Gevoel-kalender

Dat het minder gaat dat kan ik voor mijzelf niet meer onder stoelen of banken steken, ik maak een duikvlucht in het diepe troebele water wat zich af en toe meester van mij maakt.

Het is een onderdeel van mij, ik duik weg in mijn eigen onderzeese grot die geen bodem kent.

Het is een wereld van innerlijke strijd die alles waar ik voor vecht, het evenwicht dat ik wens, wil verstoren.

Het vermogen van mijn onvermogen, mijn wens om normaal te zijn wat blijkbaar niet altijd mogelijk is omdat ik anders ben het uit zich soms in alle hevigheid.

Het de draak van mijn bestaan.

En dan, dan krijg je een mail van je hulpverlener die vraagt hoe het gaat, natuurlijk wist ik ook wel dat ik wel twee dagen over tijd was niet dat ik zwanger ben of zo dat tijdperk ligt allang achter mij, ik heb de datum overschreden die ik had afgesproken.

Ik hoor eind september een mail te sturen over hoe het met mij gaat.

Maar mijn hoofd stond er gewoon niet naar ik heb moeite met het gewone leven op dit moment, een mail schrijven stond niet op mijn hoe-overleef-ik-deze-periode prioriteiten lijst.

Het ergert mij net zoals ik mij op dit moment vrijwel aan als kan ergeren.

Het is fucking pas twee dagen te laat!, trut, controle freak die je bent.

Ik laat mij even gaan en mail mijn irritatie over het feit dat het slechts twee dagen in de volgende maand is naar haar.

Ik krijg een uitleg waarin ze verteld dat ze een gevoel-kalender in haar hoofd heeft van mensen waar ze een tijdje niks van heeft gehoord.

Blijkbaar sta ik op die kalender.

Blijkbaar is er een belletje die twee dagen na de afgesproken datum haar gevoel om te mailen geactiveerd.

Nee dat kan niet, zegt mijn beste vriendin uit de bergen als ik het haar aan de lijn heb, ze heeft toch gewoon een reminder in haar agenda die haar er even op attendeert met welke klant ze wanneer een afspraak heeft?

Dat heb ik haar ook gezegd, vertel ik haar, ik heb haar gevraagd welke kat ze wijs wilde maken met haar goed bedoelde jij bent in mijn gedachte verhaaltje.

Nee ze heeft geen reminder zegt ze, dat schreef ze in het mailtje daarna.

Natuurlijk, lacht mijn vriendin, wat is dit voor een Pinokkio verhaal!, maar het geeft wel aan hoe serieus ze je neemt, als je echt in haar gevoel-kalender staat.
En dat is nou niet echt een plek die ik ambieer, zeg ik met een zucht.

Het is de lach van de traan dag vandaag ze mailt op het goede verkeerde moment als ik thuis zit met mijzelf en het beseft dat het even niet gaat, die zelfde ochtend heb ik de baas een sms gestuurd dat ik niet kom werken dat ik maar even beter kopje onder kan gaan.

Ik ben ziek groet Gaab

Is het korte berichtje.

De ergernis is hoog, ik wens toch echt dat ik een vette griep zou hebben, een excuus die algemeen geaccepteerd wordt.

Hoeveel koorts had je 40?, o ja dan kan je beter maar thuis blijven, dat verhaal.

Lekker makkelijk zo'n lichamelijke aandoening die algemeen geaccepteerd is in de maatschappij.

Ik bel aan het eind van de dag met de baas en vertel dat de ziekte niet van lichamelijke aard is,

sorry, sorry, sorry, het gaat even niet............

Gaab, ik wist dat toen ik met je in zee ging dat dat het risico was, je hoeft je niet te verontschuldigen, is zijn nuchtere reactie.

Slik je medicijnen?

Nee ik ga het redden, vrijdag ben ik er weer zorg maar dat er veel werk voor mij ligt dat werkt net zo goed.

Gaab, als het niet gaat blijf je thuis ik heb er niks aan als het echt fout gaat.

Neem je rust wees niet te streng voor je zelf staat ook in de mail van de psychiater.

Nee dat kan niet rust roest is mijn ervaring doorgaan met een eerlijkheid naar jezelf en je omgeving, aangeven dat het even minder gaat maar vooral niet rusten en thuis gaan zitten met de ellendige die ik beter van mijzelf af kan schudden door zo veel mogelijk normaal te doen, dat werkt beter.

De gevoel-kalender van de psychiater geeft een betrokkenheid aan waar ik mij, geheel ten onrechte, aan kan irriteren, net zo goed als ik mij irriteer aan het feit dat ik af en toe nee moet zeggen tegen dingen die ik graag doe.

In de strijd, want dat is een psychische aandoening, is het verlies in te perken al je eerlijk bent naar jezelf en je omgeving, als je mensen om je heen hebt die met je meeleven en met je meedenken.
Dan bedenk je je dat je bout hebt gereageerd op een goed bedoelt mailtje van je hulpverlener.

Sorry mevrouw de psychiater, de volgende mail stuur ik op tijd, ik zal u gevoel-kalender niet meer aanspreken.