Vreemd

Sommige dingen begrijp ik niet of vind ik eerder vreemd, om even een voorbeeld te geven;

En paar maanden geleden las ik een berichtje op een forum van een vrouw die in september de diagnose bipolair 2 heeft gekregen.

In oktober is ze bij de psychiater geweest die met haar een vervolg afspraak maakt voor eind januari 2012,we gaan dan kijken welke medicijnen ik moet gaan slikken, schrijft ze op een forum, volgens de psychiater is het onontkoombaar dat je met deze aandoening onderhoud medicijnen moet slikken.

Vreemd, denk ik als het lees, deze vrouw moet dus medicijnen slikken maar kan wel bijna drie maanden zonder?

Ik beloof dat ik gek ben want dit snap ik niet, hoezo kan je drie maanden zonder medicijnen en moet je vervolgens medicijnen gaan slikken, waarom? omdat het nu eenmaal zo hoort? En die tussenliggende maanden kan ze het blijkbaar wel zonder?

Op een ander forum is er een discussie gaande tussen twee mensen, de vrouw wil pertinent geen medicijnen, de man vindt het raar en vraagt zich af wat ze te zoeken heeft bij de GGZ als ze in zijn ogen behandeling weigert.

Behandeling, bestaat de behandeling puur uit het verstrekken van medicijnen? Of is er meer te halen bij de GGZ? 

Ja hoor een cursus psycho- educatie, wat cognitieve gedragstherapie, en eventueel een cursus bipolair en werk.

That's it, de rest mag je zelf uitvogelen tenminste dat is mijn ervaring en eigenlijk terecht.

Eerlijk gezegd vind ik dat je de verplichting naar jezelf heb om alles te weten te komen over de ziekte.

Het is een onderdeel van jou, iets waar je rekening mee moet houden, die paar uur bij de GGZ is over het algemeen niet genoeg om de ins en outs van de ziekte te leren kennen, zelfstudie en goed kijken naar wat voor jou van toepassing is geeft inzicht en kan je leren om te gaan met deze moeilijke en moeizame aandoening.

Zoals ik eerder eens beschreef is het de bedoeling dat de behandeling bestaat uit pillen en praten, al is mijn ervaring dat het meer praten over pillen is, er is te weinig tijd helaas ik denk dat dat de rede is dat de meeste psychiaters daarom met de makkelijkste oplossing komen;

hier wat pillen en dan gaat het beter met je.

Vertaling;

we hebben geen tijd hier heb je wat symptoom onderdrukkers.

Dat je meer moet doen dan dat, tja die uitleg en investering in jou kunnen wij niet geven, daar is geen geld voor.

Wat een frustrerende baan lijkt mij dat. Je zou als arts meer willen betekenen voor je klant maar wordt door de regering en de verzekeringsmaatschappij gedwongen deze kort door de bocht oplossing te bieden.( die overigens op de lange termijn meer kost, maar dat terzijde)

Jammer dat de meeste mensen met de aandoening klakkeloos de psychiater napraten.

Zoals deze dame;

Ik luisterde van de week naar een interview de schrijfster van 'De Oester Compagnie', Yvonne Floor

ik ga haar boek zeker lezen omdat het een bundel interviews is met succesvolle mensen met de stoornis, en ach ik lees graag verhalen vooral van mensen die succesvol zijn en met deze ziekte kunnen functioneren.

Ik ben benieuwd aan de ene kant naar wat deze mensen te vertellen hebben, aan de andere kant als ik haar hoor praten over de must van medicijnen bij deze aandoening vraag ik mij af of het niet een pro pillen praatje gaat worden.

Ze benadrukte in het interview meerdere malen het belang van medicijnen, gaf bijna advies en dat voor een niet arts.

'Het is een trial-and-error, proefondervindelijk leren, dus leren door `vallen en opstaan` gebaseerde zoektocht naar de juiste combinatie van medicijnen', vertelt deze dame.

Deze heb ik al zo vaak gehoord, alle psychiaters die ik tot nu toe op het gebied van medicijnen voor deze aandoening heb gehoord, praten daarover op diezelfde manier.

Vreemd, wat betekend trail-and-error based dan?

Even denken...

Je kan het ook zo vertalen, we weten het niet we proberen maar wat en hopen dat de medicijnen combi gaat werken voor deze klant, ik denk dat dat de beste vertaling is.

Vreemd, men doet dus maar wat.

Waarom? denk ik dan, simpel deze mensen weten dus ook niet wat de oplossing is en dat is niet zo vreemd als je je bedenkt dat het nog absoluut niet duidelijk is wat de ziekte veroorzaakt en waar de oorsprong ligt, al komen we door de inzet van onderzoekers gelukkig steeds een stukje dichter bij het ei, of de kip het is maar net wie er eerder was maar dat blijft de vraag.

Net zo goed als mijn vraag blijft, zijn medicijnen altijd nodig of is het mogelijk om deze ziekte met een minimum aan medicijnen binnen het redelijke te houden als je rekening leert houden met je gevoeligheid .

Is het zo dat de medicijnen je stabiel houden of is het zo dat je ook stabiele periodes kan hebben zonder medicijnen, dat zal je nooit weten als je altijd medicijnen slikt toch?

Maar goed misschien ben ik wel vreemd.......maar toch lekker bezig zonder (Rivella!:)