Vriendin en het verlies van een.

Jezus wat is het hier koud!

Ik kijk naar de gewelven van het plafond in mooi metselwerk, hier hebben ze tenminste begrepen dat het zonde is om die mooie verbanden weg te pleisteren.

Uit eerbied voor de overledenen heb ik toch mijn jas uitgetrokken, de meeste mensen hebben hun jas nog aan alsof ze in de startblokken staan om zo snel mogelijk weg te zijn na de dienst, respectloos vind ik het maar comfort technisch gezien begrijpelijk.

Daar zit ik dan in een kerk in the middle of Brabant, naast mijn beste vriendin met een pakje tissues in de aanslag om haar te troosten en om zelf ook mijn aanzwellende tranen een vroegtijdige halt toe te roepen....

Zondag avond komen we voldaan terug van de boot ze staat op het droge het aftuigen en kranen is voorspoedig gegaan zelfs zonder onderlinge irritaties tussen manlief en ik.

Mijn ergernis- level is laag, weet niet of het door de medicijnen komt of dat het komt omdat ik gevoelsmatig de donkere periode heb afgesloten.

Als we thuis de laatste boot rommel aan het wegbergen zijn gaat de telefoon.

Ik kom toch naar Nederland, zegt mijn beste vriendin aan de andere kant van de lijn, bij de rouwkaart zat een uitnodiging voor de Brabantse koffietafel na de dienst, en in de kaart stond een persoonlijke boodschap.

Drie dagen eerder vertelde ze mij dat haar 'vlieg vriendin' was overleden,ze twijfelde of ze naar de begrafenis zou komen het is niet makkelijk om het logistiek te regelen haar man heeft een drukke baan, familie woont niet om de hoek enz. enz. 

Zes jaar lang hebben ze samen opgetrokken en vluchten aangevraagd om lol te hebben in Zuid Afrika, Australië of de rest van de wereld, ze bleven maatjes ook toen ze beide stopte met vliegen.

Bijna vijf jaar gelden kreeg haar vlieg vriendin kort na de geboorte van haar dochter te horen dat ze een agressieve vorm van kanker had die al uitgezaaid was in het ruggenmerg.

Toen ik het hoorde kon ik maar een ding denken, dat is geen goed teken, dat gaat niet lang meer duren.

Ik verbaasde mij elke keer weer als mijn vriendin vertelde dat het gezwel onder controle was, en vlieg vriendin met haar positieve levenslustige instelling elke week een paar uur hard liep, whow en dat met een gezwel in je rug, respect....

Hoe ga je naar Brabant?, vraag ik beste vriendin.

O, met het openbaar vervoer, ik slaap bij studievriendin we gaan met de meiden eten maandag avond kom je ook?

Wat!, ben je gek?, met het OV reizen in de herfst!, dat krijg je als je in Zwitserland woont!, weet je dan niet dat als de bladeren vallen de wielen vierkant worden onder de trein?, volgens het spoor dan, en er vertragingen van hier tot Tokio zijn en dat binnen Nederland!

Je komt bij mij slapen en dan breng ik je naar Brabant, sterker nog ik ga met je mee naar de begrafenis, ik ken haar dan niet persoonlijk maar heb veel respect voor haar gekregen haar manier van omgaan met een fatale ziekte haar positieve energie heeft mij veel kracht gegeven om door te gaan al kan je haar ziekte niet vergelijken met mijn suffe aandoening.....

Ja maar Gaab ik heb het al afgesproken, jij was er niet dit weekend dus ik heb studievriendin bereid gevonden om mij onderdak te verlenen, probeert mijn vriendin nog.

Ja doei, studievriendin begrijpt best dat mijn voorstel handiger is.

Gaab het is duidelijk dat je in de keuken verkoop werkt, waar kan ik tekenen?, grapte mijn vriendin als ze uiteindelijk overstag gaat.

Maandag avond eten we gezellig in een leuke tentje in het centrum  met haar studie vriendinnen, ik ken ze inmiddels ruim twintig jaar, ik heb ze zeker zes jaar niet gezien.

We lachen als we elkaar vertellen dat we geen steek zijn veranderd, dat klopt maar niet voor ons uiterlijk, ik mag ze graag hun humor is gebleven als vroeger.

Waar we vroeger door bleven gaan tot diep in de nacht nemen we nu op een christelijke tijd afscheid van elkaar, mijn vriendin en ik halen de laatste bus, de nachtbus rijdt niet naar mijn dorp doordeweeks.

De volgende ochtend rijd ik mijn beste vriendin naar de laatste rustplaats van haar vlieg vriendin, al ben ik voor mijn nuchtere gevoel slechts de chauffeur, in de kerk voel ik het verlies van deze mooie vrouw die krachtig vocht voor haar leven.

Het is koud in de kerk en zo hoort het ook.

De dood is kil ondanks de warme woorden van haar naasten, trek die jas maar uit mensen dit is het leven na de dood, neem dat voorproefje, ze ligt daar haar lichaam is net zo koud als deze kerk, voel het maar.
De koude rilling loopt door mijn lichaam ze compenseren de tranen die ik voel.

Jezus, wat ben ik een sufferd, zeg ik tegen beste vriendin als we Schiphol naderen, ze kan helaas niet langer blijven, haar gezin wacht in Zwitserland.

Wat ben ik toch een bout wijf, een trut die zelf een einde aan haar leven wilde maken, waar was ik in godsnaam met mij gedachten als ik mij bedenk dat mensen als je beste vlieg vriendin tot het uiterste heeft gevochten om te blijven leven en ik het einde van mijn leven bijna zelf heb verkozen, en de wens niet helemaal uit mijn systeem te krijgen is.

Gaab, je kan de situaties niet vergelijken jij bent anders ziek, je wil om te leven is soms niet aanwezig door jou ziekte. Zij was geestelijk gezond en vocht tegen een lichamelijke aandoening.

Je kan het niet met elkaar vergelijken.

Mijn aandoening is niet te vergelijken met die van haar dat klopt, al kan het net zo dodelijk zijn ik heb veel geleerd ook van haar doorzettingsvermogen dat is wel iets wat ik kan vergelijken en wat wij delen.

Aan het einde van de dienst krijgen wij een kaartje met een foto van vlieg vriendin, achterop staan lieve sterke woorden ze spreekt haar laatste wens uit.

Ze spreekt in het heden alsof ze nog onder ons is, haar warmte is voelbaar ondanks de kou in de kerk.

Geniet van de kleine dingen, daar zit zoveel groots in.

Dit zijn haar laatste woorden met een zeer grote waarde, uitgesproken door iemand die heeft leren genieten van haar veel te korte leven op deze aardkloot.

Rust zacht lieve Sharon......................