Rode sokken

Rode sokken meenemen, de tegenstander heeft ook witten sokken.

Het is het korte berichtje op teamers.nl waar ik een link voor heb als vaste inval voor de dames C van de club van mijn dochter, het is een leuk team waar ik af en toe mee speel op niveau gezelligheid.

Rood, bloed rood, waren de sokken van mijn clubje waar ik vroeger voor speelde.

Ik trek mijn oude club sokken uit de la.

Wit shirt blauw rokje en rode sokken ik heb er 25 jaar in gespeeld.

Nu nog tien jaar nadat ik de actieve stick heb neergelegd ben ik nog steeds in het bezit van drie paar gedateerde rode sokken, blijkbaar heb ik nooit afscheid kunnen nemen van deze sport ze zijn gewoon meeverhuisd naar het district waar ik nu speel en komen ze van pas als we die enkele keer de witte kousen moeten vervangen voor mijn goede oude bloed rode club kousen.

Rode sokken hebben een andere betekenis gekregen vandaag het is de kleur van het bloed wat door de venen en arteries van ons lichaam stroomt, gestuwd door het kloppend hart wat alles rond pompt en de bouwstenen van ons menselijk lichaam bedient van vers zuurstof, rood als in bloed rood is een iets wat een ieder heeft lopen door zijn lichaam ongeacht wat je achtergrond is.

Eigenlijk vertellen we niet wie we zijn ook niet als we een gezellig potje hockey spelen, het is ontspanning al heb ik mijn team wel eerlijk verteld dat ik ergens last van heb.

Ik speelde het spelletje met medicijnen in mijn mik, het gaat niet van harte maar dat weet ik van vorig jaar toen ik ook een keer met medicijnen speelde.

Bewust heb ik de avond voor de wedstrijd geen pillen geslikt.

In de rust trillen mijn handen, met moeite breng ik de bidon met water naar mijn mond, ik kijk rond of niemand het heeft gezien.

De verhoogde dosering van de dagen daarvoor heeft blijkbaar nog genoeg kracht om een medicijn loze dag nietig te verklaren als het gaat om bijwerkingen, helaas heeft de werking van het medicijn wel in kracht ingeboet, ik geloof dat mijn tegenstander daar de volle laag van heeft gekregen.

Jongens het gaat niet ik wil op de bank beginnen de tweede helft,zeg ik in die rust tegen mijn teamgenoten, gelukkig hebben we twee wissels.
De dames die ik op de hoogte heb gebracht van het feit dat ik 'onder invloed' speel knikken begripvol.

Na twee minuten speeltijd komt ze geblesseerd naast mij zitten.
Mijn collega bankzitter vroeg nog of ik wil spelen, nee ga jij maar.

Gaat het?, vraag ik als ik naar haar blessure kijk.

Ja, wat een lompe trutten zijn dat zeg!, ze trekt haar rode sokken omhoog.

Zeg, wat slik je eigenlijk?, vraagt ze en passant.

Haldol, zeg ik er niet uit gaande dat ze het middel kent.

Zo dat is een pittig middel!

Ik kijk haar verbaast aan, ken je het?

Ja uh, mijn man heeft het zelfde als wat jij hebt, maar dit vertel ik je in vertrouwen, er zijn maar weinig mensen die het weten.

We hebben een goed gesprek, over hoe zwaar het is voor de partner van, over het feit wat voor een belasting de aandoening is voor een gezin, het onbegrip en onvermogen van inleving in de situatie wat mensen die er niet mee hoeven te leven ten toon spreiden.

Niet voor niks vraagt ze mij haar ontboezeming tussen ons te houden, het stigma is groot, ik vertel haar dat ik een blog schrijf over dit onderwerp maar niet onder mijn echte naam, ik zou toch maar eens een klant hebben die mij googled, ja daaag ik koop geen keuken van ruim 20.000 euro bij een gek!

De wedstrijd is afgelopen, genuanceerd buigen wij ons gesprek om naar het feit dat we rode sokken dragen vandaag als ons team de dug-out waar wij zitten nadert.

De sokken die bloed rood zijn als de kleur die een ieder door zijn aderen heeft lopen.
Vandaag stemde de kleur als een teken van eerlijkheid en oprechtheid anders dan het neutrale wit wat wij altijd dragen.

Dat bedenk ik mij als ik met een ander teamgenote spreek die een jaar na mijn start bij dit team mij in een ander rode sokken gesprek verteld  dat ze de vrouw van de burgemeester is.
Dat meen je niet...............
Dat heeft hij twee keer zijn handtekening onder mijn IBS' en gezet...........
Yep.