vrijdag 6 april 2012

Goud heerlijk



Joepie!, ze zijn er weer, mijn hart maakt een sprongetje.
Gulzig graai in de bak met het witte goud, als ik ze afweeg besef ik weer waarom het zo wordt genoemd.
Kolere, wat een godsvermogen!
Ik kan ze niet terug leggen, al bedenk ik mij dat als ik een paar weken wacht ik deze heerlijke witte jongens waarschijnlijk veel voordeliger kan krijgen.
Zoekend naar een excuus om dit exorbitante bedrag voor mijzelf te verantwoorden kan ik er gelukkig een vinden.

We gaan bijna nooit meer uit eten, vroeger voor de geboorte van kindje aten manlief en ik vrijwel elke week uit.
Regelmatig aten wij in het eetcafé om de hoek, waar elke dinsdagavond een Jazzband speelde.
In de weekenden op de boot aten wij eigenlijk altijd buiten de deur als wij niet in onze thuishaven lagen.
Nu doen wij dat lang niet meer zo vaak, de lol is er af en niet alleen omdat wij nu een kind hebben. Ik kan het geduld niet meer opbrengen om lang te wachten op een maaltijd die ik, arrogant gezegd, vaak net zo lekker zelf kan maken maar dan voor veel minder geld.
Als we tegenwoordig nog gaan uit eten dan doen we het goed, er zijn langs het IJsselmeer een paar restaurants waar we nog wel komen, o.a. De Admiraal in Enkhuizen en De Gasterij in Hindeloopen.
Een avondje eten in de Librije in Zwolle staat ook nog op mijn verlanglijstje.

Met veel plezier sta ik zelf achter de kachel, zoals ze dat in koks taal noemen.
Ik heb een knots van een keuken, niet vreemd natuurlijk ik zit in die handel en viel met namen op het huis waar wij nu wonen omdat het mogelijk was een keuken te plaatsen die aan al mijn wensen voldoet.
Als je een huis koopt dan maak je budgetten om het beoogde bedrag wat je leent van de bank niet te overschrijden.
De woon lust is geen lust meer als het de maandlast overschrijdt.
Alle budgetten moesten naar beneden bijgesteld worden, de badkamer werd iets minder lux, de kastenwand die ik heb laten timmeren simpelere en zo ook de haard die ik zelf heb ontworpen.
Op één ding werd niet bespaard en dat is mijn lievelingsplekje in het huis, de keuken.
Natuurlijk heb ik wel de nodige extra kortingen geregeld bij de leveranciers.
Wie appelen vaart, die appelen eet zal ik maar zeggen.

Het meest fantastische apparaat wat ik bezit is de stoomoven, hierin stoom ik in no time alles wat normaal in water in een pan de meerderheid van zijn smaak, vitamines en mineralen verliest.
Het is snel klaar en gezond eigenlijk een apparaat wat in ieders keuken thuis hoort, maar nog redelijk aan de prijs is.

Samen met kindje schil ik de witte stengels voorzichtig.
Gelukkig vindt mijn dochter het leuk om te helpen met koken.

Ik maak de borden op als mijn stoomoven na 4 minuten op 120 graden klaar is met het bereiden van de kostbare inhoud.
Asperges eten wij niet op de traditionele manier met ham en een botersaus, ik ben niet zo'n fan van varkensvlees en veel boter.
Ik maak asperges met gerookte zalm gekookte eieren en in olijfolie gebakken krieltjes, het sausje maak ik van yoghurt met een klein beetje mayonaise en verse tuinkruiden.

Het is genieten van die heerlijke specifieke smaak, ik waan mij even in een restaurant en bedenk mij dat dit een win win situatie is;
het prettige voldane gevoel wat ik krijg van koken en het feit dat ik geen dikke rekening hoef te betalen na de maaltijd.
Al met al heeft deze maaltijd mij ca. 16 euro gekost, daar heb je tegenwoordig nog geen hoofdgerecht voor één persoon voor in een redelijk bistro, nu eten wij met z'n drieën voor dit bedrag.

Mama, zegt kindje tijdens het eten, ik weet zeker dat er engelen bestaan!
Hoezo?
Nou, omdat er nu een op mijn tong piest!, zegt ze gretig als ze nog een hap neemt.
Je hebt gelijk schat, ze smaken goud heerlijk.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten