Luchten

Niks zo luchtig als praten over luchten.

Lucht ik kijk het liefst omhoog, en neurie vaak het liedje;  'hoog Sammy kijk om hoog Sammy, want daar is de blauwe lucht'.(Shaffy)

Tijdens het varen kijk je automatisch naar de lucht, niet alleen naar je windvaan om zien uit welke richting de wind komt maar ook naar de lucht om te beoordelen wat er eventueel aan weersverandering op komst is.

Zo vertrokken wij een keer vroeg uit Scheveningen op weg naar Oostende, de voorspelling voor het weer was goed, wat zaten de weer-mannen en -vrouwen er weer eens vet naast.

Toen wij ten hoogte van de Maasmond voeren trok de lucht paars/zwart samen, ten hoogte van Zeeland zag ik een bliksemflits het water in schieten, achter ons ten hoogte van IJmuiden vormde zich een kleine tornado boven het water die werd vergezeld door bliksemflitsen.

Voor dit soort luchten heb ik veel ontzag, je beseft dan weer eens hoe klein je eigenlijk bent in je notendopje op het water.

Ik ben pas gaan besefte hoe je rijk bent als je de lucht altijd kan zien toen het vrije zicht mij werd ontnomen.

Ooit zag ik de film the Firm, de broer van de hoofdpersoon was gedetineerd, zijn droom was ooit weer het immense luchtruim en de horizon te zien, niet die postzegel die hij in de gevangenis alleen maar zag.

Ik denk dat niemand dat verlangen snapt tot dat je zelf opgesloten hebt gezeten.

Niet dat ik ooit gedetineerd ben geweest, maar opsluiting heb ik wel meegemaakt.

Soms noem ik het wel eens de vergeten groep gevangenen, de mensen met een psychische aandoening die geen vergrijp hebben gepleegd maar waarvan men besluit dat het beter is ze tijdelijk of voor langere tijd op te sluiten.

Zonder strafblad verdwijn je naar een plek waar je vrijheid wordt afgenomen.

Het woord luchten krijgt hier een andere betekenis.

Twee van de drie gesloten afdelingen waar ik heb 'gezeten', hadden geen afgeschermde plek waar je naar buiten mocht.

Die in de hoofdstad had helemaal geen 'luchtruimte', die andere had wel een tuin maar met een heuphoog hekje waar je alleen onder toezicht van een verpleegkundige naar toe mocht.

Je zou het maar eens in je gekke hoofd halen de benen te nemen en over het hekje te springen!

Je zit tenslotte niet voor niks op een gesloten afdeling, lekker over na gedacht door de makers van deze tuin, hallo nadenkende ontwerper het is een gesloten afdeling, is die tuin alleen bedoelt om naar te kijken?

Er was natuurlijk nooit tijd om even met je mee te gaan, leuk dat uitzicht op een redelijk onderhouden tuin waar je niet alleen in mag 'ronddolen'.

Een keer was ik het zat, de verpleging was voor de zoveelste keer niet van plan om met mij naar buiten te gaan, ik zat al twee dagen binnen en verlang naar het zien en voelen van frisse lucht.

Volgens mij heeft een gedetineerde meer rechten dan een psychiatrische patiënt!,

gooide ik de verpleegkundige voor de voeten toen mij voor de zoveelste keer werd gezegd dat het niet kon.

Hoe zo? vraagt de verpleegkundige.

Volgens mij heeft een gedetineerde recht op een paar uur 'luchten',zoals ze dat noemen.

Ik ben niet anders dan een gedetineerde waarom wordt mij het recht dan ontnomen? Ik kijk haar boos aan.

Oké even dan, zucht ze, en pakt haar sleutel om mij een kwartiertje het fictieve gevoel  van vrijheid te geven.

Opgelucht kijk ik naar de lucht als ik buiten ben, al is het maar voor even.

Soms flitsen de herinneringen aan die tijd nog door mijn hoofd, het is vreselijk als je vrijheid je ontnomen wordt.

Het heeft er wel voor gezorgd dat ik bewuster en intenser geniet als ik nu kijk naar die steeds veranderende luchten die onze aardbol omarmen.

Waar ik ook ben ik kijk altijd omhoog.

Hoog Sammy kijk omhoog, ook al is de lucht niet altijd blauw ik geniet van jou.....