dinsdag 4 maart 2014

Blaffende honden...



Ja, hallo, hoor ik een onzekere stem door de telefoon zeggen, is dit de lotgenoten lijn?
Ik sta nog altijd verbaast over het feit dat veel mensen na het horen van de introductie tekst die de lijn al een tijdje heeft alsnog vragen of ze met de lotgenoten lijn van de VMDB bellen.
Het is maandag en maandag middag zit ik een paar uur achter de lijn ik twijfel of ik er mee door ga, ik wil namelijk meer gaan werken en dan is de combinatie met dit vrijwilligers werk net even te veel.
Maar het is leuk en dankbaar werk, al vind ik nu ik het zo schrijf een beetje zijig overkomen, dankbaar werk.
Het is gewoon waardevol werk een steun zijn voor lotgenoten met de zelfde aandoening, of de betrokkenen die soms met de handen in het haar zitten van nuttige informatie voorzien, waardevol is een beter woord.

Nadat ik heb bevestigd dat de vrouw inderdaad verbonden is met de lotgenoten lijn voor manisch depressieve en betrokkene, waar de letters VMDB voor staan, krijg ik haar verhaal te horen.

De buren hebben een hond, en die blaf de hele dag, ze wordt er gespannen van krijgt er paniek aanvallen van, en dat terwijl het de laatste jaren zo goed met haar is gegaan, van de psychiater heeft ze extra medicijnen gekregen, maar het is toch van de zotte dat zij extra medicijnen moet slikken omdat haar buren de hond niet in toom kunnen houden?
Ze heeft een klacht ingediend bij de woningbouw vereniging en die hebben die mensen verplicht een anti blaf band voor de hond te kopen, maar die doen ze niet om bij het beest, vinden het zielig voor het beest, en de buurt moet niet zo zeiken.
Ze wil de woningbouw vereniging weer bellen maar is bang dat ze haar een zeikerd vinden, door deze gedachte raakt ze nog meer in paniek.

Ik hoor de tranen in haar stem, de trilling van frustratie, de klanken van paniek.
Ik denk aan mijn eigen hond die nog te logeer is bij mijn ouders, gisteren vertelde mijn vader nog dat onze kleine viervoeter behoorlijk van leer kan trekken tegen de postbode en ook als ze andere honden ziet lopen langs de tuin van mijn ouders.
Dat gedrag keur ik niet goed, bij ons thuis straf ik het af desnoods met een tik op haar neus, het is een moeizaam traject een terriër verkeerd gedrag afleren, de aanhouder wint bij deze beesten, dat weet ik maar als je je houding verslapt slaan ze toe, het karakter van de terriër staat daar bekend om.

Waarom hebben wij dan zo'n ingewikkeld beest vraagt u zich nu af?
Om dat het wereld honden zijn, speels, eigenwijs en trouw aan hun baas, ze zijn redelijk eenkennig geen alleman vrienden, dat maakt ze zo leuk en ik ben er mee opgegroeid met deze eigenzinnige beesten.

Ik besluit de paniek cirkel waarin deze vrouw zit luchtig te doorbreken, ik weet als geen andere hoe het is om een een bepaalde gedachte spiraal vast te zitten, paniekaanvallen zijn mij niet onbekend helaas, gelukkig ben ik er al jaren van af.

Ik zeg haar dat ik van geluk mag spreken dat mijn hondje uit logeren is, anders had ik misschien de pech dat we tijdens het bellen onderbroken worden door het geblaf van mijn beestje, en dat zou ik heel vervelend vinden omdat het gesprek gaat over luidruchtige honden.

Ze is even stil maar dan hoor ik een lach, ze vind het grappig dat ze met haar honden geluid overlast beklagt bij een lotgenoot aanklopt die zelf een hond heeft.
Ik vertel haar dat ik het asociaal vind om je hond lang te laten blaffen, als eigenaar ben ik mij bewust van de overlast die het de buren kan bezorgen, en daarnaast vind ik het zelf ook heel onprettig dat geblaf in huis.

De dame vertelt nogmaals dat ze er tegen op ziet om de woningbouw te bellen.
Ik vraag haar waarom, het is niet zo dat deze mensen haar wat aan gaan doen omdat ze een gegronde klacht doorgeeft, ze kunnen hooguit zuchtend haar klacht in behandeling nemen meer niet.
En al zouden ze naar je blaffen, bijten dat doen ze zeker niet, zeg ik haar.

Dat had ze even nodig iemand die haar verhaal aan hoort en gewoon zegt dat het niet zo groots is als ze het in haar hoofd heeft laten worden.
Dank je dit gesprek is goud waard, zegt ze met een lach als we het gesprek afronden.
Ik bedenk mij dat ik dit werk erg leuk vind, en er nog niet mee wil stoppen.



Foto; mijn kleine blaffer die alleen speels bijt omdat ze nog jong is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten