De ontbrekende bijsluiter

Elk medicijn is voorzien van en bijsluiter, soms, zelden, nauwelijks voorkomend, in die volgorde worden de meest voorkomende bijwerkingen gerangschikt door de farmaceut.

De pillen industrie moet deze bijwerking vermelden vindt men en terecht, al is mijn ervaring dat wat zij als mogelijke bijwerkingen benoemen onder het kopje zelden, meer voorkomt dan men wilt doen geloven ik neem maar gewichtstoename bij moderne antipsychotica als voorbeeld.

Ik mis één bijsluiter, dat klinkt misschien vreemd uit de mond van iemand die nauwelijks tot geen medicijnen meer slikt, maar dat is dus de bijsluiter die ik mis.

Hoe te handelen als u overweegt te stoppen met deze medicijnen?

Daar is dus geen bijsluiter voor ontwikkeld niet vreemd als je je bedenkt dat de farmaceutische industrie slechts hoeft te vermelden wat medicijnen als bijwerking hebben als je ze gebruikt, en alleen waarschuwend dat je niet zomaar zonder overleg met een arts kan stoppen met deze medicijnen.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik die fout een keer heb gemaakt, na maanden antipsychotica en antidepressivum geslikt te hebben die alleen maar opgehoogd werden omdat het gewenste resultaat uit bleef besloot ik resoluut te stoppen.

Wist ik veel wat voor een impact dat op je brein kan hebben, en de eerste dagen na het stoppen ging het best wel goed.

Helaas zat ik binnen een week op mijn minst favoriete plek op deze wereld te staren naar de afschuwelijke mintgroen geschilderde muren en mis ik ca. 7 dagen van mijn leven die ik achteraf in flarden terug kreeg en de rest heb moeten vernemen van mijn omgeving en terug heb kunnen lezen in de opgevraagde rapportage.

Acuut stoppen met deze medicijnen is geen optie bedacht ik mij bij de volgende poging, maar hoe moet het dan? Waar is de bijsluiter voor het stoppen met medicijnen?

Ik ben veel gaan lezen maar kon nergens iets vinden op dit gebied wel kwam ik een blog tegen van iemand met de zelfde aandoening die haar ervaring deelde met de wereld, inmiddels hebben wij elkaar een aantal maal gesproken en beseffen wij beide dat het geheel medicijn loze bestaan niet haalbaar is als je deze aandoening hebt.

De gevoeligheid die je hebt voor ontregeling is iets wat je niet kan negeren, en helemaal niet als je besluit om geen onderhoud medicijnen te slikken is mijn ervaring, dat je last krijgt van het terug keren van de ziekte dat is een feit, maar het neemt niet weg dat het best mogelijk is om tijdelijk of voor langere tijd de medicijnen in het kastje te laten staan.

Mits je je gevoeligheid in kaart kan brengen en er rekening mee leert houden.

Stoppen met medicijnen is vaak een impulsieve daad, bij mij is dat ook elke keer het geval geweest, ik was ze beu ik voelde me niet goed ook niet met medicijnen, of voel ik mij niet goed omdat ik een stukje turbulente ik miste?

Die toch echt wel vaak prachtige gedachtestroom die mijn hersenen kunnen creëren, het intens genieten van de schoonheid van de wereld de creativiteit, die was dood doodgeslagen door de medicijnen, daar verlangde ik naar.

Inmiddels had ik mij onbewust beter voorbereid op het feit dat als ik stopte met deze medicijnen ik meer succesvol zou kunnen zijn als ik mijzelf eens beter in 'de spiegel van mijn handelen' zou bekijken.

Het is zo dat als je stopt met deze medicijnen je rekening moet houden met het terugkeren van de symptomen en dan kan je twee dingen doen, toegeven aan je onrustige brein en meegaan in het feit dat je een brok energie krijgt om vervolgens weer in de afgrond van een depressie te vallen, of nee tegen je over actieve brein durven zeggen, rust nemen en langzaam aan je hersenen laten wennen aan de overdaad aan prikkels die lange tijd gedempt werden.

Vooral niet denken dat je tralala, gewoon op de zelfde manier door kan gaan met je leven, dat kan niet je moet het gebrek aan medicijnen op een andere manier compenseren dat is de keuze die ik heb gemaakt.

Ik geloof dat ik inmiddels na twee jaar geen onderhoud medicijnen voor deze aandoening te slikken de ontbrekende bijsluiter zou kunnen schrijven, wie weet misschien schrijf ik die nog eens.