Ja, hallo, hoor ik een onzekere stem
door de telefoon zeggen, is dit de lotgenoten lijn?
Ik sta nog altijd verbaast over het
feit dat veel mensen na het horen van de introductie tekst die de
lijn al een tijdje heeft alsnog vragen of ze met de lotgenoten lijn
van de VMDB bellen.
Het is maandag en maandag middag zit ik
een paar uur achter de lijn ik twijfel of ik er mee door ga, ik wil
namelijk meer gaan werken en dan is de combinatie met dit
vrijwilligers werk net even te veel.
Maar het is leuk en dankbaar werk, al
vind ik nu ik het zo schrijf een beetje zijig overkomen, dankbaar
werk.
Het is gewoon waardevol werk een steun
zijn voor lotgenoten met de zelfde aandoening, of de betrokkenen die
soms met de handen in het haar zitten van nuttige informatie
voorzien, waardevol is een beter woord.
Nadat ik heb bevestigd dat de vrouw
inderdaad verbonden is met de lotgenoten lijn voor manisch
depressieve en betrokkene, waar de letters VMDB voor staan, krijg ik
haar verhaal te horen.
De buren hebben een hond, en die blaf
de hele dag, ze wordt er gespannen van krijgt er paniek aanvallen
van, en dat terwijl het de laatste jaren zo goed met haar is gegaan,
van de psychiater heeft ze extra medicijnen gekregen, maar het is
toch van de zotte dat zij extra medicijnen moet slikken omdat haar
buren de hond niet in toom kunnen houden?
Ze heeft een klacht ingediend bij de
woningbouw vereniging en die hebben die mensen verplicht een anti
blaf band voor de hond te kopen, maar die doen ze niet om bij het
beest, vinden het zielig voor het beest, en de buurt moet niet zo
zeiken.
Ze wil de woningbouw vereniging weer
bellen maar is bang dat ze haar een zeikerd vinden, door deze
gedachte raakt ze nog meer in paniek.
Ik hoor de tranen in haar stem, de
trilling van frustratie, de klanken van paniek.
Ik denk aan mijn eigen hond die nog te
logeer is bij mijn ouders, gisteren vertelde mijn vader nog dat onze
kleine viervoeter behoorlijk van leer kan trekken tegen de postbode
en ook als ze andere honden ziet lopen langs de tuin van mijn ouders.
Dat gedrag keur ik niet goed, bij ons
thuis straf ik het af desnoods met een tik op haar neus, het is een
moeizaam traject een terriër verkeerd gedrag afleren, de aanhouder
wint bij deze beesten, dat weet ik maar als je je houding verslapt
slaan ze toe, het karakter van de terriër staat daar bekend om.
Waarom hebben wij dan zo'n ingewikkeld
beest vraagt u zich nu af?
Om dat het wereld honden zijn, speels,
eigenwijs en trouw aan hun baas, ze zijn redelijk eenkennig geen
alleman vrienden, dat maakt ze zo leuk en ik ben er mee opgegroeid
met deze eigenzinnige beesten.
Ik besluit de paniek cirkel waarin deze
vrouw zit luchtig te doorbreken, ik weet als geen andere hoe het is
om een een bepaalde gedachte spiraal vast te zitten, paniekaanvallen
zijn mij niet onbekend helaas, gelukkig ben ik er al jaren van af.
Ik zeg haar dat ik van geluk mag
spreken dat mijn hondje uit logeren is, anders had ik misschien de
pech dat we tijdens het bellen onderbroken worden door het geblaf van
mijn beestje, en dat zou ik heel vervelend vinden omdat het gesprek
gaat over luidruchtige honden.
Ze is even stil maar dan hoor ik een
lach, ze vind het grappig dat ze met haar honden geluid overlast
beklagt bij een lotgenoot aanklopt die zelf een hond heeft.
Ik vertel haar dat ik het asociaal vind
om je hond lang te laten blaffen, als eigenaar ben ik mij bewust van
de overlast die het de buren kan bezorgen, en daarnaast vind ik het
zelf ook heel onprettig dat geblaf in huis.
De dame vertelt nogmaals dat ze er
tegen op ziet om de woningbouw te bellen.
Ik vraag haar waarom, het is niet zo
dat deze mensen haar wat aan gaan doen omdat ze een gegronde klacht
doorgeeft, ze kunnen hooguit zuchtend haar klacht in behandeling
nemen meer niet.
En al zouden ze naar je blaffen, bijten
dat doen ze zeker niet, zeg ik haar.
Dat had ze even nodig iemand die haar
verhaal aan hoort en gewoon zegt dat het niet zo groots is als ze het
in haar hoofd heeft laten worden.
Dank je dit gesprek is goud waard, zegt
ze met een lach als we het gesprek afronden.
Ik bedenk mij dat ik dit werk erg leuk
vind, en er nog niet mee wil stoppen.
Foto; mijn kleine blaffer die alleen
speels bijt omdat ze nog jong is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten