Ik noem haar altijd liefkozend Setje,
we leerde elkaar kennen tijdens een stage in het ziekenhuis, zij deed
de HBOV ik de A opleiding, beide waren we eerste jaars leerling en
als eerste jaars mocht je de papjes opwarmen voor de patiënten, in
de magnetron van de afdeling keuken.
Stom werk, maar wij maakte er een heel
theater van, wij deden het Gronings accent van de teamleider na, koe
Martha noemde wij haar stiekem.
We begeleiden de pap in de magnetron
zetten sessies met ons beste Gronings accent, totdat Martha een keer
achter ons stond en met een kuchje duidelijk maakte dat ze ons door
had.
En wat zegt Setje:
O dag Martha, we wisten niet dat jij
daar stond, in haar beste Groningse accent....
Martha liep rood aan, maar zei er niks
over, toen ze weg was proesten wij het uit ik pieste bijna in mijn
broek van het lachen.
Een vriendschap was geboren.
In de jaren werd de band alleen maar
sterker, al spreken wij elkaar niet dagelijks of wekelijks, als we
elkaar spreken dan is het goed, gezellig, en ook wel eens serieus.
Zowel zij als ik nemen geen blad voor
de mond en zeggen elkaar de waarheid als het moet.
Als ik terug denk aan mijn ziekte
periode nu ruim vijf jaar gelden, dan kan ik mij de gesprekken nog
herinneren, ze was af en toe hard tegen mij, kon mij in tranen
brengen omdat ik wist dat ze gelijk had, ik wilde continue het zieken
huis verlaten, maar zij wist mij er van te doordringen dat mijn
verblijf noodzakelijk was, het was pijnlijk voor mij om dit te
onderkennen maar ze had gelijk het ging niet goed, mijn drukte en
depressies paste niet meer in mijn dagelijkse leven en huiselijk bestaan.
Manlief zat er doorheen en kon niet
meer voor kindje zorgen, zij kwam met de oplossing en bood aan kindje
voor een tijd in huis te nemen, ik ben haar nog steeds dankbaar voor
het feit dat ze rust heeft gecreëerd in ons gezin en voor die mooie
Gooise R die kindje nog steeds heeft, doordat ze een half jaar in het
Gooi heeft gewoond.
Er is nog wat wat wij delen en dat is
een chronische ziekte al kan je onze ziektes niet met elkaar
vergelijken daar zij een chronische long patiënt is en ik een
geestelijke stoornis heb, de overeenkomst is dat wij beide periodiek
last hebben van.
Zo ligt ze nu met de kerstdagen in haar
beautyfarm zoals ze het ziekenhuis cynisch is gaan noemen na de vele
opnames.
Als ik op face boek het bericht zie “ik
heb mezelf maar weer eens in gecheckt in de beautyfarm” dan weet ik
dat ze weer opgenomen is.
Niet weer met de kerst, denk ik als ik
het berichtje lees, een paar jaar geleden lag ze ook met de kerst in
het ziekenhuis, het is zo niet fijn om überhaupt met de kerst in een
ziekenhuis te liggen, de vorige keer presteerde ze het om toch nog
even doodziek aan de kerst dis van haar vader te verschijnen terwijl ze opgenomen was. Ik ben
toe heel erg boos op haar geworden.
Hoe kan je, zeg ik, je bent doodziek!
Denk toch eens aan je gezondheid muts, je gaat toch niet doodziek aan
de dis zitten debiel!
Ja maar Gaab, het mag van het
ziekenhuis, en over zelfzorg gesproken weet ik er ook nog wel een paar, jou
kant op, ketst ze terug.
Schat ik geef om je, daarom wordt ik
boos, zeg ik haar.
Ik hou ook van jou, is haar antwoordt.
In goede vriendschappen kan je alles
tegen elkaar zeggen omdat je weet dat het uit liefde wordt gezegd.
Ik bel haar net op.
Gaab ik heb het deze keer totaal niet
zien aankomen, ik dacht dat ik gewoon koorts had maar het blijkt een
pleuritis te zijn ze hebben net de long drain eruitgehaald, ik voel
me erg zwak en de koorts is ook nog niet weg.
Mijn hart krimpt ineen, als ik haar
zwakke stem hoor die normaal zo krachtig is, ze is doodziek praten
doet volgens mij al pijn toch neemt ze de telefoon op omdat ze wil
weten hoe het met mij gaat, omdat ik ook een niet voorziene terugval
had.
Ik heb zo veel bewondering voor mijn
vriendin, ondanks haar eigen sores blijft ze geïnteresseerd in haar
medemens, dat siert haar op een manier die met geen pen te
beschrijven valt.
Ik hou van je lieve Setje en hoop dat
de medicijnen aanslaan, zodat je weer thuis kan zijn bij de mensen
die je lief hebben.
XX Gaab
Weer een geweldig blog, Gabrielle. Je integere openhartigheid is een voorbeeld voor me. P.
BeantwoordenVerwijderenThanks P. :-)
BeantwoordenVerwijderen