Hik

Boe! Roep ik onverwachts naar kindje.

En werkt het?

Nee, hikt ze

Witte schimmel, witte schimmel denk aan een witte schimmel.

Hik.

Oké deze werkt ook niet.

Hik, nee.

Maar je moet het wel herhalen.

Hik, witte schimmel witte, hik, schimmel.

Twee glazen water werkt ook.

Hik, en je adem, hik, inhouden toch ook?

Ja maar niet te lang hoor, ik hoor je liever hikken dan dat ik je nooit meer hoor hikken, goed?

Ik hik ook als ik mij prik en dan ben ik een sikkepit wat ik ook niet pik.

Ik hik ook als ik mij prik en dan ben ik een sikkepit wat ik ook niet pik.

Mam de hik is weg!

Het zelf verzonnen anti hik versje werkt soms.

De hik verwoorden en vervormen kan een heilzame anti-hik werken hebben..

Ik hik tegen andere dingen aan overigens zou wensen dat ik daar een versje voor kon schrijven die mijn hik gevoel voor mij ging oplossen.

Ik hik aan tegen die prik die ik liever niet zou hebben als in de prik die in je neus borrelt als je te snel een glas gazeuse houdend frisdrank drinkt, dat gevoel.

Doe ik er wel goed aan om mijn leven in de handen van mijn omgeving te leggen?

Wat als ik mij slechts tijdelijk verslik in mijn hik hoe gaan ze dan om met het feit dat ik in de hik bijna stik maar toch ook weer niet.

Voor het geval u mij nu niet meer begrijpt zal ik het verklaren, ik hik soms in slechte periodes tegen het leven aan, er zijn momenten in mijn leven dat het beter is dat ik even niet alleen gelaten wordt omdat ik dan niet voor mijzelf of mijn gebrek aan gevoel van levensvreugde kan instaan.

Het is dan weg, ver ver weg.

De hik die het leven zichtbaar maakt als in een oprisping van een over actief middenrif ontbreekt dan compleet.

Ik heb besloten dat ik mij daar tegen ga beschermen.

Ik zou toch niet willen eindigen als Antonie Kamerling, ik zie mijn man al als een Isa Hoes verklaren dat het nu eenmaal zo is, dat de dood onvermijdelijk is als je deze stoornis hebt.

Ik begrijp haar best, ze spreekt uit zelfbescherming en om het tragische feit wat haar gezin is overkomen voor zichzelf een plekje te geven.

Ik kan daar wel inkomen en ergens alleen maar hopen dat mijn man, mocht het ooit voorkomen niet zo gaat praten.

Als ik Isa zou moeten geloven dan is de ziekte onvermijdelijk dodelijk, ik zie mijn man het al verklaren naar zijn naasten.

Kijk maar, zie maar het kon niet anders ze was bipolair en ze is daarom vroegtijdig dood, gelukkig ze heeft haar rust gevonden, het is beter zo voor ons en ons gezin.

Not.

Als je er wat aan kan doen doe het dan, Antonie was niet meer te redden zijn diagnose kwam te laat, dat is jammer voor hem en zijn gezin, maar in mijn geval is het anders ik heb het geluk gehad dat mijn pogingen voor de diagnose vruchteloos zijn gebleven, in de zin dat ik nog wel elke ochtend niet fris maar soms wel fruitig opsta.

Dat wil ik graag zo houden, maar hoe?

Daar hik ik dus tegen aan ik weet wel hoe, ik weet wel dat ik er beter aan doe om mijn leven, als het moet, ik het beter in de handen van mijn omgeving kan leggen, omdat zij dan beter weten hoe ik kan blijven hikken tegen het leven..

Hik, al ben ik sip geef mij een prik, dan kom ik uit mijn dip.

Dat is een beter versje voor mij al hik ik aan tegen het feit dat ik een stukje van mijzelf moet neerleggen in de verantwoordelijke handen van mijn naasten.

Hik, au het doet pijn in mijn middenrif.