Das boot

Wat zijn je plannen voor de paasdagen? vroeg ze eens bijna drie jaar geleden toen het slecht met me ging in ik haar wekelijks zag.

Mevrouw de psychiater stond verbaast van het antwoord.

We gaan naar das boot, we gaan haar overvaren naar onze thuishaven.

Na de Pasen als ik weer een afspraak met haar heb deelt ze mij mede dat ze met de Pasen nog aan mij heeft gedacht.

Nee hè, ga je privé dingen doen mens, ga eieren zoeken of zo maar vooral niet aan je klanten denken in je vrije tijd doe ik ook niet andersom.

Zie je het voor je, god wat zou de psych nu aan het doen zijn?, yeah right.

Hoezo dacht je nog aan mij?, vraag ik quasi geïnteresseerd in haar antwoord.

Nou het was best koud met de Pasen, hoe doen jullie dat?, antwoordt ze.

Gewoon de kachel aan en zeilen in winter zeilkleding, wij varen altijd van Maart tot Oktober.

Is dat de naam van jullie schip das Boot?, vraagt ze geïnteresseerd.

Nee, zo noem ik haar omdat ze van een Duitse komaf is.

Raar eigenlijk dat die Duitsers een boot met das omschrijven als ik mij niet vergis, als in de zin wat ik heb onthouden van dat ene jaartje Duitse les op de middelbare school, is das onzijdig, der is mannelijk en die is vrouwelijk.

Raar een schip is een ze, wat oneerbiedig van die Duitsers om een mooie dame als een onzijdig 'hetje' weg te zetten!

Ik ben niet van de vrouwen liefde dat is mijn zus haar afdeling maar er is één soort vrouwelijkheid waar ik wel op val en dat is zij, mijn schip, mijn mooie snelle sportief zeilende ranke dame, ik hou van haar.

Ik ben bezig met het schrijven van een ode aan haar en als ze niet die fantastische naam die zo mooi op haar spiegel prijkt had gehad dan hadden wij haar omgedoopt naar She.

She ik ken twee mooie liedjes met deze naam beide zijn van toepassing op haar.

Haar schoonheid wordt bezongen in het ene liedje haar grilligheid in het andere liedje.

She, al noem ik haar vaak oneerbiedig das boot is mijn rustpunt in lastige tijden, zo ook dit weekend.

Hordenlopende , en met een hink-stap-sprongen gevoel liep ik door mijn mijnenveld de afgelopen tijd, ik heb zelfs een kogel moeten stoten richting de GGZ, als in het feit dat ik mijn kogel door de kerk heb geschoten met betrekking tot het maken van wat duidelijke afspraken voor mezelf en mijn omgeving.

Ik ga de laatste tijd niet zo goed dat weet ik, het is te druk, te gezellig en te doods en dat tezamen, en dat is bij mij geen goed teken.

Maar het leven gaat door, ook zij, mijn grote liefde na mijn gezin dan heeft aandacht nodig.

Ze mag binnenkort een paar maanden uitrusten in de hal, haar onderwaterschip mag op adem komen, het is tijd om haar voor te bereiden.

Al staat mijn hoofd er niet naar toch vertrekken we naar de haven nadat we kindje in de goed zorg van haar grootouders hebben achtergelaten.

In het donker begroeten wij haar ik hoor het verwijt van haar kant, jullie zijn twee weken niet geweest!, waren jullie mij vergeten?
Nee liefde we waren druk in het buitenland, manlief dan, en ik werd bijna gek van mijzelf........

Ik voel mijn onrust van de afgelopen tijd wegvloeien in het water als ik 's nachts naar het zacht brommende geluid van haar kachel luister.
Zachtjes klotsen de golfjes tegen haar spiegel ze beweegt altijd als een liefhebbende moeder wiegt ze mij in slaap twee nachten lang.

We ontdoen haar van haar zeilen, halen haar leeg en moeten alleen nog haar 12 onderdeks lopende lijnen die allen naar de kuip lopen voor het vertrek naar de hal voorzien van looplijntjes, een behoorlijke klus maar ook een prima afleiding.

's Avonds genieten wij met onze beste zeil vrienden met een Texels 'skuumkoppe' in de hand van het uitzicht over het IJsselmeer vanaf het verwarmde terras van het restaurant in onze haven.

De lucht kleur mooi rood roze.

Aha, avond rood is water in de goot, zegt mijn beste zeilvriendin, en inderdaad we hebben er goed aan gedaan om de zeilen er die dag af te halen bedenk ik mij als ik mij nog een keer omdraai deze ochtend en de regen op haar dek hoor vallen, haar lijnen kunnen we volgende week ook wel trekken.

Ja, volgende week weer lekker naar haar!, ik heb er zin in en schud voor mijn gevoel de afgelopen moeizame periode van mij af, focus je Gaab op de dingen die goed voor je zijn, bedenk ik mij als ze zachtjes aan haar lijnen trekt die tussen de meerpalen en de stijger haar in haar box op haar plek houden.

Ze geeft je een goed gevoel de zorg voor haar, net zo goed als zij voor jou zorgt als in de stabiele drijvende factor in je leven, ze laat je niet in de steek als je goed voor haar zorgt net zo goed als je je zelf niet in de steek laat als jij goed voor jezelf zorgt.

She, das boot ze is mijn lust en een belangrijk deel van mijn leven.

Foto; unieke gebeurtenis zij met twee zussen schepen naast elkaar, Zeeland zomer 2012, en nee zij is géén Bavaria, ze is een Dehler 35 CWS het laatst van der Stadt (Nederlandse ontwerper) ontwerp voor Dehler met sublieme zeil eigenschappen, snel en zeewaardig  in combinatie met ruimte en comfort, en dat in 10.5 meter verstopt, knap toch?