Van rechts naar links

Net als elke gemiddelde Nederlander volg ik de politiek zijdelings,
iets intensiever als het tijd is om te kiezen.

Vroeg toen ik de stemgerechtigde leeftijd kreeg toog ik met mijn vader naar het stembureau, in de traditie van mijn familie stemde ik op de PVDA, ik was de derde generatie.

Op de kist van mijn grootvader prijkte een mooi bloemstuk die uitsluitend uit rode rozen bestond, het lint bevestigde dat dit een bijdrage van de PVDA was.

Mijn grootvader was een socialist in hart en nieren, hij was tijdens zijn leven actief voor de partij. 

Hij geloofde niet in een god maar in het feit dat de minder bedeelde en minder draagkrachtige op de hulp van de beter bedeelde medemens mocht rekenen.

Zijn geld ging niet in het zakje van de kerk op de zondag ochtend, hij gaf het aan zijn geloof als in een hogere belasting voor de mensen die het kunnen missen.

Mijn vader is zo opgevoed en ondanks het feit dat hij naar het rechtse Gooi verhuisde en ook een boven modaal inkomen heeft bleef hij trouw aan deze basis gedachte.

Het Gooi is een plek waar rechts de boventoon voert, niet zo vreemd het gemiddelde inkomen ligt landelijk gezien een stukje hoger.

Als er 'kinder' verkiezingen werden gehouden in de klas was ik de enige rode rakker.

Later toen ik mijn man leerde kennen, een best leuk salaris verdiende en een huis kocht besloot ik om van links naar rechts te verhuizen, mijn man komt uit een ondernemers gezin en drie maal raden waar hij op stemt, zijn visie begreep ik ook wel hij was een zoon van een hard werkende ondernemer die de last van werknemers op zich neemt.

Het is best makkelijk om te kiezen voor hetgeen waar jij zelf het meeste voordeel van hebt als je er hard voor werkt, en anders dan mijn vader die ondanks zijn inkomen en navenante arbeid toch blijft stemmen op de partij die meer overheeft voor een ieder, koos ik voor de weg van de minste weerstand of eerder de weg die mij het meest oplevert.

De eerste keer dat ik op rechts stemde voelde ik mijn opa zich omdraaien in zijn as, nee niet in zijn graf, hij is gecremeerd.

In gedachte verontschuldigde ik mij aan hem, sorry opa maar ik kan mij best vinden in de rechts liberale gedachte.

En dat kon ik ook tot vorig jaar, toen de bezuinigingen bekend werden.

Het huidige kabinet heeft besloten om vooral de onderkant van de huidige maatschappij nog verder uit te kleden, en pakt vooral de minst weerbare mensen aan.

Kort door de bocht wordt er besloten om mensen die tweede lijn GGZ zorg nodig hebben een eigen bijdrage te laten te betalen, het doet voorkomen dat deze zorg een luxe probleem is die je net zo makkelijk in de goedkopere eerste lijn kan 'uitvogelen'.

Dit kabinet vergeet even de groep mensen met een chronische aandoening die er niet om heeft gevraagd om in de tweede lijn zorg terecht te komen, ik spreek uit ervaring.

Ik ben niet anders dan een diabeet die een ziekte heeft gekregen waar ik niet om heb gevraagd, maar nee om de ziekte kosten voor een ieder betaalbaar te houden moet ik opeens 200 euro betalen om de medische zorg voor een ieder betaalbaar te houden?

Hoezo? is de GGZ klant iemand die voor zijn lol om deze zorg vraagt?

En is het zo dat deze relatief kleine groep, die over het algemeen weinig te besteden heeft, er voor kan zorgen door middel van een eigen bijdragen dat alle andere die een lichamelijke ziekte hebben niet in de buidel hoeven te tasten omdat een lichamelijke ziekte nu eenmaal meer geaccepteerd is dan een geestelijke ziekte?

Het is niet zo dat ik het niet kan betalen, ik kan het makkelijk betalen voor mij is het een keertje minder uit eten maar ik zie veel mensen die niet in deze luxe positie zitten en door een geestelijke ziekte de eindjes aan elkaar moeten knopen omdat ze niet als ik een man hebben die een goede baan heeft, en niet als ik in de gelukkige positie zitten dat ik ondanks de ziekte nog een aantal uur betaald kan werken.

Ik erger me dood aan de gemakzucht waarmee het huidige kabinet een geestesziekte als een luxe probleem ziet, dat er wat moet veranderen in de GGZ zorg daar ben ik het wel mee eens maar niet op deze manier, speel niet de man maar de bal.

Terwijl ik dit zit te typen zie ik via het nieuws dat het zeer waarschijnlijk is dat dit kabinet gaat vallen, de kans is groot dat er na de zomer nieuwe verkiezingen komen.

Ik geloof dat ik niet lang hoef na te denken, het rood dat in mijn roots ligt heeft zijn weg weer gevonden in mij.

Samen sociaal sterk zijn zodat een ieder mee kan komen in deze maatschappij op het niveau wat haalbaar is voor hem of haar.

Lea Bouwmeester van het PVDA kan rekenen op mijn voorkeurstem als er verkiezingen komen om haar inzet het afgelopen jaar, wat betreft haar poging om het besluit terug te draaien voor mensen die niet anders zijn dan mensen met welke chronische ziekte dan ook.

Daar heb ik als welvarend landgenoot geld voor over.

In moeilijke tijden moeten wij met z'n alle de last dragen en de mensen met meer zeker, daar mag geen uitzondering in zijn net zo goed als er geen uitzondering mag zijn al we praten over een chronische aandoening waar niemand voor kiest.

Mijn grootvader en vader hebben het goed gezien bedenk ik mij als ik door mijn tuin loop.
De rode rozenstruik loopt als enige uit te midden van de verdorde restanten van de overige rozen.
Het is de enige rozenstruik in mijn tuin die deze strenge winter heeft overleefd..........
Opa?