Surinaamse weken

Het zijn Surinaamse weken! roep ik vrolijk bij binnenkomst.

Ik zwaai twee volle boodschappen tassen op het aanrecht, manlief en kindje kijken verbaast op.

Hoe zo?, vraagt manlief.

Kijk maar, zeg ik terwijl ik de pomtajer, de roti vellen en de madam Jeanette in de vriezer gooi.

Het zoute lemmetje de masala kerrie en de petjel verdwijnen in de voorraad laden.

Met kerst kreeg ik het Surinaamse kookboek van Ramon Beuk,
Terug naar mijn roti,cadeau van mijn ouders.

Naast mooie verhalen over de verschillende eetgewoonten van de verschillende culturen die de smeltkroes van Suriname kent, staan er zeer bruikbare klassiekers van de Surinaamse keuken in.

Ik ben er super blij mee, eindelijk een gebonden variant van de losse recepten die ik van mijn moeder kreeg.

Nou ja kreeg, het gaat meer zo;

Mama hoe maak je roti?

O, simpel meisje, gewoon kip masala kerrie, smoren enz. enz.

Mama hoe maak je pom?

O, simpel meisje gewoon kip pomtajer, in de oven, enz. enz.

Mama, hoe maak je pindasoep?

O, simpel meisje, bouillon pindakaas enz. enz.

Wat voor haar simpel is mislukt bij mij de eerste keer dat ik het probeer, ik ben inmiddels een redelijke hobby kok, maar de Surinaamse keuken die simpel lijkt is het niet.

Het fingerspitzengefühl is niet te beschrijven in een boek en kan niet uitgelegd worden door je moeder, het is uitproberen en op je bek gaan, het leren van je fouten.
Ik ben blij met mijn Ramon Beuk die de basis op papier heeft gezet, ik ga er mee aan de slag om uiteindelijk mijn eigen variant op zijn recepten te maken.

Pom ik heb mij er nooit aan gewaagt, de roti kip kerrie heb ik onder de knie maar pom, dat vond ik altijd een brug te ver.

Ramon beschrijft de bereiding op een simpele manier, o is dat alles denk ik als ik het lees.

Ik besluit om eindelijk eens over de drempel van de dreigende mislukking te stappen, en rijdt na mijn werk naar de toko.

Ik geniet van de hoeveelheid producten die de toko biedt, voor mijn dochter koop ik een paar blikjes zuurzak, een drankje wat buiten Suriname niet bekend is.

Ik vul mijn kar met alles wat ik niet kan kopen bij de AH.

Zo! dat is een voorraad, denk ik tevreden.

Ik zit lekker in mijn vel, koken is mijn dagelijkse lust als ik mij goed voel, ik heb veel inspiratie al weet ik dat te veel inspiratie in mijn geval niet goed is.

Ik kijk in mijn kar en denk, dat gaat het worden, het worden de Surinaamse weken!

Mijn man kijkt bedenkelijk als ik iets te enthousiast mijn voornemen voor de aankomende tijd uiteen zet.

Mmmm, zie ik hem denken gaat het wel goed met haar? Ze is weer druk.

Ik weet ook wel dat het iets te top gaat, maar zet mijn overvloed aan energie om in uiterste concentratie, ik bak mijn eerste pom, maak BB en R, en bak mijn eerste Surinaamse pastei, mijn dochter krijgt haar favoriet, roti, aan het einde van de week.

Het zijn Surinaamse weken in mijn hoofd gelukkig ook op mijn tafel.