Conditie opbouwen

Dit is niet te geloven!

Wat niet?, vraagt mijn beste vriendin.

Ik heb nergens last van, licht ik haar toe een paar dagen na mijn terugkomst van mijn bezoek aan haar.

Niks, nada, noppes aan irritante terugkomst turbulentie, ik voel me prima!, deel ik haar mede.

Normaal heb ik altijd een paar turbulente dagen bij thuiskomst, bij mij is het op reis gaan niet het probleem maar de thuiskomst wel, sinds de ziekte stuiter ik altijd een paar dagen, en in het begin een paar weken, door.
Het kost mij moeite om weer in het normale stramien te komen, ik ben dan geneigd om de klassieke fouten te maken, te laat naar bed, te energiek te veel van alles eigenlijk ik heb moeite met het ontladen van de stress van een reis.

Zo is het elke keer geweest in de afgelopen jaren, maar deze keer dus niet. 

Is het vreemd of verklaarbaar?

Ik ben iemand die graag dingen onderzoekt, zo is het er bij mij nooit ingegaan dat ik mijn leven lang onderhoud medicijnen moest gaan slikken omdat ik een bipolair 1 stoornis heb met een verleden van veel episodes achter elkaar en het ook nog eens een familie kwaal is.

Ik heb het hele internet afgezocht naar bewijzen dat het blijven slikken van medicijnen nodig is, naast het lezen van de boekwerken van o.a de heer Kupka en consorten.

Nergens maar ook nergens vond ik het bewijs dat de medicijnen je garanderen dat je geen episodes meer krijgt als je trouw elke avond je stabiliserende medicijnen inneemt.

Het is hooguit zo dat de episodes minder heftig zijn en korter duren meer niet.

Een theorie was geboren, wat als je alleen medicijnen slikt als het nodig is, wat als je je leven zo inricht dat je rekening houdt met je gevoeligheid, en daar ook naar handelt.

En dan bedoel ik niet dat je suf thuis moet gaan zitten en niks meer onderneemt maar het zoeken naar een balans die bij je past in aanpaste vorm dan.

In hoe verre is het mogelijk om op deze manier om te gaan met de aandoening. 

Het is glad ijs dat weet ik maar zijn mijn ijzers scherp genoeg geslepen om de grip te houden?

Ik nam de stap op het gladde ijs en bond mijn ijzers onder. 

Schaats maar Gaab, al zal je wakken en takken moeten ontwijken en bestaat altijd de kans dat je op je bek gaat in een scheur die je niet kan zien door de sneeuw die altijd aanwezig is op jou ijsbaan.

Heb je het gevoel dat je conditie opbouwt?
vroeg de psychiater vorig jaar nog toen ik weer aan het werk ging na ruim drie jaar uitval door deze ziekte en een opeen volgend medicijn vrij jaar.

Achteraf gezien vind ik dit de meest waardevolle zin die ze ooit tegen mij zei.

Conditie opbouwen het kan, net als een lichamelijke conditie opbouwen is het inderdaad mogelijk om een geestelijke conditie op te bouwen.

Ik ben langzaam aan mijn grens gaan verleggen als vergelijkbaar met het opbouwen van een lichamelijke conditie.

Stap voor stap heb ik mijn programma uitgebreid, het voelt als de voorbereiding voor een marathon. 

Ik ging genuanceerd steeds een beetje meer over mijn bestaande grens, niet geheel zonder blessure leed overigens, soms zijn er pillen en pleisters nodig om er voor te zorgen dat ik die volgend mijl ga halen.

Terugval hoeft geen uitval te betekenen ook die ervaring deed en doe ik nog steeds op, soms plak ik een pleister in de vorm van pillen als het bloeden niet spontaan stopt.

Medicijnen zijn nodig maar altijd?

Nee denk ik als ik terug kijk naar de afgelopen twee jaar, langzaam heel langzaam heb ik een conditie opgebouwd, in de wetenschap dat ik blessure gevoelig ben.

Waar ik voorheen nog stuiterde na een reis kan ik nu melden dat ik langzaam ook daarin een conditie heb kunnen opbouwen, het is een moeizaam traject maar tot op heden zeer bevredigend het blessure leed is te overzien als je weer een stapje verder bent in de bijna onzichtbare opbouw van je psychische conditie.

Dankjewel psychiater U, voor het wijzen op het feit dat het inderdaad mogelijk is om een psychische conditie op te bouwen.

Ik ben geen liefhebber van het opbouwen van een conditie maar weet dat het noodzakelijk is om uiteindelijk je doel te bereiken.

Voor de mensen met deze aandoening wil ik de volgende wel meegeven;

don't try this at home.

Alleen wel overwogen in samenspraak met je hulpverleners en je omgeving, wat ik doe is niet voor een ieder weggelegd, het is topsport geen wandeling door het park.