Vreemde vogels

Vogels, ze spelen een rol in mijn leven. Toen ik voor het eerst manisch psychotisch werd zag ik ze letterlijk vliegen.

Felgekleurde papegaaien zag ik zitten in de boom achter het huis van een toekomstig buurtgenoot waar ik koffie dronk omdat mijn huis destijds nog uit onbewoonbaar beton en een paar bakstenen bestond.

In mijn, of eerder op dat moment voor mij zijnde, realiteit vroeg ik haar nog hoe het kwam dat zij zulke vreemde vogels in haar tuin had, haar blik sprak boekdelen.

Later zag ik ze op schouders zitten van mensen die er achteraf gezien waarschijnlijk ook niet waren, of ze vlogen over mijn huis.

Elke keer als ik ze zag betekende dit een opname, voor mij zijn deze beestjes een teken dat het niet echt goed met mij gaat, ik heb het vorig jaar maar eens bekend aan de psychiater.

Vogels, het uitvogelen dat heb ik maar eens gedaan en kan nu voor mij zelf eerlijk bekennen dat ik een gevoeligheid heb voor het zien van deze, niet voor een ieder zichtbare felgekleurde fenomenen, die je normaliter niet vrij ziet vliegen in ons vlakke landje, nou en?

Ik zie deze beestjes als een voorteken van de hersenvlucht die mijn hersenen nu eenmaal willen maken. Niet dat ik er niks tegen doe hoor, ik slik daar pillen voor om de papegaai te reduceren tot een gekooide parkiet.

Maar als ik het toch over vreemde vogels heb dan vind ik er eentje toch echt heel vreemd.

Het is dat vaal blauwe pret vogeltje dat twitter heet.

Heeft u het ooit eens gevolgd?

Ik volg het beestje nu twee maanden omdat ik voor mijn werk eens ging uitzoeken of dit een interessante manier is om gratis reclame te maken.

Om mijn bedrijf niet onnodig te besmetten met de vogelgriep maak ik een persoonlijk account aan.
Net als hier gebruik ik mijn pseudoniem Gaab, helaas die bestond al.

Dan maar GaabT, ook die bestaat al, dan maar GaabTH.

Há die komt nog niet voor.

Ik ken wat mensen die twitter gebruiken en meld mij aan als volger, vervolgens krijg ik lijsten van mogelijk interessante mensen om te volgen aangeboden.

Ik klik er een paar aan en geef aan dat ik ze wil volgen. Best grappig om even in het leven van een paar BN' ers te gluren, voor zover ze het willen delen met de wereld.

Ik bestudeerd de wereld van de # , en de afkortingen, ik weet nu zelfs wat * voor en *, na een tekst betekend.

Ik zie BN' ers op een redelijk ordinaire manier reclame maken voor hun boeken of theater voorstellingen, en een groot aantal van hen die alles wat er positief over hun wordt gezegd 'retweeten'.

Een vreemd vogeltje vind ik dit fenomeen waar je in maximaal 140 tekens iets duidelijk kan maken aan je volgers, de oneliners vliegen je om de oren.

Wat vreemd wordt deze wereld toch als je je bedenkt dat een vogel bepaalt dat je niet langer mag lullen dan die 140 tekens.

Ik heb iets met vogels, al is het voor mij nog volkomen onduidelijk waarom ze bont gekleurd komen aanvliegen in periodes dat het niet goed gaat.

Ooit heb ik tijdens een therapeutische klei sessie een vogeltje geboetseerd, omdat de vraag was welk beest het beste bij je gevoel past, tja de vogel dus en de vlucht.

Ik associeer het beestje maar met het feit dat mijn hersenen een vlucht nemen die nogal eens bont gekleurd eindigde en mij op een plek kan brengen waar een mens liever niet komt, het psychiatrische ziekenhuis.

Inmiddels weet ik dat het beter voor mij is voorzorgsmaatregelen te nemen, ik voer ze dan maar even met wat witte pilletje om ze tevreden en op afstand te houden.

En dat kleine vreemde blauwe vogeltje?

Dat volg ik zijdelings, en bedenk mij dat er een aantal mensen die daar actief zijn voer voor de psychiater zijn. Sterker nog ik volg er één die psychiater is, hmmmm, ik kan u vertellen dat hij een hele vreemde vogel is.