen doen bij de plaatselijke super!

Mmmm, zegt manlief, dat is inderdaad handig, maar oranje?,

Gaab jij ben meer een zwarte fietsen type.

In dit soort periodes niet,
ik wil hem, ik wil hem, ik wil hem!
Ik ben dan niet uit die gedachte te halen, manlief weet dit inmiddels en denk allen maar, niet tegen in gaan dat is zinloos, tot op zekere hoogte gaat hij mee.

Mijn oranje fiets bracht mij overal, binnen een radius van 15 kilometer dan, auto rijden mocht ik niet ik slikte vier soorten medicijnen die allen voorzien waren van die knal gele stikkers, pas op met alcohol en autorijden staat er duidelijk op.

Samen met de SPV' er was ik er achter gekomen dat de verzekering moeilijk kon gaan doen als ze er achter kwamen dat ik zoveel geel bestikkerde medicijnen slikte. Dan maar het zekere voor het onzekere nemen, mijn autosleutels inleveren en op mijn oranje ros de omgevingen en mijn aangepaste leven verkennen.

Met grote internationale sport evenementen, kreeg ik altijd reacties, toeterende auto's, de vraag of ik speciaal deze fiets oranje had gemaakt voor de WK of spelen.

Grappig, ik heb deze mensen maar niet verteld waarom mijn fiets oranje is en dat het niks te maken heeft met deze sportieve periodes maar meer een hypomane actie van mij was.

Toch zie ik de humor er wel van in, deze winter, als ik uitkijk naar het betere weer en deze sportieve oer Hollandse periodes waarbij een ieder een dieper gevoel van vaderlandse liefde heeft.

Wat is er grappiger dan een Hollandse fiets te maken voor de aankomende overvolle sport zomer.

Ik ga langs bij de plaatselijke fietsen- handelaren en vraag ze of ze een wit kratje verkopen, bij nummer drie scoor ik er een, bij de Gamma haal ik twee potjes verf.

Drie maal raden in welke kleuren.

Terwijl een ieder op de schaats staat schilder ik een rode en een blauwe streep aan de boven en onderkant van het kratje, het resultaat is niet perfect, maar ja schilderen is niet mijn specialiteit.

Voor mijn gevoel is het geslaagd, nog een Delftsblauw geprinte zadelhoes er bij en het plaatje is compleet;

Holééé, x3 en een holéééééééé er achteraan al in het synoniem van ons volkslied,deze zomer fiets ik als getinte Nederlandse op een oer Hollandse fiets, eat this PVV.

Ik ben een combinatie van zuurkool en bruine bonen, en wordt daarom soms verward met het uiterlijk van een noord afrikaan.

Toeter maar mensen!

Oom agent zal er geen bon à 350 euro voor uitschrijven, tenminste daar ga ik niet van uit, deze zomer dan.